Geplaatst: 15-03-11 23:10 
. Maar je hoeft je echt niet heel druk te maken voor endurancewedstrijden, als jij het reglement kent en je kent je paard aardig, kom je er wel. Ik was voor dressuurwedstrijden echt altijd megazenuwachtig, heel vervelend, maar vanaf mijn eerste endurancewedstrijd niet voor endurance. Ik had een groom mee die vond dat ze alles van endurance wist, ik kende haar niet, had haar één keertje ontmoet bij haar paard... Toen ik gefinishd was moest ze ineens naar huis omdat haar kinderen haar nodig hadden en toen stond ik er dus alleen voor... Gelukkig ging dat goed en ik was gelijk door alles heen en wist dat dit heel leuk was en dat dit was wat ik wilde doen met mijn paard!Inmiddels heb ik een heel aantal klasse 1 wedstrijden en drie klasse 2 wedstrijden goed uitgereden, maar nu start ik als ik zover ben weer rustig klasse 1. De sfewer is goed, iedereen helpt elkaar, zeker als je zelf een beetje open bent en niet loopt te mokken en te grommen
. 
Mijn doel is om ten eerste te zorgen dat die vage kreupelheid weg blijft en om een nog hoger doel te hebben: ik hoop in September weer een klasse I afstand af te kunnen leggen. 
, het weekend van Bierbeek moet ik testen voor mijn onderzoek, dus dat wordt niks. Waar nog bij komt dat ik vanwege het afronden van mijn proefschrift er helemaal niet mijn hoofd naar heb staan, we hebben nog nauwelijks fatsoenlijk getraind, en Bucks zit tussen 2 behandelingen door Laarakkers in. Met name de behandeling van zijn scheefheid is nog niet afgerond, dus ik wil eigenlijk niks gaan forceren met nu al een wedstrijd. 
