[WN] Waarom western?
Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
- Jeddah
-
- Berichten: 14474
- Geregistreerd: 17-03-02
- Woonplaats: Golden Valley, USA
Geplaatst: 24-05-02 00:00
Mijn ervaring is dat mijn dressuur achtergrond zeker heel goed is geweest om een paard te trainen en goed mooi flexible te laten worden.
Tijdens de training komen western en dressuur dicht bij elkaar, alleen moet het western paard uiteindelijk op zijn eigen benen lopen en wordt het dressuur paard 'gedragen'.
Ik vind nu nog steeds dressuur net zo leuk als western, ze zijn allebei op de wedstrijd zo verschillend.
Ze zijn allebei een uitdaging en ik train mijn paarden zo dat ze beide kanten opkunnen, ook al denken veel mensen dat dat niet mogelijk is, gaat dat toch erg goed.
speirbundels met die coole karakters, dat mag ik wel!
- Anoniem
Geplaatst: 25-05-02 20:57
Niet het "paardvriendelijke" (want ik reed ook al paardvriendelijk Engels, d'r is nooit een paard met z'n poten omhoog blijven liggen na een training met mij), niet het "relaxte" (ik ben en blijf een stresskip en een heethoofd, een ander zadel verandert daar niks aan) maar juist een nieuwe uitdaging, ( nog
) zonder de ambitie daar op wedstrijden wat mee te gaan doen...Vreemd? }> ....
Ik reed 26 jaar dressuur (met wat uitstapjes richting de gekleurde balken er tussendoor) en heb aardig wat paarden onder het zadel gehad. Geen topruiter, maar voor een recreatieruiter (= iedereen tussen kloten met een Shetlander tot scoren tot aan GP-niveau) niet slecht. Maar heel eerlijk gezegd is dat niet zo heel geinig meer na zo lange tijd. Ik zal echt niet gaan beweren dat ik niks meer te leren had, en dat het perfect ging, maar de kick van het nieuwe dingen leren was er wel af. Je blijft natuurlijk lessen, om de puntjes op de i te houden en ook om inspiratie op te (proberen) blijven doen voor de lessen die je zelf geeft, maar het spannende gaat er wel van af.
Het paardrijden werd een soort van eerste huwelijk zeg maar....
En als je dan een tweede paard erbij gaat kopen, en je komt bij iemand die zegt western te rijden, en je denkt 'verrek, dat kan natuurlijk ook' (zoiets als "ineens heb je het, je wordt conducteur, maar dan met splitreins ipv slagbomen
) en je gaat eens wat lezen en bekijken.Dan ga je eens wat proberen, je gaat lessen bij de eerste de beste die zegt westernlessen te geven, en je gaat es lekker op je bek.
Vervolgens wordt je nog eens een paar keer goed afgeslacht door anderen die al eerder en misschien nog wel vaker op hun bek zijn gegaan, en op een of andere sadomasochistische manier prikkelt dat.... De zin om nieuwe dingen te leren is er weer, en daarmee ook weer die ouwe zin om tegen dingen aan te schoppen omdat iedereen ze doet "omdat dat zo hoort", om stijlen die mekaar uitkotsen te combineren, de goede puntjes samen te brengen, te optimaliseren volgens je eigen (beperkte
) inzicht......Misschien ben ik wel geen western gaan rijden. Misschien ga ik dat ook wel nooit doen.
Maar alleen al de kennismaking met wat sommige anderen 'western' noemen, heeft voor mij het paardrijden weer spannend gemaakt.Niks 'relaxed' dus, maar weer heerlijke discussies, nieuwe inzichten, andere stijlen, en misschien wel nooit resultaat. Maar misschien ook wel.... Ooit is er ook iemand geweest die de stijl die nu op wedstrijden gewaardeerd wordt, begonnen is.
We'll meet again in a few years..... Ben heeeeeel benieuwd wie dan waar staat. De brullers met de grote mond nog steeds op de tribune, of als laatste een pasje naar voren in de line up?
De stille ploeteraars nog steeds stil aan het oefenen in hun bakje ergens ver weg, of liggen er wat extra nieuwe zadels in de bijkeuken, nonchalant gewonnen elders in het land......
- Linda
-
- Berichten: 3350
- Geregistreerd: 26-11-01
- Woonplaats: Drenthe
Geplaatst: 25-05-02 22:01
Maar even ontopic.
Ik heb 6 jaar "gewoon"
gereden op een manege. Door omstandigheden vond ik het niet leuk meer en ben ik gestopt. Dat ging niet van de een op de andere dag, daar ging wel anderhalf jaar overheen denk ik. Toen ik gestopt was heb ik mezelf gezworen nooit meer op een paard te stappen.... 
Judith, mijn beste vriendin ging westernrijden op het paard van de westerninstructeur bij ons op stal. En omdat ik verder niet zoveel meer met het rijden te maken had, maar het nog wel leuk vond om te kijken en dingen te leren ben ik een paar keer met haar meegegaan en een beetje de kat uit de boom gekeken. Eigenlijk vond ik die kl*tecowboys maar een beetje raar
Maar toch vond ik het een hele leuke manier van rijden. Ondertussen werd ik zo'n beetje haar groom op wedstrijden en begon ik een paardje heel erg leuk te vinden. Na anderhalf jaar heb ik toch de stap genomen om weer een keer op een paard te stappen, op Glory, mijn grote liefde
En ik vond het erg leuk. Omdat zij drachtig was heb ik er maar een paar keer op gezeten, maar ik mocht wel 1 keer per week lessen op een paard van iemand anders en daar heb ik erg veel van geleerd. Inmiddels heeft Glory een veulen vn 5 weken en heb ik er zondag voor het eerst weer opgezeten. Gisteren voor de tweede keer en morgen weer.
Ik ben verliefd op Glory enop het westernrijden geworden en durf te zweren dat ik er nooit meer mee stop! Ik vind het echt geweldig!
- Pril
-
- Berichten: 1831
- Geregistreerd: 13-02-01
- pmarena
-
- Berichten: 52281
- Geregistreerd: 09-02-02
Geplaatst: 26-05-02 08:31
want ik ga met mijn paardje om volgens mijn eigen instinct, verstand en inzichten en dat blijkt van allerlei rijstijlen en omgangsvormen wat te zijn .
Wat ik wil is dat mijn paardje het naar z'n zin heeft , lekker loopt , goed de achterhand eronder , soepel in de bewegingen en een mooie gedragen hals klaar om te buigen op het lichtste hulpje.
Als ik maar lekker zit (en daarvoor moet ze in een fijne ontspannen verzameling lopen) mag zij verder zelf weten hoe ze het fijnste loopt .
Bij het Engels rijden is een veel grotere druk , dwang en je wilt elk pasje en dingetje voor je paard bepalen.
Elke pas drijven en met die mond bezig zijn ,
frustratie als het paard een te lang of te kort pasje maakt met linksachter
, dat soort truttige dingetjes waardoor het zelden ECHT top gaat.
Ik wil dat mijn paardje een dressuurproef kan lopen op een lang teugeltje
en vol ontspannen precies gaat waar ik 'm hebben wil.
Maar ook dat ze haar eigen weg zoekt buiten en ik haar niet om elk kuiltje en steentje heen hoef te sturen ,
ik geef dan de richting en tempo aan en ze ze zoekt zelf maar uit hoe ze het liefste loopt.
Met "western" laat je het paard meer PAARD zijn ,
meer vriend dan slaafje en het paard denkt mee , toont initiatief en loopt niet als een robotje of met een kwaad opgefrommeld lijf .
Dat is met een goed getraind Engels gereden paard natuurlijk ook zo ,
maar in Engels loopt een paard pas zo fijn en ontspannen aan die hulpen op een behoorlijk hoog niveau , daarvoor blijft het vaak met dwang en veel gepluk en geklop met de benen . Het paard kan de oefeningen dan wel aardig maar de echte ontspanning erbij wordt pas veel later bereikt.
bij Western begint dat ontspannen al op veel lager niveau.
En dat vind ik het voordeel , niet dat gepluk aan dat paard de hele tijd ,
laat HEM het werk maar doen
- Maclee
-
- Berichten: 850
- Geregistreerd: 29-05-01
Geplaatst: 26-05-02 09:26
We maakten een rondje langs de (toen nog) 3 maneges in Soest. Op 1 van de drie mocht je op lekkere kleine paarden rijden. Veel minder eng
. Dus gingen we daarheen. Later bleken dat dus quarters te zijn en de zadels waren eigenlijk ook heel anders dan op die andere maneges 
We vonden het wel leuk en zijn dus in "western" blijven hangen.Achteraf ben ik wel blij met deze onbewuste keuze. Ik vind het "equipment" veel mooier en het ontbreken van rijbroeken en rijlaarzen staat mij ook wel aan.
Aan de andere kant, als je meer wilt dan recreatief rijden, maak je het jezelf moeilijk om voor western te kiezen. De instructie mogelijkheden zijn zeer beperkt en wedstrijden altijd een eind weg.
En verder, maar dat is een puur persoonlijke mening, trekt de westernsport naar mijn smaak relatief meer "ongeciviliseerd" volk dan andere sporten. Ik kan niet zeggen dat ik me op wedstrijden e.d. altijd zo thuis voel.