Bokt.nl

superpony schreef:

[***], Ik zou ook zo lang mogelijk zonder medicijnen kiezen. Ik zelf slik geen pijnstillers en NSAID's mag ik ook niet.

Het is natuurlijk deels waar dat je gezondheid een compleet plaatje is. Maar niet alles heb je in de hand en niet alles is te voorkomen. Ik leef behoorlijk gezond, maar nare gebeurtenissen, gebeuren en als je door moet, stop je soms dingen weg.
In 1999 ben ik dan echt ziek geworden en was ook na een zeer heftige periode.

Zonder teveel prive details te geven, vind ik het dan heel vervelend als positiviteits goeroe's gaan roepen dat ik de goed ekant moet bekijken etc. Op dat moment echt 4 mensen van heel dichtbij overleden binnen 2 jaar. Een zaak die door moest, een gehandicapte broer die zorg nodig had en ene moeizame zwangerschap.

Ik leef heel gezond en besef heel goed dat bij mij stress echt het probleem is. Maar je kan niet altijd alle stress even wegnemen door andere voeding, meer bewegen of anders denken.

Wat mijn man wel laatst zei, is dat ik heel sterk met mn ziektes omga. Als ik lid ben van een groep, lees ik wat mensen allemaal slikken, wat ze allemaal niet kunnen en hoeveel ze klagen. Dat doe ik vrijwel nooit. Ik ga over grenzen, maar kom er nog steeds mee weg. Af en toe een dip, maar dat is het.

Mijn huisarts vind dat ik er te gelaten mee omga en wil dat ik hulp zoek. In mijn ogen is dat meer omdat klagen, huilen en bij de pakken neerzetten een meer acceptabel beeld is geworden dan doorgaan en af en toe doorbijten. Ik vind mezelf niet gelaten, maar eerder een doorzetter als je het dan moet analyseren. Neemt niet weg dat het altijd sterk zijn, me ook kan gaan nekken....Of dat het al doet en daardoor de ziektes.
Waar ik al aan geopereerd ben en waar ik een aangepast leven door heb, kan ik niet meer terugdraaien, want eruit, is eruit.

Neemt niet weg dat ik op dat moment toch iets moest doen en de Humira mij uitkomst bood. En dan binnen een jaar van eens per 2wk, naar eens per 3 wek en hopelijk eens per 4wk of stoppen.....Wat ik dan wel opvang met cbd/thc.
Overigens heb ik wel suiker gebruik verminderd, omdat dat bij ontstekingen niet je beste vriend is.

[***] schreef:

Ninx schreef:

Nog een voorbeeld: ik zie regelmatig topics voorbij komen waarin je je druk maakt om de paarden. "Vinden ze het leuk wat ik doe?" "Voer ik op de juiste manier?" "Vind ik het nog wel leuk?". Heel herkenbaar overigens
Als je jezelf deze vragen stelt krijg je er een down gevoel van. In het heden heel sterk beleven dat iets niet gaat zoals je wilt en dat sterk teleurstellend vinden, is het beste recept voor een toekomst die gevuld is met exact dezelfde ingrediënten.

Zoals ik al zei: ze bezorgen mij stress
Maar wat moet ik dan doen? Die vragen niet stellen en er vanuit gaan dat alles wel goed is? Wil niet weten hoe ze er dan intussen uitgezien zouden hebben, ze zijn juist erg opgeknapt door die vragen te stellen en te gaan zoeken, waardoor ik er nu ook een stuk positiever mee om kan gaan.

Kan me ook goed vinden in de reactie van superpony, het is niet altijd zo simpel en natuurlijk helpen negatieve dingen/gedachten je niet vooruit maar het 'hey, laten we allemaal positief doen en dan verdwijnen alle problemen vanzelf' is het toch ook niet.. Kan me niet voorstellen dat je slijtage/botveranderingen in je bekken weg krijgt door positief te zijn, maar dat is wel hetgeen de problemen veroorzaakt en dat is er gewoon.. blijvend.. Uiteraard helpt positief denken dan wel om toch door te zetten maar het neemt de pijn niet weg en de ontstekingen verdwijnen ook niet spontaan als je als een zonnetje door het leven gaat. Maar om het allemaal te managen is het natuurlijk wel belangrijk.

superpony schreef:

Maar je hebt niet altijd de tijd om even stil te gaan staan en iets te verwerken. In mijn geval overleed de een na de ander en hadden we een zaak die open MOEST blijven, mijn gehandicaote broer die zorg nodig had elke dag, dieren die verzorgd moesten worden. En als de een na de ander overlijdt, gaat het van de een naar de ander.

En ja, misschien ben ik opgevoed met doorgaan, hard zijn etc. Maar ik vind ( zonder iemand expres te kwetsen ) dat we in een steeds zwakkere maatschappij leven. Mensen kunnen het niet meer aan als ze hun grote teen stoten en dan mag je niet oordelen, want dat is voor diegene dan heel erg.

Ik ben heel erg voor gezond leven, maar dat heb je gewoon niet 100% in de hand ook. Je fruit en groente wordt bespoten of je moet een heeeeeel eerlijk goed bio adres hebben. Ik beweeg echt meer dan genoeg en kom vele uren buiten. Nooit drank, geen sigaretten, niet meer stappen tot laat sinds volwassen leeftijd.

Als mensen nou op hun reet zitten, roken, chocola eten, patat, nooit sporten etc, ja, dan wil ik verder praten hoeveel invloed dat kan hebben. Maar zat die niks mankeren.

Misschien even omdraaien? Misschien blijf ik met 2 auto immuun ziektes wel zo goed, juist omdat ik veel beweeg, gezond eet etc.

En misschien even opzoeken wat bechterew voor veel mensen inhoudt Ninx...Vergroeiiingen genees je niet meer. Bij veel mensen groeien zaken echt vast.

superpony schreef:

@Ninx, ik vind juist dat mensen veel teveel emoties tonen en veel teveel ergens in blijven hangen. Verwerken van dingen kan heel lang duren, dus zou iemand maanden/jaren de tijd moeten hebben om dat grondig te doen.

Zaken als verlies doorlopen stadia, en die stadia kosten tijd. Het is echter de manier waarop je ertegen aan leert kijken die bepaalt wat de 'zwaarte' ervan is. Mensen blijven in gedachte hangen dat het hen overkomt, daar zit een emotie aan vast, en die emotie voedt weer de gedachte.... mensen komen in een cirkel terecht waarin 1 gebeurtenis eerst hun stemming, maar vervolgens hun gehele karakter en toekomst bepaalt.

Daarbij hoort het gewoon bij het leven en moet je toch echt door. Wij hebben ook een zoon en kinderen zijn bijvoorbeeld een hele belangrijke reden om sterk te zijn en blijven.
Wat je wegstopt is misschien niet gezond, maar het is niet voor iedereen hetzelfde. Mensen die jarenlang psychische hulp krijgen, zijn ook niet allemaal heel gezond van geest, dus wat helpt het?

Alles hoort bij het leven. Maar de manier waarop je daarmee omgaat maakt het verschil. Nogmaals: door welke bril kijk je? Sterk zijn betekent eigenlijk zacht blijven. M.a.w.: alle emoties mogen er gewoon zijn, maar ze moeten je niet verlammen. Het feit dat mensen jarenlange psychische hulp krijgen zegt iets over de slechte kwaliteit van de hulp.

Goede voeding is altijd belangrijk, maar het is echt onzin dat het zoveel zou doen. Net als wat henshem zegt; ik ken mensen die super gezond leven en eten, maar toch wat mankeren of overlijden. Maar ook mensen die roken, feesten, snacken, overgewicht hebben, niet sporten, stress etc, maar heel gelukkig oud worden.

Goede voeding is erg belangrijk. Sterker nog; genetisch materiaal uit je voedsel beïnvloed direct (dus niet indirect) je eigen dna. M.a.w.: je bent echt letterlijk wat je eet. Daarom zijn al die dier;ijke producten uit de bio-industrie zo ziekteverwekkend.
Mensen die met een ongezonde levensstijl toch heel oud worden zijn vaak mensen met een optimistische inslag. De pessimisten en tobbers vallen het eerst. De juiste mindset is uiteindelijk dus nog veel belangrijker dan dat patatje of dat wijntje.


Toen ik in 1999 de diagnose Colitis Ulcerosa kreeg zeiden artsen ook dat veel mensen die stopten met roken CU/Crohn kregen. Roken is ongezond, maar voor sommige mensen een stresskiller, waardoor ze soms beter met mate kunnen blijven roken.

Darmziekten worden vaak nog slecht behandeld. Je darmen zijn je tweede hersenen. Er zitten letterlijk hersencellen in je darmen. Je moet echt goed voor je darmen zorgen.
Een darmdieet en werken aan jezelf om stress geen kans meer te geven zijn je grootste troeven.

En weet je hoeveel mensen kei en keihard werken en dan een hartstilstand krijgen tijdens sport of vakantie, dus wanneer ze zouden ontspannen?

Ja.... veelal wreekt een verkeerde levensstijl zich dan. Het lichaam blijft maar functioneren onder immense druk. Als die druk wegvalt kan het loslaten, en dat doet het dan soms letterlijk.

Ik kies voor gezond eten, veel bewegen en de dingen die ik leuk vind, omdat dat een mens goed kan doen. Als dat voor ons een keer een zak chips bij een film is, dan is dat maar zo, maar genieten is belangrijker dan die ene zak chips.

Je gaat niet dood van 1 zak chips. Ik eet die zak chips ook, en ga niet dood. Maar meestal wanneer mensen het hebben over 1 drankje, 1 chipje of chocolade dan gaat het vaak over veel meer en veel frequenter.
Ze zien niet goed wat ze nou eigenlijk allemaal naar binnen werken. Als je het allemaal op tafel zou leggen na een maand schrikken ze zich de blubber. Aan de andere kant wordt er gewoon slecht gegeten, weinig vers, veel teveel suiker, en dierlijke producten.

Je kan ook morgen onder een auto liggen.

Jup.... daarom zoveel mogelijk leren lachen met alles wat je op je weg tegenkomt.

Wat betreft bechterew, tijdens een opvlamming moet je keuzes maken. Bechterew zelf richt al veel ellende aan, maar kan je goed mee leven. Een opvlamming met ontstekingen kan enorm pijnlijk zijn. Als je werkt, een gezin hebt, sport, dieren hebt, kan je niet even je leven omgooien en gokken of dat iets zal doen op termijn.

Nee, maar je kunt wel een reeks kleine dingen bijstellen, en die kleine dingen langzaam uitbreiden. Iedereen kan veranderen.

Een tijd terug zag ik ook een item op tv met mensen die alleen groente en fruit aten. Ze zagen er helemaal niet gezond uit, maar ik kon ook direct relativeren dat DAT is zoals de mens eruit ziet en wij met zn allen net iets te rond en vol zijn. We houden van bolle wangetjes, een blosje en wat figuur.

Alleen groenten en fruit eten is niet erg gezond. Ik eet wel alleen plantaardig, maar dat is natuurlijk veel breder en veelzijdiger. Je hebt gelijk, 50% van de NL bevolking is te dik.... en daar wen je aan. Als iemand dan een gezond gewicht bereikt zegt de omgeving dat ze nu wel erg dun worden, terwijl dat eigenlijk een gewenst gewicht is.

Net als zwangere vrouwen die roken, beter zouden kunnen stoppen, maar toch vaak het advies krijgen om een enkel sigaretje te nemen per dag, omdat de stress van het stoppen slechter is dan het ene sigaretje.
Iemand die dus zo streng gaat dieten kan heel moeilijk meedoen met etentjes bijv en dat is ook een stress factor. Mensen houden ook van gezelligheid en dat is voor veel mensen echt belangrijk.

Gezelligheid bestaat ook met gezond eten. En zo nu en dan een flink stuk taart of patat naar binnen werken heeft nauwelijks invloed als je verder gezond leeft. Roken is echt een mentale verslaving. Ik ben niet verslavingsgevoelig. Maar als je dat wel bent is het lastiger. Helemaal stoppen is wel het enige dat echt werkt. Een dieet werkt ook niet, maar wel een verandering van levensstijl.

Overal waar TE voor staat is gewoon slecht, net als goeroes volgen en doorslaan. Als je gezond eet en leeft, mag je best wat lekkers nemen en een keer feesten of languit op de bank liggen en niks doen. Ziektes en ongelukken slaan echt niemand over, dus beter goed genieten waar dat kan.

henshem schreef:

@Ninx En de dunne mensen die ook ziek worden, mensen zonder overgewicht die heel gezond leven?

Je hebt gelijk dat een aantal welvaartsziekten te beïnvloeden zijn door de manier van leven en dus ook eten maar zoals ik al eerder schreef, gaat die vlieger zeker niet altijd op.

henshem schreef:

@Ninx En de dunne mensen die ook ziek worden, mensen zonder overgewicht die heel gezond leven?

Je hebt gelijk dat een aantal welvaartsziekten te beïnvloeden zijn door de manier van leven en dus ook eten maar zoals ik al eerder schreef, gaat die vlieger zeker niet altijd op.

Ninx schreef:

henshem schreef:

@Ninx En de dunne mensen die ook ziek worden, mensen zonder overgewicht die heel gezond leven?

Je hebt gelijk dat een aantal welvaartsziekten te beïnvloeden zijn door de manier van leven en dus ook eten maar zoals ik al eerder schreef, gaat die vlieger zeker niet altijd op.

Misschien moet ik het omdraaien; waar denk jij dat de enorme toename van chronische ziekten vandaan komt, en heb je andere ideeën over hoe dit tij te keren?

Ninx schreef:

henshem schreef:

@Ninx En de dunne mensen die ook ziek worden, mensen zonder overgewicht die heel gezond leven?

Je hebt gelijk dat een aantal welvaartsziekten te beïnvloeden zijn door de manier van leven en dus ook eten maar zoals ik al eerder schreef, gaat die vlieger zeker niet altijd op.

Misschien moet ik het omdraaien; waar denk jij dat de enorme toename van chronische ziekten vandaan komt, en heb je andere ideeën over hoe dit tij te keren?

henshem schreef:

Door de ontwikkelingen in de medische wetenschap kunnen er tegenwoordig vaker en betere diagnoses worden gesteld. Waar bijv vroeger mensen ‘gewoon’ overleden door ouderdom of dat iemand bepaalde klachten had waarmee hij/zij maar mee moest leren te leven, is er nu vrijwel altijd een of meer ziekten aan te wijzen.
Dit tij gaan we (gelukkig) niet keren. Die ontwikkeling gaat alleen maar verder.

Ten tweede is ons leven heel erg veranderd. Veel meer mensen op dezelfde oppervlakte, meer stress, meer verkeer, continu prikkels voor onze geest door mobiele telefoons en tv’s, milieuvervuiling, enz. Als individu kan je daar ook maar heel beperkt invloed op uit oefenen. Dus eerlijk gezegd, denk ik dat we dit tij ook niet zo maar kunnen keren.

[***] schreef:

Om even terug te gaan naar de paarden (de rest is ook interessant hoor, maar het ging mij vooral om de paarden ): ik heb intussen 3 verzorgsters voor de blinde pony en dat lijkt best aardig te gaan. Op deze manier krijgt hij 4x per week aandacht en moet ik niet persé, waardoor ik de tijd die ik heb kan spenderen aan de andere pony. Geeft meer rust waardoor ik ook meer kan genieten ... Hoewel ik me ergens toch schuldig blijf voelen dat ik niks doe met mijn eigen pony .. maar dat zit tussen mijn oren want pony vindt het volgens mij niet zo erg

Verder ga ik wel kijken naar mijn voedingspatroon en hierin veranderingen aanbrengen, dit zal hopelijk ook resultaat geven waardoor ik beter in mijn vel ga zitten en alles beter kan handelen. Verder is het nog wat zoeken, maar als ik de paardentijd al als positief kan ervaren en mij niet steeds zorgen moet maken over vanalles en nog wat ben ik al een stuk verder