Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-06-11 10:13

Re: Hoeveel pech kun je hebben!

Geplaatst: 08-06-11 10:13

Ik heb toch ook gezegd dat ik TS wel begrijp. Maar ik bedoelde het iets anders, ieder paard slaat wel eens in paniek kan bij het kleinste dingetje gebeuren. Wie weet op de trailer zat er wel iets waar hij erg van schrok. Kan gebeuren, dus daarom vroeg ik mij af waarom hij dan weg moet. Dus dan zou je elk paard weer moeten verkopen omdat hij eens schrikt.

Bij onze merens gaat het bekappen nu ook beter (met veel snoepjes en gerust stellen). Hij heeft waarschijnlijk eens flinke klappen gekregen. Want hij zag de hoefsmid nog maar en sloeg al in paniek. De hoefsmid zelf kwam nog niet verder dan een been optillen.

Ik weet wel iedereen heeft dingen die hij/zij moet verbeteren, maar vraag dan hulp zoals jij gedaan hebt Buitenzorg.

**Geplaatst**: 08-06-11 11:54

Geplaatst: 08-06-11 11:54

rienne schreef:
Ik heb toch ook gezegd dat ik TS wel begrijp.

Mijn reactie was ook niet bedoeld als vinger jouw kant uit hoor

Ik kan me beide denkmethodes goed voorstellen. Zowel het verkopen ja, als mmmm, even verder uit pluizen wat er gebeurd is. Zeker omdat het ook idd een horzel geweest kan zijn waar je paard van in de stress raakt. Maar zodra het vertrouwen in jezelf weg is, is dat heel moeilijk te herstellen, zo bedoelde ik t meer

**Geplaatst**: 08-06-11 13:13

Re: Hoeveel pech kun je hebben!

Geplaatst: 08-06-11 13:13

ik heb je verhaal ook gelezen, ik begrijp je volledig, ik heb ook een quarter, hij is vorig jaar zadelmak gemaakt en was heel braaf tot ik er zelf mee begon te rijden, ben er 4 keer flink afgevallen. Hij staat nu terug in training (omdat ik zelf geopereerd ben) maar als hij na deze training niet bij me past (om te rijden) heb ik ook besloten om hem weg te doen! Ookal is hij mijn grootste knuffelvriend en kan je in omgang geen beter paard hebben! Ik wil met 100% vertrouwen op mijn paardje kunnen rijden! (hopelijk lukt het nu met de training en de lessen die ik ga nemen)

**Geplaatst**: 08-06-11 14:19

Geplaatst: 08-06-11 14:19

Ik denk dat als je eenmaal een paard gevonden hebt die je vertrouwen helemaal wint, hij ook best een keer kan schrikken of raar doen, zonder dat het vertrouwen meteen weg is

Dat is dus ook het verschil om een paard te hebben wat écht bij je past of een paard te hebben waar jij je op moet aanpassen, qua gevoel. Daar knapt dan veel sneller het lijntje als het eens mis gaat.
(en ik spreek uit eigen ervaring

)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-06-11 16:37

Geplaatst door de TopicStarter : 08-06-11 16:37

SusanW schreef:
Ik denk dat als je eenmaal een paard gevonden hebt die je vertrouwen helemaal wint, hij ook best een keer kan schrikken of raar doen, zonder dat het vertrouwen meteen weg is
Dat is dus ook het verschil om een paard te hebben wat écht bij je past of een paard te hebben waar jij je op moet aanpassen, qua gevoel. Daar knapt dan veel sneller het lijntje als het eens mis gaat.
(en ik spreek uit eigen ervaring )

helemaal mee eens

**Geplaatst**: 09-06-11 13:08

Geplaatst: 09-06-11 13:08

danique00 schreef:
SusanW schreef:
Ik denk dat als je eenmaal een paard gevonden hebt die je vertrouwen helemaal wint, hij ook best een keer kan schrikken of raar doen, zonder dat het vertrouwen meteen weg is
Dat is dus ook het verschil om een paard te hebben wat écht bij je past of een paard te hebben waar jij je op moet aanpassen, qua gevoel. Daar knapt dan veel sneller het lijntje als het eens mis gaat.
(en ik spreek uit eigen ervaring )

helemaal mee eens

Ik heb het hier ook helemaal mee eens. Ik ben ook enkele jaren zoekende geweest naar mijn geschikte paard. Uiteindelijk ben ik voor een jong onbeleerd paard gegaan. Ik wou "de rommel" van een ander niet meer.
Ik zou het paardje dan op training zetten, een enorme gok natuurlijk want je weet niet echt hoe ze onder het zadel zijn. Wel, uiteindelijk heb ik hem zelf opgeleerd (onder begeleiding weliswaar) en ondanks dat hij niet het makkelijkste karakter heeft, heb ik met hem wel het gevoel dat het echt klikt en als hij dan al eens iets aanvangt dan corrigeer ik hem en rijden we vrolijk door. En dat vertrouwen moet je hebben. Vroeger als een paard nog maar scheef keek, had ik al de neiging om af te stappen

en ondanks dat ik soms nog onzeker ben, doen we toch maar mooi vanalles samen.
Dan heb je zo'n tof gevoel na een goede les of rit en als het al eens tegengaat weet je dat je er wel doorkomt, zo'n paardje moet je gewoon tegenkomen.

**Geplaatst**: 09-06-11 13:10

Geplaatst: 09-06-11 13:10

Het heeft toch niks met pech te maken? Jij hebt angst, begrijpelijk want mijn dochter is net zo.Maar pech is iets heel anders toch?

**Geplaatst**: 09-06-11 14:33

Geplaatst: 09-06-11 14:33

Mijn mening: het mes snijdt aan twee kanten...
Jij hebt dingen waar je paard aan moet wennen, het paard heeft dingen waar jij aan moet wennen. En wij mensen kunnen ons nog iets verder inleven: "waarom doet het paard dit"...
Angst, ja, heel moeilijk! Maar toch....met dieren omgaan is grenzen verleggen...angsten overbruggen...en heel veel nadenken... :)*

Maar heel eerlijk gezegd...ik heb ook liever het "onbeschreven blad"..waar zo min mogelijk mensen aan hebben gerommeld. Aan de andere kant...is het ook een uitdaging om de fouten van een ander individu glad te strijken...en een paardenleven op te fleuren.

**Geplaatst**: 09-06-11 23:44

Geplaatst: 09-06-11 23:44

danique00 schreef:
NRJ schreef:
Wat een verhaal... je hebt erg veel pech gehad ook ik heb helaas mijn deel pech gehad, vergelijkbaar met het laatste paardje wat je gehad hebt.
superbrave merrie, al in mijn bezit sinds haar 1ste levensjaar, nooit problemen mee gehad tot die dag dat het goed misging... ze stond sinds 3 weken in training en we waren haar aan het poetsen om te gaan rijden. ze zet een stapje naar achteren, en daarna is ze helemaal uitgeflipt: steigeren en springen, niet rustig te krijgen. 1 touw was al kapot gegaan, maar we konden niet in de buurt komen om het andere touw los te snijden, mevrouw was levensgevaarlijk. op een gegeven moment had ze haar been over het touw gemanoevreerd en kneep ze zichzelf de neus dicht, dit heeft haar uiteindelijk voldoende rustig gekregen om haar los te kunnen snijden. het meisje wat haar trainde is gewond geraakt tijdens het proberen haar los te snijden en is uiteindelijk naar het ziekenhuis gemoeten om gehecht te worden. mijn paardje op stal gezet, ze had haar been en hoofd open liggen, en haar neus was zo opgezwollen dat ik erg bang was dat deze gebroken zou zijn.
dierenarts laten komen, helaas was ze nog niet rustig genoeg om te kunnen verdoven, dus nog een uurtje gewacht. daarna was ze genoeg gekalmeerd en is alles gehecht wat gehecht kon worden. haar neus was gelukkig niet gebroken.
het is uiteindelijk weer helemaal goed gekomen met haar, maar door deze ervaring was mijn vertrouwen in haar helemaal weg. zodra ze een stapje naar achter deed of een beweging maakte tijdens het poetsen, zat mijn hart alweer in mijn keel. onze band was volledig stuk... met erg veel pijn in mijn hart heb ik een goed thuis voor haar gezocht. ik ben laatst nog gaan kijken, en het gaat goed met haar, ze is er helemaal op haar plek en dat doet me goed
maar wat nu de aanleiding was voor deze uitbarsting? ik moet je het antwoord schuldig blijven...
gelukkig heb ik ook wel veel positieve ervaringen gehad met paarden (ook eigen paarden) dus ben ik niet bij de pakken neer gaan zitten momenteel heb ik geen eigen paard, maar rijdt en verzorg ik 4 geweldige quarters in de buurt. maar uiteindelijk komt er zeker weer een eigen paardje!

Wat verschrikkelijk zeg! Maar inderdaad ik kreeg het ook steeds spaans benauwd als hij weer een beetje ging draaien en keren (niet eens in de trailer) Hoe vervelend het ook is, het is het beste om er dan afstand van te doen. Dat is een keuze waar ik nog steeds achter sta, wat andere ook zeggen.

wat je zegt. daarom heb ik ook de keuze gemaakt om haar te verkopen, het voelde gewoon niet goed meer. ik blijf er ook bij dat dit de beste keuze voor ons beiden was. ik denk mede door de reden die SusanW hieronder aangeeft: ik heb haar 4 jaar gehad, maar nooit dezelfde band gehad als met 1 van mijn andere paardjes.
een criollo ruin met een behoorlijk verleden, erg wantrouwend tegenover mensen, maar toen ik eenmaal zijn vertrouwen had gewonnen, 4 hoeven en 2 handen op 1 buik

hij was mijn allerbeste vriend. en hij kon ook behoorlijk raar doen hoor, vooral in het begin, maar ben nooit mijn vertrouwen in hem verloren en dat is het belangrijkste.

SusanW schreef:
Ik denk dat als je eenmaal een paard gevonden hebt die je vertrouwen helemaal wint, hij ook best een keer kan schrikken of raar doen, zonder dat het vertrouwen meteen weg is
Dat is dus ook het verschil om een paard te hebben wat écht bij je past of een paard te hebben waar jij je op moet aanpassen, qua gevoel. Daar knapt dan veel sneller het lijntje als het eens mis gaat.
(en ik spreek uit eigen ervaring )