Ongelooflijk, gisteren had ik hier mijn nieuwe veearts die in opdacht van Utrecht buisje bloed kwam aftappen. Hij is al ouder en ervaren paardenveearts. Onder een kop koffie hebben we 10 minuten de tijd genomen om te vertellen wat mijn paard heeft en hij leest snel de uitslag van utrecht. Hij lijkt goed te snappen wat er aan de hand is. Hij wilt het paard ook zien, dus het dek gaat af. Hij gaat er achter staan en bestudeert uitgebreid haar beide broeken. Bevoelt haar hele rug en weer beide broeken, vooral rechts, en neemt dan bloed af. Dan vraag ik “heb je het nu gezien”? En ik wijs hem de locatie op de bil aan waar de verdikking en verharding in de spier duidelijk met blote oog zichtbaar is. Hij voelt en is enorm verbaast. Jeetje, moet je eens voelen zegt hij. Kortom, hij wist wat en waar hij moest zoeken en mist het wederom. Hij geeft eerlijk toe dat hij dit nog nooit eerder gezien heeft.
Verder ben ik in al die maanden van zoeken met het woord ataxie geconfronteerd. Dit is een kreupelheid of bewegingsbeperking of bewegingsstoornis in een achterbeen. Wat mijn paard dus heeft. Ataxie wordt omschreven als een neurologische stoornis, en onbehandelbaar. Ook wel kortweg een rugprobleem genoemd, beknelling of beschadiging van een zenuw. Vandaar dat wij dus 6-7 maanden aan het zoeken zijn in de rug, terwijl het probleem van ataxie dus ook een verkeerd geheelde spier scheuring in de bil kan zijn. Vandaar wellicht dat je op forums leest dat paarden met de diagnose ataxie door trainen en rekken toch verbeteren.
Nogmaals, ik ben geen deskundige. Ga hooguit zo zachtjes aan ongewild beetje de kant op van ervaringsdeskundige.