Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-02-10 10:00

Re: SGW rijden, hoe reageert je familie/naasten?

Geplaatst: 14-02-10 10:00

Mijn moeder vond het eerst allemaal een beetje eng. Maar nu vind ze het geweldig

Mijn vader bemoeid zich er niet mee...

(ik was 16)

**Geplaatst**: 14-02-10 13:11

Re: SGW rijden, hoe reageert je familie/naasten?

Geplaatst: 14-02-10 13:11

aangezien mijn moeder zelf op 3 ster nivo heeft gereden in 2007 en nu weer met een jong paard bezig is .
vind ze het leuk want nu gaan we samen naar de crossen .
toen ik met mijn oude paard in het M crosste en we gingen cross lopen ze ze wel altijd toen ik nog M reed waren de hindernissen niet zo hoog .
hahaha dat was niet zo maar ja nu moet dochter er over heen inplaats van zij .
mijn vader vind ho leuk en komt soms kijken .
en mijn vriend vind het crossen het leukst en gaat eigenlijk ook altijd mee .

**Geplaatst**: 15-02-10 16:45

Re: SGW rijden, hoe reageert je familie/naasten?

Geplaatst: 15-02-10 16:45

Mijn ouders staan er allebei wel achter. Mede omdat mijn vader het ook heel veel gedaan heeft vroeger. Mijn vader klaagt nog wel eens over het aantal km wat we rijden voor crossen, ook omdat er hier ook wel veel in de buurt zit. Mijn moeder gaat niet altijd mee naar de crossen. Die is ook altijd zo zenuwachtig. De enigste keer dat ze er wel bij was afgelopen najaar, was bij mijn val in Gorssel. Wat nogal hard is gegaan.

Mijn vriend is altijd vrij neutraal erin geweest. Hij vind prima wat ik allemaal doe. Ieder zn hobby.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-02-10 17:35

Geplaatst door de TopicStarter : 15-02-10 17:35

mo_van_dijk schreef:
Spannend!! Tip, bel even de KNHS om die standen te verifieren.

Niet meer nodig, paardje was opzich erg leuk, sprong super, alleen de gallop vond ik dressuurmatig niet fijn.
Daarnaast heeft het paard een peesblessure gehad, mag opzich nog wel springen en crossen, maar niet meer lopen op zware bodems.
Heb al genoeg medische ellende meegemaakt met mijn paarden (2 afgekeurd voor de sport) dus dit werd een nee...

Zo dat was even offtopic!

Ontopic: gemengde reacties dus, maar iedereen doet lekker zijn ding

**Geplaatst**: 15-02-10 20:19

Geplaatst: 15-02-10 20:19

Met een gewone wedstrijd gaat mijn vader nooit mee(moeder bijna altijd). Maar met een SGW wel! Dat zegt denk ik al genoeg

. Hij vind het erg leuk: gezellig een dag met de familie weg, lekker wandelen in het bos(en soms even opzij springen voor een paard

). En mijn vader vindt de mentaliteit van de mensen op die wedstrijden gezellig. Je bent een dag met elkaar weg, iedereen is de hele dag aanwezig en je ziet elkaar meerdere keren per dag waardoor een praatje nog wel eens wil ontstaan. En op een volgende wedstrijd kom je toch vaak dezelfde mensen weer tegen.
Mijn moeder vond het de eerste keren wel wat eng en spannend. Maar ze weet dat het paard, waar ik tot dit jaar mee crosste, me bijna altijd weer veilig bij de finish brengt. Ze is meer zenuwachtig voor het springen dan de cross. Bij de cross kan ze er namelijk geen balken afgooien

Ze zullen komend siezoen met een nieuw paard wel even wat gespannen zijn. Maar ik denk dat dat na één cross wel over is. Tenminste als Zissi een beetje wil natuurlijk.

Wel een nadeelte is dat het altijd erg ver rijden is. Maar daar gaat dit topic niet over

**Geplaatst**: 16-02-10 12:09

Re: SGW rijden, hoe reageert je familie/naasten?

Geplaatst: 16-02-10 12:09

ik denk dat je familie er ook in moet groeien, net als jezelf. Een aantal jaar geleden reed ik voor het eerst in Bathmen en zowel mijn moeder en mijn man als ik, hadden bij het zien van de Z cross zoiets van 'dat nooit, B/L is leuk genoeg'. En nu denken we daar allemaal heel anders over. Mijn man, die zelf aan bergsport heeft gedaan, vindt het heel belangrijk dat ik het wel verantwoord aanpak, dus met goede begeleiding, material en in goede conditie, en daar sluit ik me helemaal bij aan.

Maar toen ik een paar jaar terug hard viel in Castenray, en ze alleen maar hoorden 'cross ligt stil, val op hindernis 4', hebben ze wel erg veel schrik gehad tot ze me zagen aanstrompelen. En dat gevoel lijkt me erg naar, als ruiter weet je meteen hoe het ervoor staat.

**Geplaatst**: 17-02-10 11:36

Re: SGW rijden, hoe reageert je familie/naasten?

Geplaatst: 17-02-10 11:36

ik mocht ook nooit crossen in de tijd met me pony..
toen heb ik uiteindelijk met me paard crosstrainingen opgegeven en dat mocht toen wel en daarna heb ik zonder iets te zeggen sgw ede (2007) opgegeven. en tja daarna vond pa het ook wel heel erg leuk..
Hij gaat altijd mee of het nu les is of wedstrijd.
De gewone dressuur/springlessen mag ik wel zelf gaan maar alle wedstrijden is pa er gewoon bij.

me moeder vind het springen en de cross maar eng..maar als ik dan foto's laat zien vind ze het wel super

**Geplaatst**: 18-02-10 11:21

Geplaatst: 18-02-10 11:21

Leuk om al die verhalen te lezen.

Mijn vriend vind het leuk. Doe ik eindelijk iets wat niet saai is. Hij gaat nu ook ineens wel eens mee om te helpen/kijken/fotograferen. Eng vind hij het geloof ik niet.

Mijn ouders vinden het eng. Hebben altijd een beetje een angst gehad richting springen. Mijn vader vind iedere weigering al iets ergs. Ze komen wel eens kijken naar een les en dat helpt vaak wel iets. De keer dat mijn vader mee ging naar een crosstraining bij Rob heeft zijn kijk op sgw wel wat verandert. De opbouw van het stappen over een rijtje boomstammen (zeg maar dikke takken) naar het springen over een een tafel was voor hem echt een geruststelling. Daarbij ziet hij dat mijn paard het leuk vind en het ook goed doet. Dat dit ook werd bevestingd door Rob maakte het ook beter. Ze zien ook hoe enthousiast ik erover ben dus er over klagen doen ze nooit.
Daarbij voelen ze zelf ook ergens wel dat dit een beetje bij een paard hoort. Buiten, galopperen, afwisseling, samenwerken.... (hoe leg ik dat uit)

Mijn omgeving verklaard me grotendeels voor held/gek. Ze snappen er maar weinig van en hebben een heel verkeerd beeld van wat je nu echt doet.

Altijd braaf mijn bp en cap dragen bij springlessen & wedstrijden helpt ook wel wat.

**Geplaatst**: 18-02-10 19:23

Geplaatst: 18-02-10 19:23

Mijn moeder is erin gegroeid, mijn vader vond het altijd al geweldig.
Toen ik nog met mijn pony startte, tond mijn moeder achter de jury wagen, met mijn paard heeft ze dat helemaal niet. Pony was ook een veel grotere driftkikker.

Zelfs na een val in de waterbak waarbij het even duurde voor ik weer boven kwam, was ze niet heeeel erg van slag. Was wel het eerste wat ik dacht dat ik koppie onder ging. F*ck, mam staat te kijken

Zei ook meteen dat het goed was en de keer daarna stond ze ook weer rustig te kijken.

**Geplaatst**: 18-02-10 21:48

Geplaatst: 18-02-10 21:48

Ik weet van mezelf dat ik als groom ook blij ben met het commentaar: "nummer ... Goed op hindernis ..." . Ik denk dat ik gek zou zijn geworden als ik zou hebben gehoord dat er idd iets gebeurd zou zijn.

Zelf heb ik altijd tegen mijn naasten gezegd dat áls ik op de 1 of andere manier zou verongelukken met crossen. Ze zich dan wel moeten realiseren dat t met een lach en een gelukkig gevoel is geweest.
Mijn vriend is motor rijder, en rijdt stevig door, ik ben ook niet van plan hem te verbieden het te gaan doen. Voor hem geeft de motor dezelfde kick als mij het crossen. Dus daarin begrijpen we elkaar erg goed.

**Geplaatst**: 19-02-10 01:01

Geplaatst: 19-02-10 01:01

Mijn ouders vinden het ook helemaal niks, vooral mijn vader niet

Ik heb jaren geprobeerd het uit te leggen en hij snapt wel dat zowel mijn paard als ik het leuk vinden maar hij staat letterlijk doodsangsten uit. Nu meld ik na een cross gewoon "oh, en vandaag ben ik ook nog gaan crossen en het ging goed.."

Hij en mijn mam weten dus nog altijd niet dat ik 2,5 jaar geleden een flinke smak gemaakt heb in Ysselsteyn waarbij ik met een flinke hersenschudding en gekneusde heup door de ambu uit het bos gebracht ben.
Afgelopen najaar hebben ze op de wedstrijd in Ysselsteyn geholpen en ik reed daar mee. hij heeft gewoon geweigerd om het bos in te lopen en de hindernissen te bekijken

Ons mam is toen wel gaan kijken en die was blij dat ze pas achteraf was gaan kijken.
Mijn tante was er ook en die reageerde juist heel anders, zij stond klaar met fototoestel bij de amsterdamse muur met huisje en was zo onder de indruk van de snelheid dat ze vergat een foto te maken

zij had bij de finish meer last van adrenaline dan ik

Mijn vriend is mijn grootste steun, hij gaat altijd mee naar trainingen en SGW's terwijl hij nooit mee gaat naar een dressuurwedstrijd. Hij houdt van de kick en vindt het stoer maar is ook realistisch. Hij weet dat er risico's aan de sport zitten maar dat ik er alles aan doe om mijn paard en mezelf te beschermen. Wel vond ik het vreselijk dat hij in Ysselsteyn een beetje in paniek raakte door de hindernisrechter die in paniek raakte bij mijn val en hij niet direct wist waar ik lag...

In mijn omgeving wordt er vrij negatief over gedacht en nu met mijn hernia is ieders opmerking: "nu is het zeker wel gedaan met crossen, hé". Vaak met een toon van opluchting... maar de gezichten betrekken meteen als ik zelf dat ik absoluut niet van plan ben om te stoppen tenzij mijn rug echt niet meer kan

**Geplaatst**: 19-02-10 01:05

Geplaatst: 19-02-10 01:05

CarpeDiem schreef:
Ik weet van mezelf dat ik als groom ook blij ben met het commentaar: "nummer ... Goed op hindernis ..." . Ik denk dat ik gek zou zijn geworden als ik zou hebben gehoord dat er idd iets gebeurd zou zijn.

Zelf heb ik altijd tegen mijn naasten gezegd dat áls ik op de 1 of andere manier zou verongelukken met crossen. Ze zich dan wel moeten realiseren dat t met een lach en een gelukkig gevoel is geweest.
Mijn vriend is motor rijder, en rijdt stevig door, ik ben ook niet van plan hem te verbieden het te gaan doen. Voor hem geeft de motor dezelfde kick als mij het crossen. Dus daarin begrijpen we elkaar erg goed.

Helemaal mee eens

Zelfs al zou ik in een rolstoel komen oid dan kan je altijd nog gaan mennen of paralympier worden

Datzelfde gevoel heb ik bij mijn paard, ik probeer zo voorzichtig mogelijk te zijn maar als hij in een cross of als gevolg van een cross zou verongelukken dan kan ik daar vrede mee hebben omdat ik voel hoe blij hij er van wordt. Dat is moeilijk uit te leggen aan iemand die dat geweldige gevoel uit de startbox nog niet gevoeld hebben....

**Geplaatst**: 19-02-10 08:20

Re: SGW rijden, hoe reageert je familie/naasten?

Geplaatst: 19-02-10 08:20

Ibonn: heel herkenbaar.
Heb me die morele vraag ook al eens gesteld. Je neemt iets meer risico. hoe verantwoord je dat? Daar hoef ik niet lang over na te denken als ik merk hoe gaaf mijn paard dat vind. Beter een goed leven dan een (te) voorzichtig leven.

Wel grappig dat de meeste vriendjes/partners het zo leuk vinden. 'Doen die paarden mutsen eindelijk wat ruigs' zullen ze wel denken.

Dat ouders het wat minder leuk vinden kan ik ook wel begrijpen. Die willen hun kroost heel houden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-02-10 10:07

Geplaatst door de TopicStarter : 19-02-10 10:07

Polo, ik denk dat je de spijker op zijn kop slaat, ouders zien zowieso in alles een risico wat hun kinderen doen...

Ik heb nog een gesprek gehad met mijn ouders (omdat we opzoek zijn naar een nieuwe paard). Buiten het feit dat het niet eerlijk is tegenover mijn zus/broer om voor mij een 'duur' paard te kopen, kan mijn moeder het ook bij zichzelf ook niet moreel verantwoorden dat ze een hobby (crossen) sponsort terwijl ze er zelf doodsbenauwd van wordt.

Ik heb haar maar even duidelijk geprobeerd te maken dat ik met crossen niet de cross in Varsseveld bedoel

(ieder jaar vast uitje, dat dan weer wel

) Maar dat de B/L echt wel te doen is met een goede training en dat hindernissen, juist in een hoog tempo, moeten vastliggen ivm de veiligheid.

Maargoed, ik ga dus meebetalen aan het nieuwe paard wat er gaat komen, dus er gaat hopelijk een leuk cross/springpaardje komen. Het wordt wel een jong dier (ivm budget) dus het is allemaal even afwachten.

Leuk dat iedereen toch een verhaal heeft!

**Geplaatst**: 20-02-10 21:32

Geplaatst: 20-02-10 21:32

Achja, het zit in de familie dus ze hadden niet anders verwacht

Verder, vriendinnen enz. hebben zoiets van: 'Dat je dat durft?!"

**Geplaatst**: 21-02-10 14:15

Geplaatst: 21-02-10 14:15

Mijn ouders vinden het heel erg jammer dat ik dressuur niet gewoon leuk vind, vooral mijn moeder. Zeker nu ze 9000km verderop wonen en er niet meer bij kunnen zijn, drukken ze me elke wedstrijd wel op me hart dat ik heel voorzichtig moet doen

.

**Geplaatst**: 23-02-10 11:15

Re: SGW rijden, hoe reageert je familie/naasten?

Geplaatst: 23-02-10 11:15

mijn moeder en vriend vinden het geweldig en gaan dus ook altijd mee

Echt heerlijk dat ze net zo enthousiast zijn als ik

**Geplaatst**: 24-02-10 19:11

Re: SGW rijden, hoe reageert je familie/naasten?

Geplaatst: 24-02-10 19:11

Mijn vader vindt alles met paarden vreselijk en is alleen komen kijken toen ik voor het eerst Z startte in de SGW. Hij wil wel altijd weten hoe het gaat en vindt het crossen nog wel stoer. Zijn kantoor hangt dan ook vol met actie foto's van mij.

Mijn moeder vond het vroeger doodeng toen ik wou crossen, maar heeft mij nooit tegengehouden. Toen ik eenmaal begon met trainen werd zij net zo fanatiek als ik en nu reizen we alles af om te trainen en voor wedstrijden. Ik denk dat wij wekelijks toch wel 4/5 keer op pad zijn voor trainingen, wedstrijden, lessen, etc.
Ze vindt het altijd nog wel spannend als ik de cross in ga, maar maakt zich niet zo snel meer druk.

Mijn vriend vond het aan het begin doodeng. Nu vind hij het vooral saai en gaat eigenlijk bijna niet meer mee.

**Geplaatst**: 24-02-10 22:29

Geplaatst: 24-02-10 22:29

Ik ben opgegroeid in de SGW zo ongeveer

. Mijn vader heeft 'vroeger' ook altijd SGW gereden. Mijn moeder heeft ook altijd paard gereden alleen niet echt fanatiek in de SGW. Mijn vader vond/vind SGW het mooiste wat er is.
Dat komt mooi uit want ik vind het ook het leukste!

Toch is moeders wel een beetje zenuwachtig als ik eenmaal van start ben. Voornamelijk met mijn vorige paard, die geregeld gek deed voor ik van start mocht. Als ik dan eenmaal van start ging was het vaak wel goed.
Mijn vader vind het ook wel spannend denk ik, maar die laat het niet merken. Hij vind het meer spannend of ik foutloos blijf ja of nee, niet spannend/bang dat er iets gebeurd.
Dus dat is wel fijn.

Doordat mijn ouders het ook leuk vinden rijden we ook bijna door heel Nederland voor een cross. Dus daar ben ik wel heel blij mee.

**Geplaatst**: 01-03-10 20:08

Geplaatst: 01-03-10 20:08

Mijn ouders vinden het geweldig ondanks dat ze beide niet met paarden opgegroeid zijn.
Vooral de sfeer trekt ze. M'n vriend vind het op zich wel leuk maar hij is toch wel weer elke keer blij als ik en de paarden weer
heelhuids thuis zijn. Hij is veel te bang dat er een keertje iets mis gaat en dat hij dan de extra zorg van onze twee dochtertjes en over een kleine 5 weken van onze drie kinders erbij krijgt naast al het werk op ons melkveebedrijf.

**Geplaatst**: 03-03-10 13:52

Geplaatst: 03-03-10 13:52

Mijn ouders vinden het misschien nog wel mooier als ik :Y)

Ik word er dus totaal niet van weerhouden gelukkig. M'n vriend heeft niks met paarden, maar vind sgw best leuk met een 'veilig paard'.

**Geplaatst**: 13-03-10 23:07

Geplaatst: 13-03-10 23:07

ooh nou, mijn neef rijd ook paard die vind me gestoord dat ik over een vaste hindernis heen spring (hij is springruiter, en als de dood voor vaste hindernissen _O-

). mn ma vind het dood eng, maar springen vind ze ook al eng. ze vind het wel leuk dat we het doen, want de pony (en ruiter natuurlijk

) vinden het allebei gewoon heel leuk om te doen, en dat is ook goed zichtbaar. Maar als ze moest kiezen had ze liever dat ik het niet deed.
Mn pa vind het wel goed, als ik maar nooit M ga crossen.

**Geplaatst**: 15-03-10 12:24

Re: SGW rijden, hoe reageert je familie/naasten?

Geplaatst: 15-03-10 12:24

Mijn vrouw is, na onze koprol in Putten, doodsbang en kan het vooralsnog niet aanzien.
De rest van de familie heeft absoluut niks met paarden en vinden het maar een vreemd gebeuren.

**Geplaatst**: 16-03-10 16:24

Geplaatst: 16-03-10 16:24

Ik rijd geen sgw in wedstrijdklasse maar als ik lekker aan het springen ben op een cross terrein dan vindt mijn vader dat heel gaaf, mijn moeder is er niet op tegen maar vindt het soms wel eng. Ze steunen me wel. Zolang ik goede bescherming draag en weet waar mijn grenzen liggen zijn er verder weinig problemen.