Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-06-03 19:20

Geplaatst: 01-06-03 19:20

Als je paard een A.Q.H.A. stamboek papier heeft dan is het een Quarter horse, simpel zat en dat is het enige bewijs wat je (nodig) hebt. Maar ze is inderdaad een heel edel typetje met een uidrukkingsvol hoofdje. De hoeveelheid TB die na 1940 in je paard is gefokt, is bepalend voor of het een Foundation Quarter is of niet. Ook al zit er heel veel Volbloed in dat voor 1940 in is gefokt, dan telt dat niet mee. Een paard als Leo is b.v. helemaal foundation ondanks dat hij 50 % Volbloed is.

**Geplaatst**: 03-06-03 11:00

Geplaatst: 03-06-03 11:00

Toch zijn ook tegenwoordig veel van die Volboedhengsten niet te versmaden Knipoog

. Alleen zo'n dekgeld van 50.000 USD is een beetje te gek.

http://www.claibornefarm.com/stallions/ ... amily.html

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-03 18:38

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-03 18:38

Mooi paard, zou in 1940 beslist aan de wieg van het QH hebben kunnen staan. De kleur vos is natuurlijk ook nog eens een van de kleuren die het mooist op foto's uitkomt. Zou ik er mee dekken als ik de dekking zou kunnen betalen of zelfs kado zou krijgen? Nee. Niet op een Quarter. Maar wel op een TB, mits hij bij mijn merrie zou passen...

**Geplaatst**: 03-06-03 21:29

Geplaatst: 03-06-03 21:29

Voor deze keus (wel of niet met die betreffende Volbloed dekken) heeft men gestaan al zo lang men Quarter horses fokt, een ieder maakte zijn eigen keuzes en sinds de oprichting van het stamboek is dit nog steeds zo. Iedereen heeft een ander fokdoel met zijn Quarter horses, racen, hunteren, pleasure, halter, reining, cutting, roping, barrelracing, dressuur, springen, recreatie etc. etc. Toch hebben de paarden voor deze verschillende richtingen allemaal een niet te verwaarlozen hoeveelheid Volbloed in zich. Of dit nu in is gefokt voor of na 1940 maakt voor mij niet zoveel uit, want het hedendaagse Volbloed kan nog steeds een paard als Rugged Lark leveren. Als het fokken maar goede paarden heeft opgeleverd en wat goed is daar oordeelt een ieder weer anders over. De Foundation stamboeken die zijn opgericht zijn in mijn ogen gewoon geldklopperij en hebben allen hun eigen, van elkaar verschillende beleid. Laat de AQHA liever zelf een systeem bedenken om onderscheid te maken tussen wat "Foundation" is en wat niet. Want die Kings, Little Joe's, Old Sorrels, Travelers, Peter McCue's, Leo's, Joe Reeds, Blackburns, Skipper W’s, Pretty Bucks, Oklahoma Stars, Driftwoods, Hard Twists, Berts, Midnights etc. hebben ook het nodige goede gebracht. En een ieder die aan dit bloed de voorkeur geeft en het in stand wil houden, moet de kans hebben makkelijk onderscheid te maken tussen welk paard werkelijk Foundation is en welke niet m.b.v een (1!) vast, waterdicht systeem. Eentje dat duidelijkheid geeft en geen geldklopperij is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-03 23:40

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-03 23:40

Zolang er geen controle is van het stamboek welke TB er voor de fok en de "veredeling" van de Quarter gebruikt wordt, ben ik geen voorstander van het toelaten van TB. Als ik een TB hebben wil, dan koop ik een TB. Wil ik een Quarter, dan koop ik een Quarter. Niemand ontkend dat de TB aan de wieg heeft gestaan van het Quarter ras. Maar kijk eens naar de toekomst, kijk niet alleen maar naar het verleden! Er zit intussen genoeg TB in het ras om nog een hele poos door te kunnen. Mocht het in de toekomst nodig zijn kan altijd nog naar TB worden gegrepen. Maar vertel mij nu eens waarom mogen TB wel worden toegelaten en Percherons en Morgans en wat er nog meer oorspronkelijk in de Quarter heeft gezeten niet? Denk je niet dat, als je een Quarter hebt die alleen op het papier een Quarter is en verder qua uiterlijk TB, dat dit dat zich niet uitwerkt op het character? Geen koele Quarter meer, maar een hittepetit?

Stel je hebt een pot met gele verf en je hebt een pot met blauwe verf. Als je de blauwe verf mengt met de gele verf krijg je groene verf. Voeg je meer gele verf toe, zal de kleur groen steeds lichter worden, en als je maar genoeg gele verf toevoegt, blijft er van de groen verf heel weinig over.

Een Quarter zoals Rugged Lark heeft het geluk gehad in de goede handen terecht te zijn gekomen. In Amerika wordt meer met Engels volbloed gekruisd dan hier. Dit vooral om meer maat te krijgen, die een pure Quarter (Foundation) mist. Er word meer gedressuurd met een Quarter met hoog volbloed aandeel. Een tak van de sport waar we hier in Europa de nodige warmbloedrassen voor hebben.

Maar jij legt nu de verantwoordelijkheid voor het behoud van de Quarter bij de AQHA neer. Denk je dat het de AQHA kan schelen hoe het Quarter ras er over 50 jaar uitziet? Ik durf te beweren dat het de AQHA niet uit kan maken wat zijn fokkers doen en of het goede paarden opleverd. Zolang het maar geld in het laatje brengt. Waarom mogen HYPP H/N of HYPP H/H nog steeds voor de fok worden ingezet? Waarom word er niet strenger gecontroleerd op erfgelijke aandoeningen die LEVENSBEDREIGEND zijn voor het dier?

De AQHA is gaan sleutelen aan zijn statuten omdat er zoveel paarden afvielen door teveel wit, of door Double Dilute factoren en ze daardoor inkomsten mis zijn gelopen. Zolang als de AQHA zijn eigen verantwoording niet neemt bij het zorgvuldig selecteren van de paarden, zal de fokker het moeten doen. Daardoor zijn de Foundation registries opgericht, en ik kan dat niet alleen geldklopperij vinden. Een waterdicht systeem zal er wel nooit gevonden worden, maar het behoud van de basis is heel belangrijk.

Bij het ontwikkelen van een nieuw soort appel kunnen de zaadjes van een appelsoort in een genenbank worden opgeslagen of ingevroren. Om de zoveel tijd word er dan een appelboom gezaaid om het genetisch materiaal levend te houden. Paarden zijn niet op grote schaal in te vriezen. Daarom moeten we met zijn allen ervoor waken dat we niet op een gegeven moment de oorsprong van het ras verliezen, want terug kunnen we dan niet meer.

Extinct is forever....

**Geplaatst**: 04-06-03 09:33

Geplaatst: 04-06-03 09:33

De meeste fokkers zijn ook voornamelijk geinteresseerd in financieel gewin en de prestaties van de paarden en hun voorouders. De hoeveelheid Volbloed interesseert de meesten daarbij niet. Er wordt in Amerika nog veel geraced met Quarter Horses, de Volbloed is bij de fok van deze paarden van onschatbare waarde. Deze mensen willen een snel korte afstandspaard, hoeveel Volbloed er in hun paarden zit, liggen ze niet wakker van.
Ik ben zeer zeker van mening dat het goed zou zijn het oorspronkelijke bloed te behouden, ongeacht het feit wat voor bloed deze paarden voerden. De vraag is nu hoe en door wie.
De hoeveelheid Percheron, Morgan, Arabier, Standardbred etc. die voorkomt in het Quarter horse is te verwaarlozen.
Volbloed wordt door heel veel (sport)fokkerijen wereldwijd gebruikt voor veredeling, dat kan je niet zeggen van b.v. de Percheron.
Maar weinig rassen worden al eeuwen lang zonder invloed van andere rassen zuiver gefokt. Ook een ras moet met zijn tijd mee en vroeger was het Quarter horse toch een beetje het paard voor de gewone man. Volbloed was vroeger niet zo makkelijk aan te komen (ook omdat er buiten Kentucky niet veel Volbloed te vinden was), maar wanneer men er de hand op kon leggen, greep men deze kans vaak. Kijk maar naar de hengstendepots die mensen de gelegenheid gaven om Volbloedhengsten te gebruiken om hun paarden te verbeteren. Zo goed als alle Quarter horses die er nu zijn, gaan terug op paarden die voor de sprintraces werden gefokt en gebruikt. Want een Peter McCue (Hickory Bill, Old Sorrel), Traveler (Little Joe, Zantanon, King), Joe reed (Leo), etc. zijn allemaal aan hun bekendheid gekomen door hun baanprestaties. Men roemde de sprintvermogens van deze paarden en er zou geen paard sneller zijn op de korte afstand. Echter de hedendaagse race Quarters met hun grote aandeel (recent) Volbloed blijken toch betere prestaties neer te leggen dan de toenmalige Quarter horses. Dat is de ontwikkeling van het ras en het feit dat een Quarter horse vroeger toch een beetje de Volbloed voor de arme man was, een paard dat ergens in de bush op een stuk straat moest racen. De rijke lui hadden hun Volbloeden lopen op chique, netjes aangelegde renbanen en deze paarden liepen (veel) langere afstanden.
Three Bars TB bracht ook het soort paarden waar velen bijzonder blij mee waren. Paarden die konden racen, paarden met looks (mooie hoofden), die presteerden in pleasure, cutting, reining etc. Veel mensen wilden niets liever dan zijn bloed in handen krijgen.
Misschien heb je gelijk en moet het stamboek worden gesloten voor Volbloeden. Maar of de AQHA die beslissing ooit zal nemen? Kunnen de drie verschillende Foundation stamboeken niet samen een worden met EEN vast beleid, dat zou meer duidelijkheid scheppen!? In het belang van het conserveren van het oude bloed, zodat daar altijd weer op terug kan worden gegrepen. Ik ben daar absoluut VOOR.

**Geplaatst**: 04-06-03 10:51

Geplaatst: 04-06-03 10:51

www.nfqha.com
www.foundationhorses.com
www.fqhrregistry.com
www.bhfqh.com
www.fqha.com

**Geplaatst**: 04-06-03 14:59

Geplaatst: 04-06-03 14:59

To establish the TB in a pedigree, NFQHA researches the pedigree back ten generations, or to the parents of the first registered horse, whichever comes first on each line. Each time a TB is encountered, it is added to the total. The only two exceptions to this rule are JOE REED #3, and OKLAHOMA STAR #6. They were honored with #3 and #6, by AQHA because of their important contribution to the breed as Founding Sires. Because of this, NFQHA does not look at the TB in their parents, and they are considered 100% Quarter Horse blood.

En de enorme lading TB die is aangevoerd door Peter McCue ( minstens half TB), Sir Archy TB, Steeldust (minstens half TB), de King ranch paarden (veelal 5/8 tot 7/8 TB) etc. etc. Dat telt dus gewoon niet meer mee als TB!? Zodra het meer dan tien generaties terug zit, dan bestaat het gewoon niet meer? De huidige Quarter horses gaan veelal net als de huidige Amerikaanse Volbloeds terug op Domino, Timoleon, Sir Archy, Bonnie Scotland etc. etc. Als je verder kijkt dan je neus lang is, dan zie je dat. Kijk maar eens heel goed naar de Del Mar pedigree website en ga ver genoeg terug in de generaties of kijk op welke paarden een Quarter horse is ingeteeld, ze zijn voornamelijk ingeteeld op Volboeden of op paarden die heel sterk op Volboeden zijn ingeteeld. Iedere hedendaagse Quarter horse is in feite zo ongeveer een Volboed met een Quarter horse papier. Zoveel ander bloed is er niet in de mix gegaan en een Volbloed is weer opgebouwd uit Berber, Arabier etc. Dezelfde voorouders als van het Quarter horse. Of je er nu aan wilt of niet, beide rassen zijn behoorlijk nauw verwand. Ik blijf het toch een beetje schijnheilig vinden dat men vaak probeert dit weg te moffelen of te verzwijgen of plotseling niet meer relevant vindt. En ook door de Foundation stamboeken wordt nog aardig gretig van Doc Bar geprofiteerd, valt me op. Hij wordt weliswaar als 50% TB aangemerkt, maar voerde in feite meer dan dat.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-06-03 21:23

Geplaatst door de TopicStarter : 04-06-03 21:23

Bij de oprichting van het Quarter Horse stamboek werden ALLE paarden die in het stamboek werden opgenomen persoonlijk door de AQHA inspecteurs gekeurd. Dus de TB, maar ook de paarden die geen of nauwelijks TB hebben gevoerd. Ze moesten voldoen aan een bepaald type. Voldeden ze daar niet aan, dan werden ze gewoon niet opgenomen.
En het kon voorkomen dat paarden die volle broer en zus waren, verschillend werden beoordeeld. De een mocht er wel in, en de ander niet...

De paarden die jij opnoemt hebben aan de wieg gestaan van het Quarter ras. Dat onkent niemand, ik niet en de Foundation Registries niet. Zonder TB geen Quarter ras.
Maar de paarden zijn persoonlijk op type geselecteerd.
Die keuring op type is er vandaag niet meer. Geen AQHA inspecteur die meer langs gaat om de paarden op hun type te keuren. Coronado's Quest zou als stamvader van de Quarter niet hebben misstaan, maar alle ander TB op de site van de Claiborne farm zijn niet van het zelfde type. Zou je deze paarden gebruiken, raak je de typische bouw van de Quarter kwijt.

De Foundation Registries proberen niets weg te moffelen. Ze wijzen erop dat er nog TB na 1940 is ingebracht. Dat de basis van de Quarter in het TB ligt, dat ontkent niemand.

En verwaarloos de andere rassen die bijgedragen hebben tot het Quarter ras niet. Mensen hadden een paardje in de achtertuin staan, en als er in de buurt een TB hengst was, dan wilden ze daar perse een veulen van. Hoeveel mensen hadden een TB in de achtertuin staan, waar ze door de week het land mee konden bewerken?
Joe Hancock was half Percheron, en de moeder van Two Eyed Jack was half Percheron. Two Eyed Jack komt voor in de stamboom van mijn merrie. Ik rij dus op een afstammeling van een koudbloed (en soms is dat te merken Haha!

)
En als je de naam "Headlight" in een pedigree tegenkomt: de vader van deze hengst was een Morgan.

**Geplaatst**: 05-06-03 10:30

Geplaatst: 05-06-03 10:30

Van de beheerder van www.volbloeds.nl :

Volbloeds hebben van nature een enorme spiermassa, dit is een eigenschap die ze ook bij de quarter versterken.
Ik bedoel er is maar een ras op deze wereld dat zo snel vroegrijp is en zo vroeg al een enorme spiermassa ontwikkelt als de Volbloed. Mensen kijken vaak niet verder dan die fotos van jonge renpaarden en zien alleen de ribben (die blijf je bij Volbloeds zien hoe vet ze ook zijn), terwijl ze
vergeten hoe stevig gespierd zo'n paard is. Achja, echte paardenkenners zijn er niet veel...
Er is toch niet voor niets een reden waarom de Volbloed wordt gebruikt? Alsof iemand hier in NL waar de Quarter net een paar jaar in de mode is het beter weet dan de eigen Fokvereniging!

Ten tweede: de Volbloed staat bekend om zijn moedige, onverschrokken karakter en doorzettingsvermogen. Juist iets wat bij de Quarter ook geroemd wordt. Zouden deze twee raseigenschappen elkaar dan niet versterken?

Degenen die, zoals ik, veel ervaring hebben met Volbloeds en het niet alleen maar van horen zeggen hebben, weten juist dat de Volbloed een betrouwbare en nuchtere partner is, die je niet snel in de steek laat, om kan gaan met nieuwe en heftige situaties (om maar weer terug te komen op hoe spannend en druk races zijn voor die paarden, de winnaar wordt tussen het publiek en
onder toejuichingen binnengehaald). Door zijn intelligentie is de Volbloed juist minder snel bang en ze gaan niet zoals warmbloeds expres lopen schrikken of staken. Volbloeds die hittepetits zouden zijn, zijn zo gemaakt door onkundige mensen.

http://www.conquistador.com/mustang.html :
The horses typically have narrow but deep chests, with the front legs leaving the body fairly close together. It is difficult to describe this aspect of conformation without making it sound defective, when in actuality it is a strong, serviceable conformation. When viewed from the front, the front legs join the chest in an "A" shape rather than straight across as in most other modern breeds that have wider chests. The chest is deep from the side view, and usually accounts for about half of the height of the horse from the ground to the withers. The shoulder is long and well angulated. The withers are usually sharp instead of low and meaty.
The croup is sloped, and the tail is characteristically set low on the body. The rear quarters vary from fairly massive and heavily muscled to a more slenderly built and less excessively muscled conformation. From the side there is usually a break in the curve of the hind quarter somewhere in the area of the base of the tail, rather than the full even curve of the Quarter Horse from top of croup to gaskin. From the rear they are usually "rafter hipped" meaning that there is no distinct crease at the backbone, but rather the muscling of the hip tapers up so the backbone is the highest point.
The muscling is characteristically long and tapering, even in the heavily muscled individuals, rather than the short and bunchy muscling characteristic of bulldog Quarter Horses and draft breeds. Leg conformation is generally sound, with ample angles in the joints and strong, harmonious relationships between the lengths of the varying parts of the limbs. Hooves are small and upright rather than flat. The chestnuts (especially rear ones) and ergots are small or missing altogether.
These horses usually have a very long stride, and many of them have gaits other than the usual trot of most breeds. These other gaits can include a running walk, single foot, amble, pace, and the paso gaits of other more southerly Spanish strains (Peruvian Paso and Paso Fino). These gaits refer to the pattern of the footfall, and not to any sideward tendency of the path of the foot. It is important to not confuse the pattern of footfalls with this lateral motion. While both are typical of the Paso breeds, only the pattern of footfalls is the actual gait.
The reasons for the registries not accepting some of what might in fact be Spanish types are based in the history of the conservation of Colonial Spanish Horses in North America. These horses were originally saved as a small minority of horses in the midst of a large population of horses based on Spanish breeding but then deliberately crossed with draft, Thoroughbred, Morgan, and other types derived from northern European breeding. The range of Spanish types that are likely to be refused registration cannot really be told externally from other types, such as horses with Quarter Horse or Thoroughbred ancestry. Even though some horses with such an appearance may be purely Spanish, they do pose a much greater risk of introducing outside genetic influence than do those horses of the more uniquely Spanish types that cannot be confused with these other breed influences. By concentrating on the most unique of the Spanish types, the registries have also assured that this rare genetic resource has been conserved with minimal contamination, and are to be commended on their foresight for doing so.
Another important subtype of Colonial Spanish horses is the rancher strains. Some of these, such as the Waggoner horses, figure not only in the background of the Colonial Spanish horses but were also used in the American Quarter Horse. Most of the old ranch strains were Spanish in the 1800's, with the later addition of horses from the Northeast. These additions were probably Morgans, light draft horses, Thoroughbreds, and the old, eastern sort of Quarter Horse. The main type of ranch horse was bred increasingly away from its Spanish base. From the original and consistent Spanish base were developed the more common breeds that are associated with the American West: American Quarter Horse, Paint, and Appaloosa. These have been largely separated on the basis of color, but were originally part of a population that included all of these colors. As selection has proceeded in these breeds with continuous outcrossing to Thoroughbreds and Quarter Horses the original Spanish influence has become minimal.
In Florida there are still some remnants of the Spanish rancher horses known as Cracker horses. The Florida Cracker horses were originally brought to Florida by the Spanish during the colonial period in which they founded the active Florida cattle industry. Later, as the Floridians had active trade with Cuba, there may well have been some Cuban horses introduced into some lines. The Cracker horses used to be the favored mount of the Florida cowboys (called crackers because of the whips they used). These horses were well adapted to the environment and were useful in working the local, Spanish derived cracker cattle. In the years of the dust bowl cattle from the western drought stricken areas were moved in, and with them came the screwworm. This radically changed the sort of horse needed to work cattle since it was now necessary to rope and hold cattle for treatment out on the range. This required a larger horse than the original type Spanish horse, and it lost favor to the Quarter Horse which had been bred to be bigger and heavier. The influx of these western cattle therefore caused the threat to both the cracker horse and the cracker cattle, although both persist to the present day as rare remnants of once numerous types. Many of the Cracker horses are gaited, as well as commonly being black based colors. Both of these are common in Spanish horses of other regions. Cracker horse breeders have succeeded in preserving many excellent examples of classic, old style Spanish type in their horses.
The Lusitano - Classical Iberian War Horse
Today, the annual Fair of Golegã still combines, in the most spectacular way, the aspects of traditional gineta riding, classical European High School and breeding of the most exemplary Baroque horse, the Lusitano.
In modern Portugal, the performance of the horse in the bullring is perhaps one of the most important factor in the breeding and selection process of the Lusitano horse. This factor has sustained the preservation of the characteristics of the classical Iberian war horse, so esteemed in the world across the ages. In a description by Sylvia Loch, she states: "To look at, they are noble rather than pretty with aristocracy written all over their fine, slightly hawked long faces. They develop a powerful neck and shoulder which makes them look extremely majestic in front. The quarters are not large, but the loins are wide and strong and the hocks long and wiry, giving them the power to bounce forcefully forwards with masterful impulsion. Deep flexion is obtained from the developed second thigh and the longer than usual cannons and pasterns.
The same characteristics that are essential for the bullfights, also make the Lusitano extremely efficient for other sport activities, or as a working and pleasure riding horse."

**Geplaatst**: 05-06-03 11:01

Geplaatst: 05-06-03 11:01

Waar zijn die bulldogs nou??

http://www.morganshowcase.com/delawares ... hoto4.html

http://www.morganshowcase.com/cal_foxy_lady/photo1.html

http://www.morganshowcase.com/caum_cosm ... hoto1.html

http://www.morganshowcase.com/cedars_ba ... hoto1.html

http://www.morganshowcase.com/coventry_ ... hoto1.html

**Geplaatst**: 05-06-03 12:44

Geplaatst: 05-06-03 12:44

No breed of horse has as many colors as the Spanish Mustang. The wide range of color includes: Grullas, Buckskins, Duns, Claybank, Isabella, Palomino, White, Albino, Roans, Greys, Bays, Browns, Blacks and Sorrels. Markings include: Medicine Hats, War Bonnets, Pinto, Calico, Sabino, Shadow Paints and Appaloosas. They stand 13 to 15 hands and weigh between 750 and 1000 pounds. They are light bodied and slightly leggy like their Barb ancestors. Their hooves are small and tough and the purest of the Spanish Colonial Mustang have “mule hooves”, harder textured than domestic horses and they never need to be shod. They also have the reputation of being able to survive on the “3 W’s”... wind, water and weeds. The Spanish Colonial Horse is tough, athletic, hearty and brave.

The Quarter Horse is one of the original American breeds of horses. The precise origins of the Quarter Horse have been argued incessantly and vigorously from its very beginning. The oldest ancestor of the Quarter Horse is the Hobby which was imported in numbers to the mid-south in the 1600s and 1700s. The most decisive influence on the Quarter Horse came from the Thoroughbred sire, Janus, imported as a ten-year-old to America in 1756. Janus stood at stud for 24 years, but the origin of the mares he was bred with is the subject of dispute. As quarter racing moved westward after the Revolution, Quarter Horses were crossed with Spanish horses and Chickasaw ponies. The individual sires which most greatly influenced this breed's development were Cooper Bottom, a chestnut foaled in Pennsylvania in 1828, and brought to Texas in 1839 by General Sam Houston; Steel Dust, foaled in Kentucky about 1843 and sent to Texas in 1844; and Peter McCue, foaled in 1895, the son of the great Dan Tucker.
Janus, the Father of the Quarter Horse, 1756

In 1756, a Virginia planter named Mordecai Booth imported from England a ten-year-old chestnut Thoroughbred named Janus. Sired by Old Janus, he was a grandson of the Godolophin Arabian. Janus was a compact horse, standing slightly less than 14.1 hands. He was well-muscled, had one white hind foot, and a specked rump. He was noted for his especially powerful hindquarters. Janus had proven a successful four-mile race horse in England, but a leg injury retired him to stud. Brought to America, he distinguished himself again as a racehorse in the James River area of Virginia. After Janus had outlived his usefulness as a racehorse, he spent the remainder of his life at stud. Janus produced distinguished racing mares, but only when he was bred to quarter racing stock did his brilliance as a sire become evident. Since quarter racing was most popular in southern Virginia and North Carolina, Janus was brought to that area for breeding. There he sired numerous distinguished racers, such as Babram (1766) and Twigg (1778). In old age, Janus was purchased by Senator John Goode, who wished to bring the horse back to his Virginia home, and at age 34 Janus began the long walk to Virginia. He became ill on the road, however, and remained at Colonel Haynes' plantation in Warren County, North Carolina, where he died in late 1780 or early 1781.
Early Quarter Horse Racing
While horse racing followed English rules beginning in the northern American colonies, another form of racing began to flourish in the southern regions. Quarter Horse racing was a clear result of the geographical environment. The eastern seaboard was mostly covered with dense forest. Immense effort was required to clear land and it was therefore extremely valuable for agriculture.
The racetracks in these wooded regions were sometimes little more than two parallel race paths, 1/4 mile in length, cut through the forest. There was little space at either the beginning or the end of the track. The horses would sometimes be separated by a fence or trees. The quarter-mile track, therefore, gave both the race and the horses their names.

THE THOROUGHBRED HORSE IN AMERICA
America's First Race Course - 1668
The New York Governor Laid Out America's First Race Course on Long Island
Only one year after the English captured New Amsterdam from the Dutch, the first English governor of New York laid out the first formal race course in America. The new race course was constructed two miles long on Salisbury Plain (later known as Hempstead Plain) on Long Island. In contrast to the dense virgin forest which covered most of the eastern seaboard, Salisbury Plain offered a tract of grass four miles wide and sixteen miles long. Governor Nicolls explained that the purpose of the race course was "not so much for the divertissement of youth as for encouraging the bettering of the breed of horses which through great neglect has been impaired." To induce competition in the importing and careful breeding of horses, Nicolls offered trophies at the spring and fall meetings.
Racing Reached Great Popularity by the 1700s
The population of Williamsburg, Virginia tripled during race week. Students at the College of William and Mary were prohibited from keeping race horses "under Pain of ye severest Animadversion and Punishment." Even the small colony of Maryland maintained some 20 racing centers before the Revolution. At the beginning of the Revolution, colonists were admonished to turn their attention from horse racing and to the matter of America's political future.
In the 1700s, Virginia Emerged as the Pre-eminent Horse Breeding Area
In 1765, a British officer noted that "there are established races annually at almost every town and considerable place in Virginia...Very capital horses are started here, such as would make no despicable figure at Newmarket." To supply the horses demanded for quality racing, a breeding industry steadily grew in Virginia. By the time of the Revolution, there were 27 important stud farms in the vicinity of the James, York, Rappahanock, and Potomac rivers.
The 1700s Culminated in the Establishment of an Independent American Breed of Blood Horse
In the years following the Revolutionary War, the United States became independent in the world of horse breeding as well as in politics. The improvement of the Thoroughbred breed progressed with cross fertilization of American and English stock, but American Thoroughbreds demonstrated such excellence that they came to hold a central position in the history of the Thoroughbred breed.
The Mount Airy Stud Farm of Virginia
The estate built by John Tayloe II, in 1747, and later maintained by his son, John Tayloe III, was among the outstanding stud farms of colonial Virginia. The Tayloes owned and raced such important horses as Childers, who was imported in 1751 and proved to be a sire of great mares. Childers returned to racing after six seasons at stud. At the ripe old age of 13, he carried 180 pounds, and finished a five-mile race in 12 minutes 27 seconds to win 500 pounds. Another Mount Airy horse was Leviathan, who was the first champion gelding in American turf history, winning 23 consecutive races. In 1802, he conceded 70 pounds to an opponent, yet won a five-mile "dash." The younger Tayloe bred his imported mare, Castrinira, to the great Diomed, and the resulting foal was Sir Archie, one of the greatest sires in American Thoroughbred history. The eminence of Mount Airy is evidenced by the fact that between 1791 and 1806, the farm's 141 entries won 113 races - a fantastic record.
1798 - Diomed, The Horse Nobody Wanted

The pedigrees of American Thoroughbreds rarely can be traced before the Revolutionary War. The War haphazardly scattered horses throughout the country and their pedigrees were lost. The future of Thoroughbred blood in America was largely based upon imported stock. Among the most important horses imported after the Revolution was Diomed, foaled in 1777. He was the winner of the first Epson Derby in England in 1780. A great winner in his youth, Diomed's career later floundered. He was bought by an American, Colonel John Hoomes, in 1798. Diomed had a reputation in England as "a bad foal-getter. " But Tayloe put a number of his mares to Diomed, and he liked the results. Diomed sired some of the most famous horses in American turf history. Among them were Haynie's Maria, who beat every horse until she lost one race as a nine-year-old. Andrew Jackson declared that Haynie's Maria "can beat any thing in God's whole creation."... Diomed also sired the undefeated Ball's Florizel, Potomac, Duroc, and greatest of all, Sir Archie, who became a singularly important influence in American Thoroughbred history. He sired the line which extended to Timolean, Boston, and Lexington. When Diomed died at the age of 31, one historian reports, "...there was as much mourning over his demise as there was at the death of George Washington."
Significant American Thoroughbreds
Bulle Rock
An event of central importance in the history of American horse racing was the importation of Bulle Rock to Virginia in 1730. A son of the Darley Arabian, Bulle Rock is remembered as the first Thoroughbred to reach American shores. He was 21 years old when he arrived, and had been a successful race horse in Britain in his youth. By 1800, Bulle Rock was followed by a succession of 338 other imported equine thoroughbreds.
Monkey, Janus, and Fearnought; Pre-Revolution Imports
Of the 63 identifiable Thoroughbred imports before the Revolution, the most important were Monkey, imported in 1747 at the age of 22, who sired some 300 colts in Virginia; Janus, imported as a ten-year-old by Mordecai Booth in 1756, who had a profound influence on the Quarter Horse; and Fearnought, imported as a nine-year-old by John Baylor in 1764. Fearnought had a stud fee that was five times the amount charged for other good sires, and he was the most important Thoroughbred sire in America until Diomed was imported after the Revolution.
Sir Archie

Described as the equine "hero of heroes," one of the great native Thoroughbreds of America was Sir Archie. The horse was originally named Robert Burns, but John Tayloe, III changed his name to Sir Archie in honor of his friend who owned a half interest in the colt, Captain Archibald Randolph. William Ransom Johnson, "the Napoleon of the Turf," once owned Sir Archie and described him as "the best horse I ever saw." After no more challengers could be found, Sir Archie's racing career ended and he went to stud. In 23 years at stud, from 1810 to 1833, he sired such magnificent horses as Timolean, Sir Charles, Henry, and Lady Lightfoot. Sir Archie was also the great grandsire of Lexington. One authority claimed that Sir Archie "filled the hemisphere with his blood."
Messenger
In May of 1788, another Thoroughbred was imported from England who put his stamp on the future of American racing. This horse was Messenger, who first stood at stud in Philadelphia. After having been sold to Henry Astor of New York and later to Cornelius Van Ranst, he sired a number of superior race horses. His greatest descendant was his great-grandson, known as Rysdyk's Hambeltonian who became the foundation sire of the Standardbreds.
Messenger's Stud Poster
"TO BE LET TO MARES THIS SEASON"
"At Mr. Philip Platt's on Long Island, Queen's Country, and State of New York, within about fifteen miles of the city of New York, and within about three or four miles of the town of Jamaca, and in the neighborhood of the Township of Newton and Flushing.
At five pounds the season for each mare, the money to be paid by first of September next.
Any Person wishing to bargain for a sure colt, will be treated with at the above mentioned place on reasonable terms, as he was proved himself a noted sure foal getter, where he has formerly bred, in New Jersey and Pennsylvania.
The Full Blooded Horse, Messenger
Imported in May, 1788
Messenger is a grey, full fifteen hands three inches high. He was bred by John Pratt, E. of New Market, and was got by Membrino, who covered at twenty-five guineas a mare, in 1784. Membrino was got by Engineer, who was got by Samson, who was the sire of Malton, and several other capital racers. His dam by Furt; his grand-dam Regulus. This mare was sister to Figerant, and was the dam of Leviathan, a capital racer.
Messenger won the following sums (in Guineas) in the years 1783, 1784, 1785 as may be seen by the Racing Calendar
o In September, 1783, he beat at Newmarket Mr. Potter
o Cochesler, by Shark, 100, also Mr. Standly's horse, brother to Straightlegs 30
o October 30, 1783, he beat Mr. Napier's horse Spectre across the Flat 300, and Mr. Fox's Horse Pyrrhus, across the New Flat, 150
o May 1784, he beat Lord Barrington's Trigger 25
o July, 1784, he beat Mr. Windham's horse Apthecary 200; Lord Foley's Rodney, Mr. Westell's Snowfrag; and Mr. Clark's Flamer 60, and Lord Foley's Ulysses 100
o March, 1785, he beat His Royal Highness the Prince of Wales' horse Ulysses 200, also, Mr. Windham's horse Fortitude 300
o April, 1785, he beat Lord Sherborne's horse Tayloe 50"
Early Kentucky Horse Industry
Frontier Horsemen

In 1769, Daniel Boone brought some pack horses to Kentucky on a hunting trip. These were soon stolen by the Indians. Early settlers came to Kentucky through the Cumberland Gap on foot or by horseback, since the trails were not made wide enough for wagons until 1795. Harrodsburg was settled in 1774 and Boonesborough followed in 1775, with the site of Lexington named the same year. Racing the horses which brought them to Kentucky soon became a pastime of the frontiersmen. The Shallowford race track at Harrodsburg was established in 1775, and used a portion of the straight road from there to Boonesborough as the track. In 1780, the first circular race track was established by William Whitley near his home in Lincoln County, Kentucky. A staunch supporter of the Revolution, Whitley insisted that horses race counter-clockwise, as opposed to clock-wise as was the custom in England.
October 21, 1793 - Hold Your Horses in Lexington

Horses were an important commodity in the early Lexington, Kentucky area. The 1790 Fayette County tax rolls accounted for 9,607 horses, 56 stallions, 2,522 slaves, and nine taverns. The horses were not necessarily Thoroughbreds, but it is certain that many were raced. When arguments arose among early Kentuckians, they were usually settled by a horse race. Races were usually quarter-mile dashes on straight paths or a town street. By 1791, an annual three day race meet was already an October custom in Lexington.
In 1793, street horse racing threatened Lexington's peace. Therefore, it was proclaimed by the majority of the townsmen that "jockeys racing their horses through the streets" were troublesome. The trustees issued strict orders confining racing to "the lower end of the Commons (West Water Street) where stud horses can be shown."
Breeding for Quarter Horse Racing
The first evidence of horse breeding in Kentucky is an advertisement for a horse named Pilgarlick which appeared in Bradford's "Kentucky Gazette"of February 16, 1788. The appearance of another advertisement for Darius reveals the extent of Janus's influence in the area. Of course, this also reveals that the early Kentuckians were especially interested in raising horses for quarter racing.
The First Kentucky Thoroughbreds
By 1789, a race "course" had been laid out in Lexington. A notice in the "Gazette" of August 22, 1789, announced the running of "heat" races over a distance of three miles to be run in October of that year. Races of an extended distance created a need for Thoroughbred horses. To that end, we find that in 1797 an imported English Thoroughbred named Blaze, foaled in 1786 and imported to Virginia in 1793, was standing at stud in the Bluegrass. With the growing interest in distance racing and a growing supply of Thoroughbred horses, race courses were quickly constructed throughout Kentucky. By the end of the century, there were courses in Georgetown, Danville, Bardstown, Shelbyville, Versailles, Winchester, and Maysville. The future of Kentucky's eminence as a horse breeding and racing country was obvious.
For more information on the origin of the Thoroughbred in America, visit the National Museum of Racing's exhibit, "The History of the Thoroughbred Horse in America."

**Geplaatst**: 05-06-03 14:33

Geplaatst: 05-06-03 14:33

http://nfqha.equine.com/showhorse.asp?horseid=374533
http://nfqha.equine.com/showhorse.asp?horseid=554182
http://nfqha.equine.com/showhorse.asp?horseid=542969

Dit zijn toch ook niet echt bulldogs? Moeten die dan niet uit het Foundation stamboek worden geweerd?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-03 20:22

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-03 20:22

Jeetje mina, Himyar!

Die lappen tekst ga ik dus echt niet doorlezen. Himyar, je dendert door (zoals altijd al het volbloed in de Quarter ter sprake komt). Dacht jij echt dat mensen nog zin hebben deze lappen text door te werken? Ik in ieder geval niet. Blijf maar lekker doorplaatsen, wees maar overtuigd van je gelijk. Ik ga hier niet meer over in discussie. Zie het als een overwinning, we zullen het er nooit over eens worden.

**Geplaatst**: 05-06-03 20:34

Geplaatst: 05-06-03 20:34

Himyar heeft duidelijk een 'agenda' Haha!

, maar het punt wat ze wil maken is wel duidelijk.
Ik zal je tekst wel lezen, want ik vind de oorsprong van de Quarter wel interssant genoeg om over te lezen, maar ik moet er wel even tijd voor hebben. Meestal print ik het even en lees het dan later op mijn gemak door als ik even geen beeldscherm meer kan zien Haha!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-03 21:56

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-03 21:56

Toch nog even ter afsluiting dit: Niemand ontkent dat de oorsprong van de Quarter bij het TB ligt. Maar voor een paard zijn er twee dieren nodig: Merrie en Hengst. En je kunt me niet wijsmaken dat alle positieve eigenschappen via de hengst (meestal was dat de TB) doorgegeven werden en de andere rassen geen invloed hadden.

En ik heb nog steeds die lappen tekst niet doorgelezen, maar wel de foto's bekeken.

En ik heb daarom ook een foto voor jouw: Dit is in mijn ogen geen quarter. De foto's die jij hebt geplaatst van de Foundation Quarters hadden meer te maken met Quarters dan dit. Spreekt voor zich denk ik? Lips are sealed

**Geplaatst**: 06-06-03 13:27

Geplaatst: 06-06-03 13:27

Een prachtpaard voor mensen die into hunter under saddle zijn

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-06-03 21:14

Geplaatst door de TopicStarter : 06-06-03 21:14

En daarmee had Himyar WEER het laatste woord... Extreme duivel

**Geplaatst**: 07-06-03 22:04

Geplaatst: 07-06-03 22:04

ik heb zo'n beetje de discussie een beetje kunnen volgen, maar wat ik niet helemaal snap is idd de foto's van de zo geheten found.breed. mijn merrie is geboren in 1985, opa is sonny dee bar(vaders kant) moeder lijn is wimpy joak. mijn merrie is veel zwaarder dan die found.quarters op de foto. hoe zit dat dan? want ze willen het originele type weer terug en deze paarjes waren vrij licht gebouwd. kan iemand mij dit in een kort stukje dat proberen uit te leggen?

**Geplaatst**: 07-06-03 22:28

Geplaatst: 07-06-03 22:28

Misschien waren niet alle foundations zo zwaar bespierd als men ons wel wil doen geloven Lachen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-06-03 00:51

Geplaatst door de TopicStarter : 08-06-03 00:51

Foundation is niet gelijk aan Bulldog type. Ik ken een paar paarden die hoog in Foundation Bloed staan en geen Bulldog type zijn. Dat is een slagregel die de Foundation organisatie gebruikt, maar waar verder ook geen controle over is. Als je echt reclame maakt voor het Bulldog type en het wilt behouden, moet je persoonlijk de paarden controleren die je in de registry op wilt nemen, en niet alleen maar op de papieren afgaan en berekenen hoeveel percentage TB er in een paard zit.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-06-03 01:22

Geplaatst door de TopicStarter : 08-06-03 01:22

Ik ben zelf nog even op de site geweest, maar heb moeite met het zoeken naar advertenties met foto's.(MIsschien dat Himyar alleen maar de wat minder zware paarden heeft geplaatst? Haha!

) Het is een verschil of je een Quarter merrie of een hengst ziet, en bovendien maakt het misschien ook nog uit of je paard in trainingsconditie is, of alleen het hele jaar op het weiland loopt.

Afijn: wat foto's van hengsten:

Afbeelding

En als je hier gaat kijken: http://coldfusion.nfqha.com/find_anim.cfm
en je zoekt op percentage Foundation, kom je op een lijst met hengsten terecht met foto's.

**Geplaatst**: 11-06-03 08:25

Geplaatst: 11-06-03 08:25

ik kan niet zeggen dat mijn merrie een bulldog type is maar ze is zeker te vregelijken met de hengst van de bovenste foto (vos) die cassidy heeft geplaatst, ze is ook wat overbouwd, 1.58 mtr. groot, ze toont wel massaal maar ik vind het wel meevallen. doordat ze zo massaal toont doet ze ook groter aan dan ze is.

**Geplaatst**: 11-06-03 08:49

Geplaatst: 11-06-03 08:49

Het is wel erg leuk, dit onderwerp. En hoe meer ik erover lees, hoe vaker ik tegenkom dat het wel of niet toevoegen van TB bloed eigenlijk al heel lang speelt.
Denhardt schrijft ook regelmatig dat hij het niet eens is. Ik denk ook echt niet dat het "geldklopperij" is, maar dat er gewoon mensen zijn die achter hun standpunt staan er er wat aan willen doen. Meeste zijn ook "non-profit-organisations". Alleen jammer dat ze niet samen gaan.

Eerlijk gezegd was ik altijd wel een "voorstander" van het inbrengen van TB bloed, ook omdat ik een leuke TB zeker kan waarderen. Maar, ook naar aanleiding van dit topic, hoe meer ik erover lees, en ook na het zien van die imo oerlelijke hunter hengst hierboven, denk ik dat we inderdaad maar geen TB meer moeten toevoegen. Sorry, maar 17,2H is volgens mij niet de bedoeling van de Quarter, en als je niet met een kleiner, groffer paard kan "hunteren" waar blijft dan de veelzijdigheid van de Quarter? Dat mensen het mooi vinden, prima, maar koop dan gewoon een volbloed.

Tuurlijk hengsten als Steeldust, King, Peter Mccue, maar dat zijn wel paarden die erg lang geleden leefden, en die omdat ze bepaalde eigenschappen zo sterk vererfde (Steeldust is de hengst die de "dikke kaken" van de hedendaagse quarter zo sterkk fokte) dat er daarom ook veel mee gefokt werd. Er werd toen ook veel linebreeding (en inbreeding) toegepast om het te verankeren. Tegenwoordig schrik men al als er drie keer in een pedigree van 5 generaties hetzelfde paard voorkomt, dus dat verankeren is haast niet meer mogelijk, waardoor het alleen verdund wordt.

**Geplaatst**: 11-06-03 09:49

Geplaatst: 11-06-03 09:49

Nou ik heb een poging gewaagd om het allemaal door te lezen en te begrijpen, maar ik snap niet helemaal het naadje van de kous zeg maar... nu heb ik me ook absoluut niet verdiept in het foundation/aqha registratiegebeuren. Wel heb ik mn merrie foundation laten registeren, maar meer voor de leukigheid. Wat ik zelf dan een beetje zonde vond was dat ze van vaders kant 100% qh is (poco pine x codalena), maar dat er aan moeders kant zoveel TB inzit (echte race paarden... ook goed te merken Scheve mond

) dat het percentage alsnog naar 82 is gezakt. Liever had ik wat minder TB gezien, dan was ze misschien ook wat minder heet geweest (niet dat het 1 noodzakelijk met het ander te maken heeft, maar het geeft wel te denken)...

Verder zie ik niet zo goed wat men hier nu aan het vertellen is tegen elkaar, het lijkt alsof men het eens is, maar toch ook weer niet. Nogmaals, waarschijnlijk begrijp ik de verhalen niet altijd goed..!

Zowieso is de aqha een bij elkaar geraapte toestand, denk ik, de types zijn imo niet echt ras-standaard. Als ze raskenmerken zouden gaan toewijzen komt mijn merrie met een 100% qh vader er toch niet aan, vermoed ik.

Wel ben ik het eens met wat Cassidy zegt over het toelaten van erfelijke aandoeningen... wat dat betreft doen andere stamboeken het beter..sjees... Frusty

Over het toelaten van paarden met een ander stamboekpapier, waarom zou dat moeten kunnen?? Ik snap zowieso niet waarom je dingen door elkaar zou gaan halen? Als je wilt fokken hou je het raszuiver, klaar. En anders krijg je er geen papier bij. Ik weet niet hoe dat zit bij honden ofzo?

Enfin... echt veel toegevoegde waarde heeft dit waarschijnlijk niet, maar ik probeer toch mee te doen Haha!