Inn schreef:Vroeger reden mijn paarden liever op de bermen nu willen ze dat zelfs niet meer en verkiezen asfalt wat ook beter is als de berm te zwaar is.
Idem hier! Sowieso vermijd ik bermen liever omdat ik het onveilig vind (zeker nadat mijn moeder met paard kopje duikelde omdat er in een berm een gat onder het gras verborgen zat...), maar ik merk aan de paarden ook dat ze liever stevige, gelijke ondergrond hebben dan zachte, gladde of hobbelige bermen.
Wat de kronkelpaadjes betreft, ik kan me nog levendig herinneren dat ik voor het eerst met Desiree (ervaren endurance-amazone) ging trainen, en vol verbazing toekeek met wat voor tempo zij over zulke paadjes ging. Ik was gewend dat in stap te doen en mijn paard sterk te ondersteunen / sturen bij elke boomwortel. Maar je moet juist leren je paard op eigen benen te laten lopen en zelf te laten kijken naar de ondergrond. Daar kunnen wel een paar maanden overheen gaan hoor, en het ene paard is handiger dan het andere.
Tips: zoek in de training zoveel mogelijk gevarieerde ondergrond op, vermijd zeker moeilijke stukken niet met veel stenen of boomwortels. Neem ook eens een trapje mee als dat kan. Of leg balkjes kriskras in de bak. Stuur je paard er niet als een dolle doorheen, maar probeer bijv. in een rustig, wat verzameld drafje de obstakels te nemen. Geef hem voldoende teugelvrijheid om zelf te kunnen kijken en balanceren, maar hou je teugels wel bij de hand om evt. steun te kunnen bieden bij een dreigende struikeling, of om even een kleine ophouding te geven om hem te attenderen op een komend obstakel.
In het begin kan het best eng zijn voor jezelf om te vertrouwen op je paard, en hij zal best eens een struikeltje maken. Maar met oefening groeit het zelfvertrouwen van je paard, en wordt het voor jou ook gemakkelijker om erop te vertrouwen dat je paard de ondergrond aankan.