Bokt.nl

**Geplaatst**: 31-08-11 20:34

Re: psychische problemen en paardrijden

Geplaatst: 31-08-11 20:34

Lijkt me leuk om je verhalen te volgen :-)

**Geplaatst**: 31-08-11 20:40

Re: psychische problemen en paardrijden

Geplaatst: 31-08-11 20:40

Timokyana, was jij laatst niet met een aantal paarden en meiden gaan zwemmen? Is dat ook geen goede therapie trouwens?

**Geplaatst**: 31-08-11 20:44

Re: psychische problemen en paardrijden

Geplaatst: 31-08-11 20:44

Klopt

Ik dacht je al ergens van te 'kennen'.

Inderdaad is het heel erg fijn zo alles eens van je af te zetten.Nu moet ik zeggen zodra ik met de paarden bezig ben is mijn hoofd toch altijd al 'leeg. ;-)

**Geplaatst**: 31-08-11 20:49

Re: psychische problemen en paardrijden

Geplaatst: 31-08-11 20:49

De wereld op bokt is klein he :-)

. Ja ik heb dat al als ik met een vreemd paard sta te tutten. Dus ik denk dat ik veel baat zal hebben van een lease paardje.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-08-11 21:45

Re: psychische problemen en paardrijden

Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-11 21:45

Ik heb bij de aanschaf ook extra goed opgelet.
Ik had al twee keer eerder een paard verkocht omdat die niet bij mij pasten, dus dit was voor mij de 'laatste kans'.

Ik wilde een rustig, onverstoorbaar paard dat overal tegenkon en ik kocht een brave Fjord. Maar die was te flegmatiek, het maakte hem allemaal geen bal uit. Dus die moest ik weg doen.

Nu heb ik een veel fijngevoeliger paard. En dat gaat prima! Met rijden superbraaf, vraag maar aan Michelle, die rijdt wel eens op hem. Hij is rustig, niet lomp en kan uren geborsteld worden. Dat is fijn als je niet wil of kunt rijden. Zelf wou ik graag een ruin, een merrie kan toch meer een 'tutje'zijn in mijn ogen.

Hij reageert snel op dingen, als je iets wil dan doet hij het meteen, en hij herstelt ook snel als hij schrikt of zo. Gaat er niet vandoor of springt niet weg (ik ben snel bang).

Het belangrijkste is natuurlijk de klik, maar goede begeleiding is ook belangrijk. Ik het door een equitherapeut een keer laten kijken of het goed zat tussen paardje en mij.
Het liefst had ik dat ze ons bleef begeleiden, daar heeft ze helaas geen tijd voor, anders had ik dat zeker gedaan.

Helemaal ideaal als je een sessie kunt doen voor de aanschaf van een paard. Met leasen kun je veel makkelijker op een ander paard overstappen, als het niet klikt. Maar als je echt een paard gekocht hebt, is dat ^%$&%$ moeilijk....

**Geplaatst**: 03-09-11 10:07

Geplaatst: 03-09-11 10:07

Hoi,
Wat een mooi topic is dit

Ik ben zelf herstellende van een burn-out, al ruim anderhalf jaar. In het begin had ik nauwelijks de kracht om naar mijn paardje te gaan...maar ook hij kampte met problemen, veel pijn door peesblessures, en dat gaf me zoveel zorgen dat ik me juist niet goed kon ontspannen op stal. Plus dat ik me niet fijn voelde op de stal waar hij toen stond. Sinds ik ben verhuisd van stal, m'n paardje met pensioen is, knappen we allebei ontzettend op. Ik zag hem met de dag beter in zijn vel zitten en ik kan het heel goed vinden met de eigenaars van de stal waar we nu staan. Ook heb ik nu twee paardjes erbij om te rijden en ik krijg met de dag meer energie.

Ik heb er zoveel plezier van dat ik zelfs de orun instructeurs cursus ga doen.
Ik ben er qua energie maar ook qua therapie nog lang niet, maar ik heb hele goede hoop dat alles weer goed komt !

Ik ga ook een jongetje begeleiden met adhd, lesjes geven in de omgang met pony's en ook rijden, voor hem werkt dat erg therapeutisch

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-09-11 15:58

Re: psychische problemen en paardrijden

Geplaatst door de TopicStarter : 03-09-11 15:58

Nou Miss Charlie, jij kunt nog aardig wat werk doen (#stiekum een beetje jaloers#)!

Wat een succesverhaal, geweldig!

Maar je hebt gelijk , als er iets met je paard is, geeft dat ook weer stress voor jou. Daar moet je ook wel rekening mee houden.

**Geplaatst**: 03-09-11 21:56

Re: psychische problemen en paardrijden

Geplaatst: 03-09-11 21:56

Klopt, maar ben wel door een hel van een tijd gegaan voordat ik stond waar ik nu sta

heb niet veel kado gekregen zullen we maar zeggen.

En wat paardje betreft, kan er op bokt niet uitgebreid op in gaan, maar t gaat nu weer behoorlijk slecht met mn beesie en daardoor zit ik dan ook gelijk slecht in mn vel. Andersom, als hij blij is ben ik ook blij, het is een echte wisselwerking. Maar op momenten als nu is dat rot

maar het is het risico wat je neemt als paardeneigenaar.

**Geplaatst**: 13-09-11 17:39

Re: psychische problemen en paardrijden

Geplaatst: 13-09-11 17:39

mooie succesverhalen....

woon nu een anderhalve maand samen en het gaat aardig goed. het lukt me om het huishouden goed bij te houden en om naar de paarden te gaan. maar blijf natuurlijk erg moe, logisch met cvs. Heb het idee dat ik het weer moeilijk vind de laatste tijd om het te accepteren. hoe gaan jullie er op zo'n momenten mee om?

**Geplaatst**: 13-09-11 17:44

Geplaatst: 13-09-11 17:44

ben zelf ook 100% afgekeurd doordat ik een sociale fobie aan het ontwikkelen was rond mn 15de en dit nog niks verbeterd is
heb helaas geen eigen paard dus moet het van een paard van andere mensen hebben, wat soms voor mij niet altijd even makkelijk kan zijn.
Een eigen paard zou ervoor zorgen dat ik toch nog wat relaxter ben en zou voor mij veel beter zijn maar financieel zit het er verlopig echt niet in....
gelukkig nu weer een paardje en geniet er natuurlijk erg van, Eigenares is tot nu toe wel relaxed en heb het sleuteltje al, echter ze wilt me nog steeds eens zien rijden en hier gaat t dan ook vaker fout.
Of ik haak met veel verdriet af ivm dat ik het gewoon echt niet durf, of alles gaat gewoon mis... zelfs met poetsen gaat t dan fout terwijl ik me prima red in mn uppie. Dus hoop dat dat toch goed gaat komen. Ik ga nu 3 x per week.
Het is voor mij ook 1 van de weinige keren dat ik door de weeks onder de mensen kom, winkel en dergelijke kan ik niet en doet mn moeder (woon thuis)
Een paard geeft me de moed en motivatie om toch iets anders te doen dan thuis te zitten ookal zoek ik altijd de minst drukke momenten op stal.
Zo krijg je ook zo nu en dan je sociale praatje met mensen van de stal. Tevens wandel ik dan wel makkelijker over straat langs de groepen mensen waar ik normaal moeite mee heb of zelfs ontwijk. (met paard erbij dan he!)

Ik heb wel een paard verzorgt die ik kon zien als mn eigen (overleggen met eigenaar hoefde ook niet) zij kwam zat/zon en ik de werkdagen. Buiten haar dagen was ze ook niet in en rond de stal te vinden. Met hem heb ik me ook het meest prettig gevoelt en heb nooit een dag gehad dat het me meer moeite koste om naar stal te gaan en mensen te zien.

Nu was het wel ook een rustige en fijne stal met leuke mensen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-11 18:27

Re: psychische problemen en paardrijden

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-11 18:27

Hmmmmmm ja, verschillen in acceptatie, daar heb ik ook wel moeite mee, misschien heeft het met het jaargetijde te maken?
(Ik heb altijd een echte winterslaap en die begint nu al een beetje.....)

Ik zeg het niet tegen anderen, die hebben er toch niks aan. Ik probeer meer te slapen als anderen er niet zijn, en maar 1 activiteit per dag in te plannen. En prioriteiten stellen. (Moet ook wel als je maar 1 ding per dag kunt....)

Probeer jezelf een klein beetje te ontzien, ga bijvoorbeeld niet slanken of extreem sporten.
Gun jezelf rust en stilte. En schrijf op het topic.

Probeer de humor van dingen te blijven zien, lachen kan ook als je je belabberd voelt. Na het lachen kun je gewoon weer verder gaan met je rot voelen, maar dat lachmoment heb je gehad....

**Geplaatst**: 13-09-11 20:03

Re: psychische problemen en paardrijden

Geplaatst: 13-09-11 20:03

hmm heb er nog niet zo opgelet dat ik meer moeheidsklachten heb in de winter, soms denk ik wel dat ik dan somberder ben, maar daar twijfel ik nog aan.

ik wilde een paar weken terug echt elke dag huishouden doen etc. en mezelf dingen verplichten zo vaak iets te doen. Nu schrijf ik aan het eind van de week een aantal taken op die echt moeten gebeuren en die doe ik dan de week erna wanneer ik me goed voel. Het enige wat ik me wel zelf verplicht is om zeker 1x per week naar Frie te gaan, om te rijden of longeren en tutten. Daardoor voel ik me dan weer beter, ook al kost het me soms zoveel moeite om te gaan.
Dus daarin heb ik me al aardig aangepast, ben lid van de bibliotheek geworden en lees tegenwoordig ook graag, dan zit ook rustig.

Sinds deze week doe ik aan "yoga", had een tijd geleden Yoga voor dummies dvd's gekocht, om me te leren ontspannen en mn spieren soepeler te maken omdat ik veel en vaak last heb van mijn rugspieren. Maar heb me voorgenomen dat niet te doen wanneer ik naar de paarden ga en als ik het ff niet volhoud dan ga ik de volgende keer weer verder.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-11 20:35

Re: psychische problemen en paardrijden

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-11 20:35

Op dit moment kost het mij ook heel veel moeite om te gaan, maar gelukkig staat hij op een prima pensionstal, dus hij kan best een weekje zonder mij.
Normaal ga ik 3 keer in de week.

Ik doe sinds vandaag aan Zumba! Wel veel te snel voor mij, en allemaal jonge meiden. Maar wel in beweging!
Goeie tip om een weeklijst te maken, die ga ik ook eens proberen! En inderdaad, niet twee keer sporten op een dag, yoga en paardrijden is best veel achter elkaar.

**Geplaatst**: 14-09-11 12:31

Geplaatst: 14-09-11 12:31

Ik maak ook voor me zelf elke dag een daglijst!
Ik vind het ideaal, schrijf de belangrijkste dingen op
Bijvoorbeeld, zo laat op staan, zo laat douchen eten omkleden ect ect
Zo laat honden uitlaten, en kamer opruimen & paard,
hou er zelf wel pauzes tussen door, zodat ik of als het goed gaat dan wat doe
Of ik soms toch iets kan uitstellen,
het helpt me echt heel goed op drukke dagen!

**Geplaatst**: 14-09-11 15:05

Geplaatst: 14-09-11 15:05

ik heb ook een week bord om dingen te palnnen (maar ook juist dingen niet te plannen en rust momenten in te calculeren)
ik vind het erg fijn

**Geplaatst**: 15-09-11 07:24

Geplaatst: 15-09-11 07:24

Ik heb ook ps problemen ben ook afgekeurd zeg maar..
Heb een gegeneraliseerde angststoornis.
Naar de paarden gaan is bijna het enige wat ik durf..
Mijn partner en ik hebben daarom ook besloten een paardje voor mij te kopen.
Heb nu een 4 jarige Friese merrie van 1.68 hoog.
Ben er echt super blij mee en vergeet vaak door haar even wat ik heb!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-09-11 08:01

Re: psychische problemen en paardrijden

Geplaatst door de TopicStarter : 15-09-11 08:01

Dat is echt een goede inverstering, een paard. Bij mij maakt het een verschil tussen dag en nacht!

En dan vooral het uteen, het is niet spectaculair en ik ben ook geen wereldruiter. We dressuren 1 keer in de week om hem een beetje soepel te houden en verder mag hij lekker mijn therapiepaard zijn.....

**Geplaatst**: 15-09-11 08:13

Re: psychische problemen en paardrijden

Geplaatst: 15-09-11 08:13

ah gegeneraliseerde angsstoornis... heb ik ook naast de cvs. Geen pretje, gelukkig gaat het met een lage dosis medicijnen dermate goed dat ik geen hyperventilatie heb.

paarden zijn ook super als therapie, je moet je gewoon helemaal focussen op het dier en je heb dan eindelijk eens geen tijd om aan andere dingen te denken, ik voel de ontspanning dan in mijn hele lichaam!

**Geplaatst**: 15-09-11 08:32

Re: psychische problemen en paardrijden

Geplaatst: 15-09-11 08:32

Ik had het niet beter kunnen verwoorden!

Je hebt inderdaad nergens anders tijd voor!
Ik heb 2 antidepressiva per dag.. dus zwaardere dosis medicijnen..
Maar paarden zijn mn leven.. en ben weer vrolijk en heb weer zin in het leven.

Het enige wat ik mis van vroeger is dat je opstaat en denkt lekker ik voel me lekker..
Dat heb ik nooit meer gehad..

**Geplaatst**: 15-09-11 08:38

Re: psychische problemen en paardrijden

Geplaatst: 15-09-11 08:38

dat heb ik ook maar zelden! maar dat komt tegenwoordig voornamelijk door de pijn en de moeheid in mijn lichaam.

**Geplaatst**: 15-09-11 08:50

Re: psychische problemen en paardrijden

Geplaatst: 15-09-11 08:50

Hier ook iemand die blij is om een paardje te hebben in deze moeilijke tijd. Sinds 2006 heel veel meegemaakt op gebied van zwangerschappen, onder behandeling geweest van psychologe en psychiaters (en nog steeds) maar mijn paardje was er altijd voor me en nog steeds. Als ik bij hem ben voel ik me goed, kan alles zeggen, kan mijn gevoelens tonen. Natuurlijk zijn er wel eens van die dagen dat ik weer woede voel, heb ik vaak tot 10 moeten tellen als ik op mijn paardje zat maar hij sleepte mij daar dan toch weer doorheen.
Weet nog wel dat een oud collega met mij meeging en toen heel goed begreep dat ik bij mijn paardje heel goed alles even van mij af kon zetten.

**Geplaatst**: 15-09-11 09:03

Geplaatst: 15-09-11 09:03

Een paard is gewoon het beste medicijn

Ik heb altijd, dan ga ik chago weg van huis, en zeg ik, ik blijf maar heel even bij me pony
Want ik heb geen zin om wat te doen.
En dan kom ik daar, en heb ik ineens weer energie en ben ik harstikke vrolijk
Dan ga ik eens kijken hoe laat het is, en dan ben ik zo 4 uur verder

**Geplaatst**: 13-10-11 04:18

Geplaatst: 13-10-11 04:18

Hallo!

Mijn naam is Miriam en ik ben ook 100% afgekeurd.
Gegeneraliseerde angststoornis. Dit heb ik sinds 1999 maar sinds 2009 gaat het best redelijk na de zoveelste therapie en medicatie.

Ik ben altijd met paarden bezig geweest, alleen sinds een aantal jaren heb ik een eigen paard.
Het was een paar jaar geleden het enige waar ik naar toe kon, maar ook niet zonder slag of stoot. Maar ik kan wel zeggen dat Sam mij uit een diep dal gehaald heeft. Helaas is ze ingeslapen omdat ze zelf niet meer kon, en nu heb ik een tuiger, Harro.
Mijn maatje en grote steun en toeverlaat.

Ik vind omgang met paarden therapeutisch werken. Ik ga nu ook dagelijks naar stal en ik rij zelfs 5 keer in de week.

Dat was het wel voor nu.

Groetjes!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-11 08:53

Re: psychische problemen en paardrijden

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-11 08:53

Wow, dagelijks naar stal, goed zo! Heb je ook een gezin?

Ik haal nu ook meer steun uit mijn kinderen, die zijn nu bijna 7 en 9. De oudste begint vragen te stellen en hoe vertel je dat kind de waarheid, zonder te overdrijven? Best moeilijk.
Maar als ze merken dat ik echt heel moe ben, sturen ze me naar bed en gaan zelf heel lief spelen, haha! Dat geluk moet je ook maar hebben.

Ik heb veel profijt gehad van de goede nazomer, en ga starten met de eerste lichttherapie.
Helaas heb ik mijn enkel in het gips de komende twee weken, dus qua rijden flink beperkt. Op zich kan het wel, maar het beessie moet ook uit de wei en er weer in, gepoetst opgezadeld en o ja, ik moet er ook nog op!!!!!

**Geplaatst**: 13-10-11 10:09

Re: psychische problemen en paardrijden

Geplaatst: 13-10-11 10:09

pff dat is knap hoor iedere dag naar stal!!!

ik haal wel veel steun uit mijn (huur) paard, ben gisteren in een spontane bui gaan rijden op hei en ik heb genoten. Ook al waren we zeiknat geregend en had mevrouw last van aanstelliritus

.

Ik heb wel net een paar barslechte weken achter de rug, veel moe en last van mijn lichaam. Ik praat wel eens met mijn schoonzus, die heeft fibromyalgie en ze heeft een totaal ander karakter dan ik. Ze probeert me dan te helpen, omdat het haar wel lukt om meer dingen te doen en cursussen te doen etc. Het ene moment denk ik dat ze me begrijpt en het andere moment...tjah klap ik dacht van boosheid. Ik vind het zo moeilijk dat ik niemand heb om erover te kunnen praten die weet hoe het is om altijd zo moe te zijn. En ik heb geprobeerd er tegen te vechten en er niet aan toe te geven (zij vindt dat ik te snel opgeef daarin), maar dan wordt het me allemaal al veel te snel te veel en komt mijn angststoornis en depressie naar voren. Hoe maak je iemand duidelijk (een buitenstaander) dat het genoeg is geweest??

Gelukkig accepteert mijn lieve vriend mij helemaal zoals ik ben en kan ik altijd mijn frustraties kwijt, maar hij voelt zich dan soms ook machteloos want hij kan er ook niks aan veranderen.

laatst was ik weer eens naar ervaringen van mensen aan het zoeken die "genezen" waren van de chronische vermoeidheid. Dat komt dan door dingen die ik bijvoorbeeld al heb gedaan, acupunctuur, homeopathie, in het verleden heb ik cognitieve gedragstherapie jarenlang voor angsten gehad. Bij (bv)10 van mijn angsten heeft het alleen bij mn sociale fobie geholpen en de voor de rest lukte en lukt (ben er zelf nog steeds mee bezig om het onder controle te houden) het maar niet om er vanaf te komen of er anders mee om te gaan.

op het moment heb ik 2 grote angsten:
wat zegt het uwv volgend jaar oktober als ik weer gekeurd moet worden? wat als ik dan weer moet werken? dan kan ik niet naar de paarden gaan, daar gaat mn sociale leven en kan ik blij zijn als ik mn vriend niet hoef op te zadelen met huishoudelijke taken (hij werkt al zeker 50 uur in de week)!

en hoe moet dat gaan als ik een kind krijg? dat is mijn enige grote wens, om een kind te krijgen (maar dan zegt mn schoonzus dat dat niet zal lukken op deze manier met een kind).

pfff heb het de laatste tijd weer ff helemaal gehad, maar ik maak deze week weer vooruitgang. Maandag en woensdag gingen goed, dinsdag zeer zeker niet en vandaag hangt er nog tussen in (de dag is nog niet voorbij gelukkig).

zo heb weer even alles eruit gegooid.... het is gewoon moeilijk dat niemand je kan helpen en het zo makkelijk praten is voor anderen.