Geplaatst Zonder zadel dus maar (wel mét pad, met longeersingel vast) toch op Dot geklauterd. Dat valt nog niet mee voor iemand die nog niet vanaf de grond op een pony van 1.30 kan springen (nee echt, ik heb last van zwaartekracht, ik kán gewoon niet springen, kom nauwelijk van de grond en kan dus gewoon écht niet op een paard springen... nooit gekund.) Dus Dot naast hek geparkeerd, ton er bij en via ton en hek op Dot d'r rug (da's toch een end hoor, 1.60!) geklommen. En wat héb ik dan toch een braaf paard. Zo'n doos en diva als ze kan zijn soms, met dit soort dingen is ze dan eeneens weer heel makkelijk.
Dus opgestapt, netjes wachten tot vrouwtje goed zit en weggestapt.
Beetje rondjes stappen door de bak, linksom, rechtsom...halthouden en zelfs achterwaards snapte ze en dus zélfs een drafje gewaagd.. eerst rechtuit, daarna ook nog wat rondjes links-en rechtsom. Halt en weer stappen... Voor een galopje vertrouwde ik m'n zit toch niet voldoende, die is niet meer zo onafhankelijk als'ie ooit geweest is. Maar goed, in de laatste 5 jaar, afgezien van dat ene weekje Dot inrijden vorig jaar, misschien 3 keer op een paard gezeten, dus vond het nog heel behoorlijk van mezelf. Laat dat zadel maar komen!
Dit zal wel snel verhuisd of gesloten worden, maar wilde 't toch ff kwijt...
Ik ben echt geen enorme held, maar ben toen ook in m'n eentje zonder zadel er op geklommen in het zadelmak-maak-procesje. Ze was wel een jaar ervoor paar keer onder zadel geweest, maar toen was ze nog meer gespannen. Nu was ze al zoveel wijzer... en eerlijk gezegd, meestal zijn ze zonder zadel gewoon rustiger, meer nadenken... dat idee heb ik dan hè. Dot vond dat in ieder geval heel vertrouwd, nog beter als met wel een zadel ertussen. 