
Inmiddels heb ik het "happen" al behoorlijk afgeleerd, maar eens in de zoveel tijd kom ik nog eens iemand tegen die zo'n soort opmerking maakt.
Van de week liep ik ergens, vraagt iemand wat ik dan rij, want springen of dressuur deed ik niet, zover was ze wel. Dus ik zeg: "western". Zegt zij: "Oooww.. jij rijdt cówboy'tje!
" *zucht* "Ja, ik rij cowboy'tje"
Zij: "Heb jij ook een cowboypaard dan?" *nog diepere zucht* "Ja, ik rij een cowboypaard. Een Welsh-cowboypaard
". Toen keek ze helemáál glazig
Persoon in kwestie is minstens net zo oud als ik
Eerder vroeg een ander waar ik mijn spullen dan kocht. Nou, bij gespecialiseerde winkels. Begon ie een heel verhaal af te steken, dat westernzadels zo makkelijk pasten (ja hoor, daar gáán we weer....
) en dat westernrijden toch zo makkelijk was. Ik had een dolle bui en besloot deze keer eens wél de discussie aan te gaan. Over het passen van zadels waren we redelijk snel uitgepraat. Hij had in Amerika en zo gezien dat ze 200 paarden reden met 1 zadel en dus pasten álle zadels kennelijk op álle paarden. Hij wilde níet van me aannemen dat het anders lag...
Toen over het rijden. Dat was zó simpel, je kon hele dágen op 1 hand door het bos kachelen
Tuurlijk, in het bos wel. Maar nu galopwissels, om de pas, op 1 hand
Weer die glazige blik die ik eerder gezien had 
Reageren jullie (nog) op dit soort dingen? Of zeggen jullie gewoon "Ja, ik heb een cowboypaard, gebruik mijn zadel als hoofdkussen en ik lust alleen maar worst en bonen", of proberen jullie de dressurende mederuiters nog iets uit te leggen?

). De manier waarop die eerste vraag eruit kwam, vroeg gewoon om een "ja, je hebt gelijk"-antwoord. De tweede vond dat ie het beter wist dan ik en liet dat ook duidelijk merken. Boel blabla. Die kan -als ik het op m'n heupen heb- een flinke discussie krijgen.
, waarop ik antwoorde dat als hij op zijn bekende Dik Trom-manier zou gaan zitten hij ook net zo stevig zou zitten 


