Ging dus ook niet al te blij te start...Maargoed, paard gevoerd, auto ingericht, kersverse groomteam nog een keer door de wedstrijd gepraat en op naar Manege Laarbrug. Daar aangekomen liep paardlief bij het losstappen al zo te stuiteren en te stijgeren dat 'ie van mij gelijk een schop te pakken had (aaaahhh... arm paard... ik heb 'm nou eenmaal liever niet in m'n nek) en toen was het over ook.
Ik was wat nerveus over de voorkeuring, hij was vorige week flink gevallen en had ook een trap op de sprong RA gehad, maar hij kwam OK door de keuring - pols 44, ademhaling 48 (!) erg hoog door de opwinding, maar een A voor locomotie, dus we konden van start.
Ik moest erg lachen bij de start. Mijn horloge loopt een paar minuten voor dus ik was wat vroeg, en Rowan stond heel rustig te wachten terwijl andere paarden startten en wegdraafden. De starter zij al "Zoooo... die's rustig..." en toen telde hij af... "30 seconden... 20 seconden... 10 seconden... ja toe maar" en ik legde m'n been aan om weg te draven... Rowan knalde echt weg. Oeps. Heel rustig

Wij stuiterden vrolijk over de weg naar de eerste afslag het bos in... en daar kwam ik erachter dat de Otterloose opvatting van 'ruiterpad' heel anders is als die in Ommen! Het pad ging hotsebots op en neer en heen en weer. Bij ons in Otterlo heet zoiets een wildspoor...
Vol goede moed ging ik ervan uit dat het echte pad nog komen ging, maar hoewel de route erg mooi was en ook zeker avontuurlijk te noemen, bleef het pad een soort karrespoor - smal en hier en daar zo 40 cm diep, en vol stronken en wortels. Ik vond het wel leuk, maar Rowan let niet altijd even goed op z'n voeten en struikelde een paar keer. Rond dit punt - bij het 5-kilometerpaaltje ongeveer - kreeg ik een echte hoosbui op m'n dak. Ik had alleen een longsleeves shirt aan dus was drijfnat. Lang leve de carouselbroeken! Van een natte broek heb ik tenminste geen last gehad...
Door de lastige paden konden we eigenlijk alleen maar draven - wat voor Rowan en mij niet de beste gang is. In de training galopperen we veel meer, dat is voor hem minder belastend en beter voor mijn knieen.
Ik ging ruim voor de P/A stappen, had de hartslag keurig laag, en toen kwam er een onverlaat voorbij stieren die in het voorbijgaan riep "sorry, kan hem niet houden!"
Ik riep terug: "Je komt wel zo bij de P/A hoor!" waarop zij antwoorde met de gevleugelde woorden...
"Maakt niet uit, ik heb toch altijd straftijd!"
... *zoekt het mond-valt-open smiley*...

Dan doe je toch wel een beetje iets verkeerd, dacht ik zo. Ik baalde er ook goed van, want Rowan liep alweer te stuiteren met een hartslag van tegen de 100. En bedankt!

De vet telde 57 (volle minuut getelt) dus hij was in principe goed, maar ze vond de turgor matig en drong aan dat we wat water naar binnen zouden krijgen. Dat lukte helaas niet, maar omdat hij verder goed aanvoelde en vrolijk met de oren erop liep wenste ze ons toch succes. Na de P/A kwam ik een tijdje achter een groepje Klasse II ruiters aan, wat niet zo handig wat - Rowan probeerde dapper dat tempo bij te houden, maar daar is hij gewoon niet op gebouwd. Uiteindelijk de berg af gestapt - zo'n smal stijl kronkelpaardje afdraven zag ik niet zo zitten.
Rowan had 'm een beetje zitten tegen die tijd, en toen we eindelijk op open paden terechtkwamen en langs de Regge (denk ik?) reden kwam hij los en gingen we lekker in galop richting finish. Volgens m'n ouders kwam hij bijzonder stoer aan op het laatste groompunt, en met eindelijk de ruimte om z'n voeten neer te zetten draafden we lekker langs de weg naar de finish. Het spoor over met anderen mee en verder in stap. Hij kwam met 60 over de finish, hij stond te loeren naar een paard wat in de verte aan kwam draven.
Terug bij de trailer wilde hij onder geen voorwaarde drinken, alleen maar een beetje spetteren in de emmer (waar ik een bakje slobbermix bij had gegooid) en een mondjevol bietenpulp. Kansloos paard! Ik heb wat appelpartjes letterlijk in z'n mond gestopt, maar ook daar zat hij niet op te wachten. Hij was veel te druk met rondkijken en overal aanzitten. Pfff... het word echt zo'n diva waarvoor ik met 5 verschillende soorten eten op wedstrijd moet, in de hoop dat hij er eentje blieft!
Op de nakeuring hadden we pols 48, ademhaling 32 (nog steeds zo hoog, echt raar..) en tugor 1,5 seconden. Niet echt geweldig, maar niet problematisch. Locomotie was een A! Gezien het aantal keren dat hij struikelde en ik dacht "Oh god, nu is 'ie echt kreupel!" een hele opluchting...

Gemiddelde snelheid was 10.78. Had ik wel verwacht omdat we nauwelijks hebben kunnen galopperen, dus met het terrein in gedachten een nette tijd. We eindigden als 22ste.
Over twee weken weer. Hopelijk dan met beter weer, en een nieuw scala aan voersoorten om die draak aan het eten en drinken te krijgen...
