Bokt.nl

namiro schreef:

Bij kramer hebben ze redelijke normaal geprijste laarzen al is niet alles van leer

Pluizebolpum schreef:

Gut, ik heb het eerste half jaar zo ongeveer alleen maar gestapt . Trainer vond het zodanig onder de knie krijgen van teugelhulpen en benen belangrijker dan de 'kunstjes'. Had ie ook wel een punt, vond ik, want in stap rustig bochtjes draaien en zo lukte vrij vlot prima, maar zodra het paard eens sneller ging vergat ik spontaan hoe het hoorde. En dan ben je iemand met toch dik 10 jaar aan meer dan ééns per week aan 'vlieguren' onder het engelse zadel. Maar dan wel met een motoriek van een kapot vliegwiel, dat zal 't 'm geweest zijn; zitten kon ik prima, evenwicht was ook super (dat je complimenten krijgt over je balans, omdat de singel zo los zat dat je er een vuist onder kwijt kon ) maar die armen en benen hadden een heel eigen leven.

Toen die basis er eenmaal in zat, toen zijn we pas meer gaan kijken naar het serieuzere 'kunst en vliegwerk'. En dan nog heel basic. Veel oefeningen om paard soepel te laten lopen en vlot te laten reageren. Had op een gegeven moment ook verzorgpaarden en dan was 't helemaal alleen aan de basis sleutelen (rond raggen deed je maar in je vrije tijd, vond de trainer). Om te vertellen en om te zien waren het hele saaie lessen maar ik was na elke les geestelijk gesloopt van wat ik had geleerd en gedaan. Voordeel was wel dat die basis er echt degelijk in zat en dat de 'kunstjes' daarna bijna simpel waren. Heb er, ook naderhand, heel veel plezier van gehad.

Wat betreft kleding was men er heel makkelijk; een beginner die eens vroeg waar ze nou echte western rijkleding kon scoren werd naar de Scapino verwezen. Bergschoenen en een lekker zittende spijkerbroek was voldoende. En eerlijk, ik heb toen nog weleens mijn oude jodhpur laarsjes aangehad, maar vond die enger zitten dan mijn bergbakken. Die laarsjes gleden voor mijn gevoel zo door de beugels heen, terwijl het ruwe profiel van de bergschoenen er voor zorgde dat mijn voeten stevig bleven waar ze hoorden. Heb ook nooit met western laarzen gereden, simpelweg omdat ik die niet kon vinden in mijn maat, kuit en voetsoort.

Eileen_ schreef:

Bij westernrijden is loslaten heel belangrijk, eigenlijk hoe je met engels rijden ook hoort te rijden dus
Op de een of andere manier wordt het ons nogal aangeleerd dat je de volle controle over het paard moet hebben, met elk ministapje dat hij zet. Ik kreeg bijvoorbeeld zelfs aangeleerd dat ik in stap ELKE pas moest drijven! Moet je je ff verplaatsen in het paard, dat is natuurlijk verschrikkelijk. Het is een dier met een eigen wil en mening, geen machine of quad.
Met western (en bij goed engels) wil je natuurlijk ook volle controle, maar op een andere manier. Het is niet de persoon die het paard controleert, maar je wilt dat het paard zichzelf controleert. Het is de bedoeling dat de ruiter het paard begeleidt in plaats van het paard dwingt. De ruiter moet het paard leren om verantwoordelijkheid op zich te nemen. Het beeld wat je dan dus krijgt is een paard dat relaxt aan een lange teugel loopt, de snelheid én richting controleert zolang de ruiter niks anders vraagt zonder dat de ruiter constant hoeft te drijven of druk hoeft te geven aan het paard.
Hierdoor wordt vaak gedacht dat westernpaarden makkelijke, slome paarden zijn. Puur doordat het paard aan een lange teugel kan lopen. In werkelijkheid is het dus gewoon de training.
In engels rijden zou het hetzelfde moeten zijn, alleen dan met een contact teugel. Dit is in de meeste gevallen helaas totaal niet zo, en daarom lijkt engels en western zo'n groot verschil. Maar in werkelijkheid zou het weinig verschil moeten zijn!

Dus antwoord op je vraag, hoe leer je het zo goed mogelijk: leren loslaten!! Ik geef wel eens les en wat ik veel mensen dan laat doen is dat ze de teugels helemaal los moeten laten en het paard mag zelf beslissen waar hij heen loopt. Het enige wat de ruiter moet controleren is de snelheid. Het grappige is, engelse ruiters hebben hier zó veel moeite mee! Westernruiters niet zo en zelfs beginners ook niet. Maar engelse ruiters dus wel.
Vertrouw je paard dat hij niet het prikkeldraad in springt, dat doet hij in de wei ook niet.

TurdusMerula schreef:

Hier gereden met stalschoenen, palladiums, oude schoenen die niet konden doorschieten en Australische laarsjes.
Volgens mij zijn laarzen geen must, als je schoenen maar veilig zijn (en voor de les zorgde ik wel dat ze niet helemaal vol bagger waren).

quarterH schreef:

Als je uiteindelijk een bepaalde richting op wilt (Reining is bv alweer heel anders dan barrel race) zou ik dat eerst bepalen en dan direct ergens gaan rijden waar ze die discipline doen.

Waarom? Uiteindelijk heeft al het paardrijden dezelfde basis.. Je zit op een paard en door iets met je handen, benen zit en stem te doen wil je dat hij iets voor je doet.
Maar daar houd het wat mij betreft op, en daarna ga je steeds meer verschillen zien gericht op een specifiek doel/discipline.
En dat verschilt niet alleen tussen Engels en western, maar binnen western ook per discipline. Een pleasure paard rij je weer anders dan een Reiner en deze 2 weer anders dan een barrel racer.
Om het meteen 'goed' te leren en dus niet iets te leren wat daarna dan toch weer net ff anders moet, zou ik dus meteen kiezen voor je 'specialisatie'.

Ik heb ooit de overstap gemaakt van pleasure/all around ruiter naar Reiner. En ondanks dat t beide western was en ik op goed niveau (wedstrijden) reed, had ik het verdomd moeilijk met die overstap.

Je hebt een voordeel, dat is dat je vanuit het springen komt en niet de dressuur. Doordat springruiters ook wat losser in het zadel zitten en meer beweging in hun benen en handen, is het voor hun vaak makkelijker over te stappen op western (of iig Reining) dan voor bv een echte dressuurruiter die meer in een 'keurslijf' gedwongen is qua houding.

Hoe lang het allemaal duurt ligt heel erg aan jouw talent, wat voor paard je hebt en wat voor trainer.