Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola



phormicola schreef:Ik heb een lange tijd gewerkt op een manege voor fysiek en mentaal gehandicapte mensen. Ik was de vaste naastloper van een 40 jarige man met een zware vorm van autisme, niemand kon 'm aanraken en hij had al 30 jaar geen woord gezegd. Iedere week brachten zijn ouders hem naar de manege, waar hij een uurtje ging stappen op z'n vaste Fjord en ik liep naast 'm.
Een jaar lang heb ik tegen 'm gebabbeld, gewoon, over wat ik om me heen zag en hoe leuk ik het vond om naast 'm te lopen. Na dat jaar begon hij opeens z'n paardje te aaien als ik dat ook deed! Dat was een fantastische ervaring
Een paar maanden dáárna hoorde ik ineens een krakerige stem m'n naam zeggen. Ik keek achterom en hij keek me heel doordringend aan. En toen zei ie: "Leuk!" Zijn ouders hoorden het ook (die liepen vaak een rondje mee) en ik heb samen met ze gehuild hierom
Hierna begon hij steeds vaker woordjes te zeggen terwijl hij reedt en van z'n ouders hoorde ik dat ie thuis ook afentoe iets zei
phormicola schreef:Ik heb een lange tijd gewerkt op een manege voor fysiek en mentaal gehandicapte mensen. Ik was de vaste naastloper van een 40 jarige man met een zware vorm van autisme, niemand kon 'm aanraken en hij had al 30 jaar geen woord gezegd. Iedere week brachten zijn ouders hem naar de manege, waar hij een uurtje ging stappen op z'n vaste Fjord en ik liep naast 'm.
Een jaar lang heb ik tegen 'm gebabbeld, gewoon, over wat ik om me heen zag en hoe leuk ik het vond om naast 'm te lopen. Na dat jaar begon hij opeens z'n paardje te aaien als ik dat ook deed! Dat was een fantastische ervaring
Een paar maanden dáárna hoorde ik ineens een krakerige stem m'n naam zeggen. Ik keek achterom en hij keek me heel doordringend aan. En toen zei ie: "Leuk!" Zijn ouders hoorden het ook (die liepen vaak een rondje mee) en ik heb samen met ze gehuild hierom
Hierna begon hij steeds vaker woordjes te zeggen terwijl hij reedt en van z'n ouders hoorde ik dat ie thuis ook afentoe iets zei


voor vragen mag je altijd pb'en 
Brainless schreef:Mijn zoon heeft helemaal niets met dieren, omdat ze (voor hem) onvoorspelbaar reageren.
Hij vindt het leuk om bv met de kat op de bank te liggen, maar zodra de kat zich gaat likken oid, gaat hij zich irriteren en "gooit" de kat van de bank.
Voor paarden is hij zelfs bang, zolang ze op dezelfde plek blijven staan gaat het nog, maar zodra ze een stap(je) verzetten is hij gelijk uit de buurt.
Ik ken nog wel meer mensen met ASS die niks met dieren hebben.
Voor de kinderen die dieren wel leuk vinden kan het super werken.
Ellis_1990 schreef:ik heb zelf ook autisme en voor mij is het heel moeilijk om emoties en gevoelens te erkennen en als ik bij mijn paard ben gaat dat vanzelf! een paard is een spiegel en speelt in op je emoties... dat is iets wat de meeste mensen niet kunnen!!!