Ik had al 15 jaar niet meer gelesd en nooit westernles gehad, maar kwam per toeval bij een meid uit die hierin lesgeeft omdat ze gewoon een prettige visie heeft op omgang met paard/rijden.
Ze is zelf goed met rijden, rijdt veel jonge paarden in en weet wat ze doet.
Ik daarentegen....
Het is de bedoeling dat ik op haar paard de beginselen leer, maar die was gisteren weg ter dekking, dus heb ik met een vierjarige geklungeld. Geklungeld? Jep.
Ik heb mij nog nooit zo'n muts en nitwit gevoeld.
Het was alsof ik nog nooit op een paard had gezeten. Alles moest anders dan ik mij had aangeleerd. De hulpen, gebruik gewicht, balans e.d.
Paard begon een beetje zijn eigen ding te doen, omdat het niet zo wijs werd uit mijn hulpen en daardoor wat onzeker. Snap ik. Wie neemt het hem kwalijk???
Hoe zit dat met andere mensen? Hebben die ook moeite met de omslag?
Het is de bedoeling dat ik de eerste lessen op haar paard doe, opdat ik van het paard kan leren. Daarna komt ze hier les geven, waarbij ik dus met mijn eigen paarden rijdt, die nog niets kunnen. Wordt dus nog interessant.
Ik heb overigens geen haast, geen wedstrijdambities en ben eigenlijk alleen trail geinteresseerd. Reining/cowwork e.d. gaat het niet worden. Geen ambitie in die richting (hoewel ik bv working cowhorse wel leuk vindt om te zien) en niet de juiste paarden voor. Maar ik rij graag buiten, doe aan horse-agility en daar past dit gewoon goed bij.
Maar ben dus benieuwd of meer mensen zo klungelen in het begin.
Toen reed ik al 18 jaar engels en ik bakte er helemaal niks van! Dan voel je je klein hoor! 
Tja, en dat werkt bij een western paard net even iets anders.
Ik als dressuur muts was daar even niet op bedacht.
en werd plots ermee geconfronteerd dat een "klassiek" afgericht sportpaard niet zo gehoorzaam is als een western sportpaard.
