Geplaatst akelig fris
Ik laat haar nu een beetje gaan , corrigeer zachtjes en krijg mijn zin toch wel zeg maar. Qua buitenrijden komt dat wel weer goed dat nerveuze.
Al vanaf dat ik haar heb krijgt ze stevig de zenuwen van rijden in de bak.
In stap reageert ze perfect , loopt heerlijk , ontspant , is zeer goed te sturen op mijn been en zit en met neckreining.
Voorwaarts , zijwaarts , door een hoek , geen probleem ze reageert heerlijk soepel en vrolijk-relaxed. Echt het koppie erbij.
Zodra ik aandraaf is het echter paniek in de tent , willen rennen , vluchtneiging. Los laten van voren zodat ze zelf tot ontspanning komt is geen optie. Dan komt er helemaal een witte waas voor die ogen en is het ECHT rennerig vluchten , veel onrust , en zit ik er zelf ook voor geen meter meer op. Daar wil ik dus ABSOLUUT niet aan meewerken.
Ik moet haar dus van begin af aan ZELF in een rustig tempo houden zodat ik een beetje concentratie en ontspanning krijg. Nu heb ik volgens mij de keuze : van voren begrenzen , tegen mijn hand aan laten lopen en zodra ze zachter gaat nageven.
Of handen ontspannen houden en als terugrijden op mijn stem en zit niet lukt een duidelijke ophouding geven waar ze op reageert , en meteen weer ontspannen. Sprint ze weer weg -> zelfde verhaal totdat het kwartje valt.
Het stomme is dat ze buiten zo weer ''bij me'' is , in de bak moet ik er knap om gaan vechten omdat ze steeds weer weg wil sprinten.
Is geen vervelendheid , maar echt een vluchtneiging.
Terwijl er niks aan de hand is , ze is in stap heerlijk soepel en aan het been , gewoon met een boogje in de teugel te rijden. Neem ik de teugel wat meer op dan beginnen de eerste zenuwtjes al , maar dat is zo weer over als ik daar even doorheen rijdt.
Dan draaf ik rustig aan , en voel je de stress opzetten en voel je dat je haar aandacht kwijtraakt , dat ze zich af gaat sluiten en vluchten.
Tot nu toe heb ik steeds nauwelijks in de bak gereden , vooral omdat ik nog niet de beschikking heb gehad over een echt degelijke bak maar steeds 1 van kleine afmeting en met onregelmatige kuilige bodem.
Ze moet dus al oppassen waar ze haar voeten neerzet en dat maakt het niet ontspannener voor haar.
Toch vind ik dat dit laatste punt van echte stress van haar nu ook wel eens doorbroken kan worden , en ik ben van plan wat vaker even in het bakje te gaan rijden om dat vertrouwen ook te krijgen.
Het is geen onwil , maar iets dat wel ingeprogrammeerd lijkt
Ik wil er geen stressige strijd mee aangaan , als ik met haar ga vechten voor dat tempo ben ik zo al het opgebouwde vertrouwen kwijt en is ze buiten straks ook weer een draak , dus ik wil het in alle rust oplossen.
Het is niet constant rennen en vliegen , ik heb o.a. door dat gestress nog maar weinig in een bak gedraafd , wilde terwijl ze zo goed vooruit ging met rijden en in de omgang niet die stress-situatie opzoeken.
Regelmatig gaat het wel rustig en fijn , even een volte , even een half rondje. Dan prijs ik haar ook met mijn stem en neem haar soms terug naar stap om het moment niet te laten wegglippen zeg maar.
Dus ook dit zal uiteindelijk wel goed komen.
Maar hoe zouden jullie dat vluchten corrigeren ?
En dus niet laten gaan , want dat gaat helaas van kwaad tot erger.
Ook geen kleine volte door sleuren want als ze bijna op haar snufferd gaat wordt ze ook niet spontaan rustiger , dan vertrouwt ze mij straks niet meer omdat ik haar iets laat doen wat link voor haar is...
Dus : wat is de fijne , rustige correctie hiervoor volgens jullie
Op een gegeven moment zal ze steeds sneller terugkomen naar het tempo dat jij wilt totdat de keren dat ze wil vluchten nihil is.
, aandraven -> beetje stress. Wel braaf verder.
zo reageert ze. 
) , dan moet ik een aanpak hebben die ervoor zorgt dat ze mijn bedoeling dan ook wel instinctief op kan pikken...niet te moeilijk dus.