Geplaatst Weer vroeg op, 6 uur. Omdat mijn moeder/groom er niet bij kon zijn vandaag, moesten mijn vader, ik, Navy en opa en oma
de klus alleen klaren. Dat ging trouwens super.Navy deed eventjes moeilijk bij de trailer, maar toen mijn vader (die inmiddels cameraman denkt te zijn..) eindelijk zijn camera weglegde om toch maar te helpen.. stond ze er binnen no-time in.
Op naar Austerlitz.. Dat was nog geen 20 minuutjes rijden, zo heerlijk is dat. De route was ons geheel bekend: we rijden dagelijks over die paden. Heb er nog meegezeten of dat wel zou gaan, maar dat viel alles mee.
Voorkeuring was helemaal goed, er waren veel paarden met locomotieproblemen, en dat is altijd spannend met mijn hoefkatrolpaciëntje
Maar gelukkig weer onnodig, helemaal goed. Nog behoorlijk wat complimentjes gekregen over Navy´s manen, die waren in trek vandaag 
En toen klaarmaken.. Altijd zo vreselijk, dat wachten.. Met tegenzin wat gegeten en toen gauw opgezadeld.
Op naar de start. Daar was het druk omdat klasse 2 elk moment kon vertrekken. Nog even met Karin gebabbeld en toen die weg waren vooral veel Navy-problemen gehad.. net als in Kootwijkberbroek.. Een en al steigeren en schrapen.. "Ik wil!! IK WIHIL!!".
En daar gingen we uiteindelijk.. Meteen 2 voorgangers ingehaald, zij draafde, ik draafde.. Maar tsja, Navy draaft nou eenmaal 3x zo snel. Vonden ze niet zo leuk. Na netjes te hebben gevraagd of ik kon passeren, en geduldig wachtte op een teken dat ik er langs kon (ze reden naast elkaar en moesten dus even achter elkaar gaan rijden), kreeg ik snauwend "Kom dan!! Ga nou!! Komt er nog wat van?" te horen. Achja, iedereen heeft de zenuwen op zo´n dag..
Op ongeveer 4 km reden we achterop Karin en Ret
Ret had er zin in, overduidelijk 
Ik dacht dat Navy wel eens kon drammen, maar die kan er ook wat van 
Bij de eerste groompoist gewoon doorgereden.Het was zo ontzettend vreemd om in je eigen omgeving te rijden.. Ik wist elke hoek, elk zwaar stukje, elke boomstronk uit m´n hoofd.. Heel gek! De km´s leken wel 100x korter dan ik ze altijd had gedacht, we waren zo bij de P/A..
Daar was de hartslag netjes, 52. Ze loopt zich nooit op te fokken 2 km voor de P/A, maar nu wel. Ik denk dat ze nog te energievol was om te relaxen.. En te hengstig
Ze bleef maar drammen..Maar goed, hartslag dus voldoende, en weer lekker verder gereden. Nog een keer Karin tegen gekomen (we bleven elkaar inhalen
), maar omdat Navy toch wat sneller draafde dan Karins bedoeling was zijn we doorgereden.Het ging zo lekker allemaal, we vlogen door dat parcours. Nog wel een paar keer gestapt om niet te ver boven de 13 km/u uit te komen.. En toen gefinished. 26 km, 13 km/u is dus exact 2 uur tijd. En we zaten op 1 uur 59.. En we waren er bijna.. We zouden exact de 13 halen! Ehm.. Vergeet je niet iets?? Ow sjit, opstijgen! Gauw erop, ietsjes doorgestapt, en voilá, exact in de 120e minuut
Hoe bedoel je timen? Hartslag was bij de finish super netjes: 44, echt geweldig. Niet zo fantastisch als de 38 vorige wedstrijd, maar dat was ook té extreem
Ademhaling van 12, ook perfect.Toen gauw afgezadeld, laten drinken, plassen, wat hooi.. En naar de nakeuring.. Gelukkig ook alles weer 100% goed, nog lekker soepel en attent. Ik ehb zelfs nog serieus met de gedachte gespeeld naar huis te RIJDEN, maar vond dat Neef genoeg werk verricht had (al had ze het met gemak gehaald..).
Rustig op de trailer gezet en thuis op de wei. Lekker rennen eerst nog, even rollen, drinken en toen gauw het gras in gedoken: die had het gewoon als een dagelijks trainingsrondje gezien.. Omdat de prijsuitreiking nog lang niet zou beginnen zijn we nog even langs huis gegaan.
Om kwart voor 4 weer terug, en toen wachten.. wachten.. wachten.. Pff, dat is het vermoeiendste van de hele dag!
Rond 6 uur begon het dan toch. En ja hoor: EERSTE. Dan denk ik maar één ding: "en dat met mijn afgekeurde hoefkatrolknol..". Ik merk wel dat de prijs me opzich weinig doet, of het feit dat ik eerste was. Tuurlijk, het is leuk, maar ik vond het veel le4uker dat Neef zo´n lage hartslag had en dat we zo exact getimed hadden
Toch een leuk KNALgeel halster (arm paard..) en een heel tevreden gevoel.Karin keek nog verbaasd op toen ze de bestcondition scheen te hebben gewonnen, was helemaal stil
Echt leuk om te zien, en knap gedaan!Ik baalde wel dat ik geen klasse 2 heb gedaan, we hadden het makkelijk afgekund. Nu is het even uitkienen wanneer we dat dan wél gaan doen; Kootwijk is namelijk 62 km, en da´s toch wel een stukje meer..
Groetjes een hele tevreden Mandy
In Holten, maar toen ging het echt toaal onbewust.. Kwamen we binnen, na een tijdje eventjes uitgerekend, en bleek het exact 15 te zijn.. Nu waren we er iets meer mee bezig dan toen die keer.. 
(2e x vandaag 
