Geplaatst 
Vanmorgen om kwart voor 6 ging mijn wekker (mijn moeder was zo zenuwachtig dat ze om half zes al mijn kamer op kwam stormen, waarom ik in godsnaam nog in bed lag), even gegeten, even trutten voordat hij de vrachtwagen op wilde en om 7 uur zijn we gegaan.
Het keuren verliep goed, hij was wel ontzettend zenuwachtig, dus ik heb hem een paar keer bijna in m'n nek gehad, maar oke
Hartslag van 44, ademhaling ben ik alweer vergeten....
Eenmaal bij de start was het een beetje een rommeltje, het bleek dat je niet perse met z'n 4-en hoefde te starten en ook al niet precies op je eigen tijd. Naast mij stond een meisje dat op dezelfde tijd zou gaan dus ik heb maar meteen gevraagd of haar pony soms heeeel toevallig graag voorop wilde lopen }>
Na 50 meter lieten ze nog wat andere ruiters achter ons "los" die meteen in volle galop vertrokken....dat trok Amigo dus even niet
Hij begon te spinnen, te bokken en te steigeren tegelijk (daarbij mij rakelings langs bomen slingerend). Ik ben maar om zijn nek gaan hangen en heb gewacht tot het over was....Daarna zijn wij ook gaan draven en het ging toen eigenlijk boven verwachting goed! Het bordje met 5 km kwam ook al ontzettend snel! Het waren echt lekkere brede paden en Amigo schoof af en toe al wat naast zijn voorganger, hij begon het leuk te vinden
Bij de P/A controle waren ze allebei goed, dus na een sanitaire stop (zonder sanitair overigens) van ons zijn we maar weer op weg gegaan. We lagen mooi op schema (ik had in het boekje gelezen dat we 5 km in 30 minuten moesten proberen aan te houden en dat ging prima) en hebben toen vaker en langer gegaloppeerd dan in het eerste stuk.
Eigenlijk hebben we in het tweede stuk nauwelijks meer gedraafd, want ik had het idee dat Amigo in galop veel makkelijker liep.
Ongeveer 1,5 kilometer voor de finish zijn we gaan stappen en bij de controle had hij een hartslag van 40!!!
De dierenarts vond het abnormaal dat hij zo'n lage hartslag had en vroeg zelfs of we geen stuk hadden afgesneden!! ( zou niet eens mogelijk zijn, want ik ken de weg daar absoluut niet en mijn richtingsgevoel was ik al na 5 kilometer kwijt 
)Bij de verdere controles alles ook oke, we hebben er uiteindelijk 2.20 uur over gedaan. Bij de vrachtwagen kwam ik Maarten, Laura en....Rom, was jij dat? tegen die naar de finish gingen om Karin op te wachten die de 52 km reed!
Nu zit ik thuis dus even te bokken met toch wel een heel gelukzalig gevoel....zou mijn paardje dan toch nog ergens geschikt voor zijn?
Oja, wat ik van te voren hier op bokt maar niet vermeld heb, omdat ik ook wel weet dat het eigenlijk niet zo hoort......ik had al minstens 3 maanden Amigo niet meer gereden, ik was er alleen van de week een keertje op gaan zitten om te kijken of hij nog ingereden was
maar verder dus helemaal niks.Nou wist ik natuurlijk wel vanuit het verleden dat het beest een super basisconditie heeft en een echt vechtertje is, maar toch...
Ik heb heel erg genoten van de mooie rit en ben ook zeker van plan vaker mee te doen, wat een geluk eigenlijk dat ik een paard heb dat er zo geschikt voor is
..(of was dat juist de reden dat ik het maares ging proberen, zo'n veredeld buitenritje )Ik ben benieuwd hoe het de andere bokkers is vergaan!
)
)
Wat een watjes zijn wij he!