Geplaatst 9de en 10de plaats van de 19 – 12,594
Oké, na de champagnedouche op zaterdag was het tijd om de focus om te zetten naar de 2 jonge merries. De standaard Zutendaal-pizza werd gehaald en opgegeten met het oude en nieuwe groomteam van de volgende dag. Daphne had helaas familieverplichtingen op zondag, maar L wilde de gezelligheid niet missen en sloot gelukkig aan! Samen met S , mijn ouders en de ouders van de jeugdruiter hadden we zo 3 grooms per paard — helemaal perfect! Na het eten van de heerlijke pizza even terug naar het terrein om alle 3 de paarden te checken, en toen was het toch echt tijd om af te sluiten. Oké oké, Zoe en Irza hebben een snelle check gehad en Arie uitgebreide knuffels, kusjes en bedankjes. Eenmaal terug in het huisje viel ik als een blok in slaap.
We hadden afgesproken om 7:00 de paarden te voeren, maar ik was om 6:00 al wakker en had enorme beweegdrang. Liggen deed zeer aan mijn lijf, dus ben ik zachtjes maar naar stal vertrokken. Eerst langs de merries die hun brokjes en hooi kregen, om daarna langs Arie te gaan. Na wat hooi, water en brokjes aan Arie gegeven te hebben, ben ik naar het secretariaat gegaan om ons aan te melden. In mijn ooghoek zag ik dat de treating-vet gearriveerd was en ben ik snel Arie gaan halen om de transportkeuring alvast te doen — dan kon ik in ieder geval zijn paspoort niet vergeten. Met een kleine omweg om toch even te wandelen het papiertje opgehaald en terug naar het secretariaat voor het paspoort.
Bij het huisje was intussen de paashaas gearriveerd en kon het ontbijt beginnen na het zoeken van de paaseieren. Rond 8:30 was het tijd om de paarden te halen en alles op het terrein in gereedheid te maken. Het keuren ging voorbeeldig met de merries en zo mochten we van start. Tot teleurstelling van de jeugdruiter geen nummer op de billen van de paarden, maar wel een transponder! De merries waren rustig en relaxed, dus besloten we in de vetgate ze nog even te laten eten en te gaan zadelen. Het plan was te starten om 9:30, maar met een uiteindelijke relaxte ochtend werd dat 9:39. Dus dikke vette prima! De eerste kilometers vlogen gevoelsmatig voorbij, de merries waren super gefocust! De jeugdruiter en Irza namen het voortouw het eerste stuk zodat Zazoe wat vertrouwen kon krijgen.
En dat vertrouwen groeide met de stap! De jeugdruiter is nog jong — immers 12 jaar — en traint hier even ‘alleen’ haar paard voor deze afstand. Dus ook daar waren soms even wat uitdagingen, en dan kon mooi Zoe het voortouw nemen. We wisselden fijn af en de groompunten waren gevoelsmatig er een heel stuk sneller dan de dag ervoor. De jeugdruiter nam in een soepele draf de flessen aan, waar Zoe nog een kleine error kreeg van flessen en het nog even in stilstand moest doen.
Na het laatste groompunt was het maar 4 km terug naar het startterrein. Een kleine ‘klim’ en dan nog een paar modderige stukken. We pakken nog wat galop mee op de fijne stukken en doen lekker rustig aan op de natte stukken. En zo rollen we heel rustig aan het terrein op. Zadel af, koelen, en voor je het weet zijn ze goed. Keuren en dan: een UUR pauze. Jeetje, wat is dat uur lang! Heerlijk rustig hebben de merries gedronken, gegeten en gewandeld. Gewoon top!
Vol goede moed vertrokken we de volgende ronde in — ietsje sneller wilde ik rijden maar zeker niet hard. De paarden bepaalden het tempo, en ook hier weer lekker afwisselen wie er voorop ging! Op de groompunten was ineens de broer van de jeugdruiter er; die wilde toch ook wel eens zien hoe dit allemaal in elkaar steekt. En hoewel het écht geen paardenjongen is, kon hij goed flessen aangeven bij zijn zus die haast had. Dus ook daar zit potentie in voor de toekomst
En dan het laatste groompunt… het is zometeen allemaal over en heb ik 200 km gereden en heeft Zoe zich zo voorbeeldig gedragen! Zo stoer. En dan die kleine smurf van een jeugdruiter. Alhoewel, echt een smurf is ze niet meer, want intussen is ze langer dan ik. Doet het ook maar even op haar jonge leeftijd. Ik geniet van die laatste stappen. Gewoon een geslaagd weekend.En dan… we willen rustig over de finish komen. Gewoon in een drafje. We stappen even een stukje tussendoor op het stuk voor we de bocht omdraaien naar de finish. Ik hoor een heleboel gekletter, alsof er een aanhanger met metalen platen over het fietspad rijdt. En dan ineens: “SORRY, WATCH OUT!” De kop van de 1* komt aangevlogen. Ik was even vergeten dat er nog meer ruiters deelnamen aan de wedstrijd, want we hebben werkelijk niemand gezien heel de dag. We proberen zo goed mogelijk aan de kant te gaan en ik doe een schietgebedje dat Zoe niet uithaalt. De kop komt langs ons gescheurd en de paarden herpakken zich snel en zijn weer rustig. Onze finish lag een stukje verder, bij de vetgate. Had ik ook even gemist, dus we draven wat verder en komen daar lekker anti-climax binnen. Koelen, hartslag meten en hup naar binnen.
En dan draven… L rent mee met lieve Zoe en de jeugdruiter pakt Irza zelf mee. Ik zie de paarden en denk: prima! En jawel hoor, de eerste 60 van de jeugdruiter, Irza en Zazoe is een feit! En wat hebben ze het goed gedaan! Super trots op dit weekend en het team eromheen. Ik kan niks anders dan trots zijn op hoe het team dit voor elkaar gekregen heeft. 3 paarden mee, 2 wedstrijddagen, 2 complete teams, en ook nog eens een groot deelnemersveld voor Belgische wedstrijden!
Dank dank dank
het is een prachtig iets, met veel toffere pieken als een simpele dressuur proef vind ik persoonlijk 
herinneringen voor het leven 
nu is het met deze snelheid en afstand nog niet mega mega spannend en meer een oefening voor je paard dat dit gebeurd. Maar je merkt wel dat de paarden er echt even weer fris van worden, gewoon een ah lekker! Zeker voor die jonkies is dat echt een mentale boost! Voor mij is die 60 km peanuts, maar voor de jonge beestjes niet. 
)