Geplaatst 
Isca was altijd blij,
Zelf bij een rottijd voelde je je bij haar vrij.
Toen kwam je bij de stal waar het allemaal begon,
Isca was goed in rijden, wandelen en in de wei, waar ze iedereen aankon!
Het ging allemaal zo goed,
maar toen opeens zakte alle moed.
Je moest opeens weg naar een andere plek,
Daar was het overguns niet eens zo gek.
Maar toch vonden we het stom,
En nu zo ver weg van ons "Das toch dom?"
Ja toen stond je daar,
Maar gelukkig stonden daar allemaal andere verzorgers voor je klaar.!
We kwamen wel nog eens kijken,
Maar ja zo ver, isca ,was je toch moeilijk te bereiken!
Je werd steeds slechter en dunner,
Steeds minder vertrouwen in de gezondheid van isca, de alleskunner.
Opgevement zag je alleen nog je botten,
Dus ja, voor jou was er ook niet zo zoveel leuks in het leven te spotten.
Je ging slechter ademen en toen wisten we allemaal,
Isca toen dachten iedereen "als we je nu nog laten leven is dat asociaal!"
Toen was het moment daar,
Je stierf met je hooft op floors benen en toen in eeenkeer was alles klaar.
