Geplaatst Het begon twee weken geleden, ik was net 1 dag in Spanje op vakantie toen ik werd gebeld dat mijn paardje een ernstig ongeluk heeft gehad. Ze was namelijk met haar achterbeen in een draad komen te hangen en dit had pezen doorgesneden. Haar been bungelde er blijkbaar nog aan.
Gelijk veulentje (van 3 maanden oud) naar de kliniek gebracht. Daar bleek het nog 'enigzins' mee te vallen. Haar strekpees was gescheurd, een groeischijf was gebroken en een griffelbeentje. Klinkt erg maar in de kliniek hadden ze dit wel eens vaker meegemaakt en gaven 80% kans op volledig herstel.
Dat is natuurlijk altijd het proberen waard. Ik zo snel mogelijk een vlucht terug geboekt want na zulk nieuws wil je natuurlijk zelf eens kijken en helpen bij je paardjes.
Het herstel ging in de eerste plaats redelijk en het zag er goed uit. Haar beentje in het gips maar ze had er niet echt pijn aan. Echter de wond van het draad, eerst een klein sneetje ging ontsteken en dat kan niet goed genezen onder gips. Dus paard onder narcose, wond schoonmaken en weer nieuw gips. Na een paar dagen zelfde verhaal dus vandaag weer gips verwisselen. Het bleek tegen te vallen. De wond was van binnenuit gaan ontsteken en ze had nu echt een wond over haar hele pijpbeen, terwijl het eerst maar een sneetje was. Ook haar pezen waren opnieuw verschoven. Die 2 weken gips hadden dus geen resultaat gehad, bovendien waren pezen gaan ontsteken door die grote wond. De arts uit de kliniek vertelde dat er eventueel nog wel verder gegaan kon worden maar dat zou een hele lange en dure weg worden met maar een hele kleine kans van slagen. Het beestje zou nog maanden op kliniek moeten blijven en dan om de dag gips verwisselen en dus ook weer onder narcose enzv. Daarna nog maanden op stal. Mocht ze dat overleven en die kans was erg klein zou het altijd een kneusje blijven met een kwetsbaar been waar altijd zorg aan zou zijn ivm open wond.
Dit wilde ik mn lieve paardje niet aandoen en is eigenlijk ook niet haalbaar.
Gelukkig heb ik alles mogen zien en ik heb gezien dat er echt geen hoop meer was. Ze is niet meer wakker geworden uit de narcose maar is ingeslapen.
Daarna is ze bij dr moeder in de stal gelegd en die heeft er op een hele mooie manier afscheid van kunnen nemen.
Nu is mijn mooie paardje er niet meer. Vooraf heb je altijd een droombeeld in je hoofd van hoe je ideale paard eruit ziet. Ik wilde zo graag een mooi veulentje van mijn eigen paard zodat ik daar later op verder kon gaan rijden. Dat is toch een droom van iedereen een veulentje van je eigen paard zien opgroeien en later mee gaan rijden? Als ik het zou kunnen bestellen hoe het moest zijn was mijn ideaal beeld een merrie met een donkere kleur en zonder wit. Wat denk je mn veulentje had daarvan alles behalve dat ze bruin was ipv die donkere kleur. Wat wil dat onder haar veulenvachtje een prachtig donkere kleur zat. Bovendien was het een schat van een paardje. Nu ben je natuurlijk van ieder veulentje weg, vooral als dat je eigen beestje is maar ik kon mn geluk niet op dat het zo precies mijn perfecte paardje was. Helaas neemt het lot nu zo'n wending en ben ik mijn lieve paardje kwijt. Gelukkig heb ik de foto's nog.
Hier foto's van Doutzen mijn fotomodel nog maar drie maanden oud en dan dan zo'n fatale afloop door een dom ongeluk. Gelukkig heb ik meer dan 1000 foto's van het beestje dus daar kan ik nog altijd naar terug kijken. Ze heeft een gezond en gelukkig leven gehad het is alleen te vroeg voorbij
...Hier de eerste foto, wat me opviel waren haar lange wimpertjes, net mascara daarom gekozen voor de naam Doutzen.
Actie genoeg:
Met moeder op de foto:
Haar lieve kopje:
Dit vind ik toch de mooiste foto, met haar gipsen pootje in de kliniek. Maar wel al met haar nieuwe paardenvachtje. Ze ligt er zo mooi bij
Bedankt voor het lezen van dit topic, het is altijd fijn je verhaal kwijt te kunnen bij mensen die weten of zich goed kunnen voorstellen hoe het is om je lieve paardje te moeten missen.
Ik leef met je mee.
