Geplaatst Helaas had ze chronische bronchitus, ik heb toen gekeken en overlegd met me ouders voor een weiland, de manege eigenaar wist hoe stapel ik was op deze (volgens mensen) lelijke knol, maar in mijn ogen o zo mooi.
op een donderdag toen ik moest werken was er ineens een trailer, ze werd weggeven aan een meisje dat heel veel weiland had met koeien, ik ben kapot geweest van verdriet maar ging veel bij der op bezoek, naarmate de jaren ging ik minder, mijn romy was mijn romy niet meer, ze was grijs, en had pijn, heel veel pijn aan haar voeten, ze stond op een grasveld met heel veel gras, maar ze at niet, ze stond alleen maar op haar voeten te wippen.
Ik ben dan ook vaak huilend weggereden, dit jaar was dan ook de druppel voor mij, ik kon haar niet langer zo zien, ik heb de dierenbescherming gebeld toen, maar niets van gehoord, NU hoor ik pas dat mijn schoonheidje al sinds 5 mei van ons heen is gegaan, ik ben woest, want ik heb zelfs nog met mensen over haar gepraat en er is NIEMAND die mij dit verteld heeft.
Ik ben vooral verdrietig (nouja zeg maar ik barsten in janken uit) omdat ze met pijn is weggegaan bij iemand die haar "wel' leuk vond. het was wel een "sgatje"
Ik voel me echt heel heel heel erg naar nu... en vooral in de maling genomen door de mensen om me heen.
Romy zoals ze was, een echte roompoown.
binnen een jaar zag ze er zo uit
Meissie het spijt me zo
Ik heb ook jaren op de manege gereden en het was echt een leuk beest! Wat zielig dat ze zo aan haar eind moest komen! J. kan soms rare dingen doen.. Sterkte ermee! 
