Geplaatst Helaas was Jasmijn de afgelopen 7weken kreupel en hadden wij besloten om maar eens naar de kliniek te gaan. (Advies van een "normale D.A." was rust, maar ook dit hielp niet)
Na allerlei verdovingen van onder naar boven en foto's waren we nog niet wijzer wat Jasmijn nou mankeerde. Tot dat de arts besloot om een echo te gaan maken van haar buigpees. Dit omdat Jasmijn kreupel liep met een buigproef bij de schouder. (Foto's van de schouder leverde niks op). Conclusie: Een grijze tint in het centra van haar pees. Iets wat zich al voor langere tijd aan het herstellen was en wat telkens weer kapot ging. Iets wat dus NOOIT meer goed zou komen. De dierenarts gaf ons het advies om hier HEEL goed over na te denken. Ook al gaven we haar een jaar rust, zodra je weer zou gaan rijden, zou ze weer kreupel worden.
Toen ik dit hoorde, verging de wereld! Ik dacht ach we gaan even naar de kliniek, zal waarschijnlijk wel arthrose zijn, paard van 17 jaar, altijd in de sport, ach komt wel goed, beetje aanpassen in rantsoen, supplementje erbij en anders trainen en ze kunnen nog oud zat worden. NIET DUS!
Heel toevallig had ik die dag ook een reading gepland bij Danae hier op bokt. Ik ben die avond meteen naar Ossendrecht gegaan met mijn vriendje en heb Nancy NIKS verteld over de diagnose wat de Lingehoeve had gesteld.
Verbazingwekkend vertelde Nancy precies hetzelfde als wat de Lingehoeve ons had verteld! Helaas bleef het hier niet bij. Nancy kreeg kippevel en vertelde ons dat Jasmijn zich totaal niet lekker in haar vel voelde en dat het met haar alleen maar slechter zou gaan. Dit was voor ons de druppel en hebben wij besloten om haar eindelijk rust te geven en vrij van de pijn. Alles wat Nancy vertelde klopte, niet alleen van Jasmijn, maar ook de andere 2 paarden die ik heb laten readen. Dingen uit het verleden wat ik heb nagevraagd wat allemaal klopte, HEEL ENG, maar ook een geruststelling, dat ook Jasmijn liet weten dat het niet goed zat. Ik dacht, als ze nou niet zoveel pijn had, kon ik nog een leuk tehuisje voor haar zoeken waar ze als weidemaatje werd gebruikt. Gelukkig heb ik dit niet gedaan want dan zou ze nog steeds met pijn staan...
Nadat Nancy haar verhaal had gedaan, werd ons alles duidelijk.
Jasmijn stond bij ons al heel typisch en vertoonde dus ook afwijkend gedrag. Dit alles vanwege de pijn! Endorfine aanmaken tijdens het likken, afzonderen van de andere paarden en continue met haar hoofdlaag staan. Verwisselen van been om de 10 minuten. Nee dit moest stoppen...
ZOndag 1 juni nog een afscheidsfotoshoot gehouden en toevallig ging die dag ook de wei los. Dit vond ik zelf een gerust gevoel dat ze nog lekker met de andere paarden op de wei heeft kunnen staan. Zonnetje schijnt en alles rustig...
Vreemd was wel dat alle paarden haar ineens wel accepteerden.. Ze heeft geen enkele keer meer ruzie gezocht en heeft zelfs staan kroelen met de leider van de kudde. Dit ontroerde me wel, het was alsof ze haar het gevoel wouden geven dat het goed was en dat ze zich geen zorgen meer hoefde te maken...
Lieve Jasmijn, je hebt nu je rust gevonden en zult naar een betere plek gaan ZONDER OOIT NOG EENS PIJN TE HOEVEN LIJDEN.
R.I.P lieverd!
Ter vergelijking hoe we haar kregen:
Foto's van de afscheids shoot :
4 Juni hebben we haar naar de slager in Dodenwaard gebracht en het was heel raar hoe alles verliep..
Ze liep zonder te aarzelen de trailer op en heeft de hele weg rustig gestaan.
Eenmaal daar aangekomen moesten we even wachten omdat er eerst een zooitje koeien gedaan moesten worden. Mijn moeder was het hier niet mee eens en wou dat ze meteen gedaan zou worden. Dit omdat ik erbij wou blijven totdat ze dood was..
Dit kon en we moesten via het slachthuis naar binnen. Helaas hadden ze toch nog 4koeien eerst geschoten waardoor we moesten wachten. Vlak voor mijn neus werd een koe ontveld en de benen afgeknipt. Naast me stond een bak met geitenkoppen en een rij met afgehakte koeienkoppen, opgehangen aan een haak...
Ondanks alles bleef Jasmijn rustig naast mij staan alsof ze wist wat er ging gebeuren en dat het goed was...
Maar toen was ze aan de beurt. De jongen die haar mee nam wou haar meenemen maar Jasmijn durfde niet zo goed met al die vreemde dingen om haar heen. Ik heb haar een snoepje gegeven en een klopje op de hals en zei: ,,Kom maar meisje, het is goed"
Jasmijn vertrouwde dit en liep met me mee het hoekje om waar het dan gebeurde. Ze keek nog een keer mijn kant op en binnen een paar seconden was het gebeurd. Ik kreeg het halster terug en toen ben ik me omgedraait en weggelopen. Het was goed zo, ze is in rust en vrede gegaan en daar deed ik het voor. Afgeknipte benen die langs me op vlogen deden me niks, ik heb het niet eens gemerkt.
De slagers waren allemaal heel vriendelijk en verbaasd dat ik erbij was gebleven..
Na afloop kwam er nog een slager naar de auto om aan mijn moeder te vertellen hoe dapper hij het vond dat ik mee was gegaan.
Sorry voor dit lange verhaal, maar moest het even kwijt...
R.I.P Jasmijn...
Ja ze is gewoon voor het vlees gebruikt. Ik vindt dood is dood en haar lichaam is dan toch alleen maar een omhulsel. Als ze verbrand zou worden had ze geen nut meer en nu had haar lichaam toch "nut". In de natuur worden doden dieren ook niet verbrand en ook gewoon opgegeten 
