Gisteren sliep ik bij mijn vriend. Ik was half wakker toen ik een sms van mijn moeder kreeg. Bel me even als je wakker ben. Ik denk dat gaat overde vraag of ik mee ga naar mijn ome. Dus ik haar bellen. Ze neemt op en ik zeg: nee we gaan niet mee naar oma. Ze zegt nee dat wilde ik niet vragen. ik moet je iest vertellen. Joost is vanmorgen dood in de wei gevonden. Ik barste in tranen uit. S'middags ben ik met mijn vriend naar hem toe gegaan. Hij lag er echt super mooi bij. Heel rustig. Ze wilde hem net gaan verslepen. Als je naar hem keek lag hij er vredig bij. Hij heeft niet gevochten of geleden. Waarschijnlijk een hartstilstand. Hij zat niet onder het zweet en er waren om hem heen geen sporen. sávonds bij ik met een vriendin van mij er nog een keer naar toe geweest. Omdat het mijn verzorgpony was en er meerdere mensen voor zorgde, stonden er al meer mensen. Ik hem nog een aanstal stukken van zijn staart afgeknipt. Zodat iedereen die nog een stukje wilde een stukje kan krijgen. Hij heeft 11 mooien jaren op de Ursula gestaan. Met 2 paardenvriendjes.
Toen de rest iets ging drinken bij ik met mijn vriend nog even bij de andere 2 gaan kijken. Braska hinnikt elke keer hart verscheurd. Hij mist hem duidelijk. Wij allemaal. Ik ben blij dat hij niet heeft geleden en het snel is gegaan.
Dit gedicht is niet van mezelf maar ik vind hem wel super mooi:
Aan deze kant van de hemel is een plaats die regenboogbrug heet. Wanneer een geliefd dier overlijdt gaat het naar de regenboogbrug. Er zijn weiden en heuvels voor onze speciale vrienden, zodat ze samen kunnen rennen en spelen. Er is een overvloed aan eten, drinken en zonneschijn en onze vrienden zijn er gelukkig. Dieren die ziek en oud waren worden weer gezond en sterk, dieren die gewond of verminkt waren worden heel gemaakt, zoals wij ze ons herinneren in onze dromen van dagen die voorbij zijn. De dieren zijn blij en tevreden; er is maar een ding wat ze missen; die speciale persoon waar ze zo aan gehecht waren, die ze achter moesten laten. Ze spelen en rennen samen, maar de dag komt dat er een plotseling stop en in de verte staart. De heldere ogen oplettend, het lijf trilt van verwachting. Ineens rent ze van de groep weg, vliegt over het gras haar benen dragen sneller en sneller. Ze heeft jou gezien en wanneer jij en je speciale vriend eindelijk weer samen zijn, omhelzen jullie elkaar in een vreugdevolle hereniging, nu verlaten jullie elkaar nooit meer. De blijde kussen regen over je gezicht, je handen strelen dat geliefde hoofd en eens te meer kijk je in de ogen van je lieveling, die je zo lang hebt moeten missen, maar nooit bent vergeten. En dan gaan jullie samen over de regenboogbrug.
wat schrik ik hiervan zeg! Na al die trouwe jaren dienst op Ursula. Het was een fantastisch paard die een hoop clienten prachtige ervaringen en tijden heeft gegeven. (ter info voor de andere, Joost was een van de Fjorden van De Bruggen, locatie Ursula, een instelling voor gehandicapten)
Bedankt allemaal Ik ben zelf bezig met het maken van een armband van zijn staart. @ san: Schrok zelf ook heel erg. En het voelde helemaal rot toen ik hoorde dat ze meteen weer op zoek gingen naar een "vervanger" . Maarja het paardrijden moet wel door gaan.
Het paardrijden moet inderdaad doorgaan, dus is hard dat ze gelijk een vervanger zoeken, maar het is wel nodig. Zie het niet als vervangen, maar als versterking van het team Hij zal op veel vlakken de taken van Joost overnemen, maar Joost zal zeker niet worden vergeten hoor.