Geplaatst Dinsdag 27 mei 2008 is Victor helaas ingeslapen.
Iedereen kende hem als een lieve, mooie, schattige shetlanderhengst en natuurlijk als de stoere schouwhengst van Petra.
Hij was geboren op 19 mei 2004 dus hij was net 4 geworden, ik vind het raar om voor te stellen dat z'n verjaardag de laatste keer was dat ik hem gezond zag.
Ik had hem die dag nog helemaal verwend enzo..
En toen ik die donderdag kwam was hij ziek.
Donderdag 22 mei
Ik kwam aan en keek even naar de wei ik zag dat Victor een beetje suffig voor zich uit zat te staren maar dacht hij zal wel aan het slapen zijn ofzo.
Toen ging ik naar de binnenbak en zat een beetje met Michelle te praten die op Goofy aan het rijden was, even later zei ik anders ga ik ondertussen even Victor poetsen.
Michelle zei dat ze hem net plat zag liggen maar toen ik daarvoor had gekeken stond hij te suffen.
Dus ik loop naar de wei en ik zag dat de andere paarden achterin stonden maar Victor voorin dus ik roep Victor en hij reageerd niet zelfs z'n oren niet, dat vond ik best wel raar..
Dus ik roep nog een paar keer en hij reageerde nog niet.
Dus ik deed de onderste draad van het schrikdraad open want dan gaat hij normaal gewoon onder die bovenste door, maar weer geen reactie ik de bovenste ook open en weer niets.
Ik liep toen de wei in (maar ik zie van verder af niet goed zonder bril maar ben te eigenwijs om hem op te doen) dus had niet gezien dat z'n mond helemaal schuimde en dat hij helemaal op de grond kwijlde.
Ik dacht gelijk oliebol dit is foute boel ik was snel met hem richting Michelle gelopen maar zij wist het ook niet en was maar van Goofy afgestapt en Goofy's hoofdstel en zadel af en hem in de bak gezet.
Petra was Nikita en Doron van school halen dus was er niet maar Lieke was er wel dus had ik aan haar gevraagd of zij het wist maar zij wist het ook niet.
Toen had ik gevraagd of zij hem even vast wilde houden en toen ging ik kijken of Rob thuis was maar die was er ook niet.
Dus had ik Petra gebeld en kreeg ik voicemail, ik dacht wat moet ik nou doen dus zei Michelle bel anders Priscilla.
Ik ging Priscilla bellen en zij zou Petra bellen.
Ondertussen zat Victor de halve stal onder te kwijlen en probeerde te eten maar kon het niet doorslikken, toen kwam Petra aan en dacht dat hij misschien iets giftigs had gegeten maar dan zouden de rest het ook moeten hebben.
Dus had Petra de dierenarts gebeld en die dacht dat z'n slokdarm verstopt was dus waren Michelle, Petra en ik met Victor in de trailer naar Bodegraven gereden.
Daar werd ik helemaal gek omdat er telkens dierenartsen voorbij liepen maar mijn arme pony zo lieten staan we moesten heel lang wachten.
Toen de dierenarts hem ging onderzoeken gingen ze met een slangetje kijken of z'n slokdarm verstopt was maar dat was niet het geval ook hadden ze in zijn longen gekeken en die waren ook helemaal goed.
Ze hadden wat bloed afgenomen en gekeken of het er raar uitzag maar het zag er normaal uit.
Ze hebben hem toen wat pijnstillers en wat antibiotica gegeven.
Daar mocht hij in een vrij grote stal staan waar hij naar buiten kon kijken.
Toen zijn we weggegaan.
Vrijdag tot zondag
Ze dachten dat hij toch iets giftigs had gegeten maar we hadden de hele wei onderzocht en alle plekken waar hij gegraast heeft en vonden niets giftigs.
Toen kreeg hij er ook nog koliek bij en bleef dat houden.
Later dachten ze ook nog dat het een virus was (maar waar moet dat virus vandaan komen?).
Na een tijdje had hij iets gegeten maar hij had geen ontlasting.
En het ging steeds slechter.
Maandag 26 mei
Ik werd gebeld door Petra dat de dierenarts was geweest om de merrie's te scannen en ze had er niet veel hoop meer in.
Ze dachten dat z'n darmen ermee waren opgehouden.
Dus Petra zei je mag nog wel afscheid nemen we wachten op de bloeduitslag morgen en dan moeten we misschien de knoop doorhakken want de dierenartsen weten het ook niet.
Dus samen met Michelle en mijn moeder was ik naar Bodegraven gegaan en zagen een zielig ziek paardje in de stal van Victor staan.
Victor was altijd wel stevig nu stak zijn ruggengraat uit, je kon zijn ribben voelen, zijn ogen stonden dof, hij ademde zwaar, hij trilde, z'n spieren waren weg, hij stond met z'n kont tegen de muur om zichzelf rechtop te houden en hij wilde eten waar spuugde het uit want hoe goed hij ook kauwde hij kon het niet doorslikken.
Maar toch wilde hij wel geknuffeld worden.
Dinsdag 27 mei
Ik mocht op mijn stageplek mijn mobiel aanhouden en ik hoopte op een positief bericht van Petra.
Helaas was dit niet het geval hij bleef maar koliek houden en uit het bloedonderzoek was ook niets te zien dus de dierenartsen wisten het ook niet meer.
Petra kon niets meer voor hem doen en moest hem wel laten inslapen.
Ik kon het begrijpen maar toch hij was zo jong hij verdiende het niet.
Ik denk dat de meeste deze lieve pony wel zullen missen, en ik spreek voor iedereen als ik zeg
R.I.P. lieve Victor
