Geplaatst vandaag verkeerde dag. vanochtend vroeg vonden mijn vader en Bernard (de baas van Franka en Umaica)
Franka doodziek en helemaal nat van het zweet in het land. ze hebben haar gelijk naar binnen gehaald en haar een warme deken opgedaan. een paar uur later kwam ik daar, en ze stond erbij alsof alle energie weg was, ze stond daar maar wat,
ze reageerde niet meer op me! maar ze zag er verder niet uit alsof ze pijn had, dus het ging nog goed. om een uur of half 12/ 12 in de middag ging ze liggen. ze begon te kreunen en te zuchten, ze gaf het op. wij hebben toen gelijk Bernard weer gebeld én paardenkliniek wolvega. Voicemail
. toen Bernard kwam, zaten wij te eten en hij ging eerst bij haar kyken. hij kwam bij ons in huis en zei: Goh, ze valt me beslist niet af hoe ze er uit ziet! ze reageerde nog goed op me! even later had mijn moeder weer de kliniek gebeld en (gelukkig) er werd opgenomen. hij zou eerst even een veulentje behandelen, en dan zou hij komen. ondertussen ging Bernard weer bij Franka kyken, wij zouden net erachter aan gaan toen hij terugkwam rennen. hij zei: Bel die arts maar af, hij hoeft niet meer te komen. en ik ben echt zo actherlijk jongens, serieus ik zeg: IS ZE BETER? WAT EEN OPLUCHTING! maar dat hoorden ze niet eens, mijn moeder zegt: is het over? hij zegt ja, ze is dood, gewoon hartstikke dood.. voor de rest kan ik het gewoon niet uitleggen wat er in me omging, ik moest huilen, hyperventileren en alles tegelijk. mijn moeder heeft de arst weer opgebeld, en die zei: ze is 22 jaar, en bij eigleijk alle gevallen op die leeftijd is het een hartaanval. dus daar gaan wij dan ook maar vanuit dat dat met haar gebeurd is. we zijn erg blij dat ze niet te veel heeft geleden. wij hebben daar een paar nare ervaringen mee. maar al met al, ze ligt nu mooi afgedakt naast de stal, ze wordt maandag opgehaald. Het is zo zielig voor Umaica, die wordt nu 10 jaar volgens mij, en Franka was haar meoder. in 10 jaar is ze nooit bij die moeder weggehaald, geen enkele dag in 10 jaar zonder haar moeder. en nu is die moeder er niet meer. ze is helemaal overstuur, het is zo ongelooflijk zielig! niets kan haar troosten. ze zouden morgen!! terugggaan naar hun land in oudehaske, maar ze blijft voorlopig. we zetten haar voorlopig bij mijn shetlander Dora. Waarschijnlijk koopt bernard een maatje dat bij haar past, en misschien een veulen. hij weet het nog niet, maar hij kan er nog rustig eens over nadenken. dit was dan mijn verhaal van deze verdrietige en keihard dag vol hoop en verdriet. en ze zeggen weleens dat vreugde en verdriet dicht bij elkaar liggen, nou dat is absoluut waar! Gisteren heb ik nog zo hard om Franka gelachen omdat ze waren uitgebroken en mijn vader haar niet meer te pakken kreeg, en nu loop ik zo keihard om haar te huilen. ik voel me opgelaten en heb geaccepteerd dat het over is. Franka is er niet meer, alleen in mijn gedachten, die voor altijd bij me blijven..
Umaica links, franka rechts.
Snik wat een rotverhaal zeg... Sterkte komende tijd. 
.
? 
