Geplaatst Morgen is het dan zover. Onze fokmerrie van 23 jaar wordt dan uit haar lijden verlost.
Het is heel snel gegaan. Ze was altijd een hele fitte merrie en we zeiden altijd tegen elkaar: “das een taaie en niet stuk te krijgen”
Maar helaas, vorige week werd ze kreupel en eergisteren kreeg ze hele dikke benen. Stalbenen?? Maar gauw lekker in het land met de andere “oma”
Maar daar werd Diane niet beter van. Ze ging languit liggen in het land en we hebben haar maar snel naar binnengehaald.
De dierenarts kwam en oordeelde dat het zo niet verder kon. Afgekeurd ,ze moet weg! Nee toch!
Het kan gewoon niet meer, haar altijd zo mooie, glanzende vacht is nu dof en het haar ligt er raar op.
Links Diane, rechts haar dochter Ulriecke
Ze kwam als enter bij ons. Paps zag haar in de stal en was op slag verliefd.
Hij ging kijken voor een 3-jarige maar kwam met een klein bruin enterje thuis. Hij moest haar wel zelf even uit de stal halen want het was een hele wilde, zeiden haar fokkers…
En o, wat waren we zuinig op haar. Veel te zuinig. Niet in de opfok want nee, stel je voor, prikkeldraden, andere paarden, veel te gevaarlijk met als resultaat dat ze ontzettend asociaal was naar andere paarden. Er was geen merrie die bij haar in de buurt durfde te komen, madame keek een keertje opzij en de andere dames vlogen opzij.
Prachtige keuringsresultaten met haar behaald. Zoals die keer op de brink in Rolde, CK 1988, net geen kampioen maar iedereen sprak over dat kleine bewegingswonder. Want ze was maar net 1.60.
Rini vd Schaft liep achter ons aan, of we haar echt niet wilden verkopen, iedereen verklaarde ons voor gek. Zoveel geld!! Morgen kon ze wel dood in de stal liggen!!!
Nee, dit is mijn droompaard, zei mijn vader dan, en als ik deze verkoop, wil ik net zo’n mooi paard weer hebben dus verkopen heeft geen zin.
De eerste keer laten dekken, Dutchboy van Henk ten Hoor, dat werd de vader van haar eerste veulen Jasmijn.
Daarna volgenden Kimberley (Burggraaf), Niane (Now or Never), Prisco (Bojar), Sem (Corland), Ulriecke (Orame en gelukkig nog in ons bezit) en als laatste Wiane (Don Primero)
De laatste 2 drachten eindigden in miskramen waarna we besloten om je niet meer te laten dekken en te laten genieten van je pensioen.
En dan die keer dat je met Kimberley, toen veulen, bij mams in de achterkamer een kijkje kwam nemen. Toen paps eraan kwam, begon je te hinnikken en spontaan te poepen en plassen, in de kamer!!
Of toen we thuiskwamen en je met een bijna doorgescheurde pees in het land liep. Je had ruzie gemaakt met een van de andere paarden en daarbij was je ernstig gewond geraakt. Door geduld, liefde en de hulp van een goede vriendin kwam je er weer boven op. Ondanks dat de dierenarts geen hoop meer had. Hij kreeg ongelijk…
En altijd bij het hek staan drammen als en een spatje regen op je rug viel. Daar kon je wel een ziek van worden!
Zoveel dingen nog over je te vertellen maar het einde is nu genaderd.
Vanmiddag heb ik je nog even geknuffeld maar je voelde je zo belabberd, ik kon dat aan je vernemen.
Bedankt voor alle mooie jaren lieve Diane..
