Geplaatst Vulcanis is altijd al een pechvogel geweest. Hij kwam ter wereld met een bokhoefje, als vierjarige schoten zijn knieen telkens op slot, een half jaar later bleek hij zomereczeem te hebben, maar daar hebben we hem allemaal nog mee kunnen helpen door goed beslag en goede dekens.
Maar op vijfjarige leeftijd (vorig jaar juni) begon Vul telkens met zijn hoofd te gooien en dat werd steeds erger. Het begon op de wei en al snel begon hij het ook tijdens het rijden te doen. We dachten meteen aan een pollenallergie, maar hij reageerde meer op licht. Begon dan met zijn oogjes te knijpen en te sheaken. Een echte headshaker zei de dierenarts en in het najaar zal het minder worden.
Allerlei kapjes en medicijnen gekocht, maar het werd op een gegeven moment zo erg dat ik er echt niet meer op kon zitten. Hij liep met zijn hoofd tegen de zijkanten van de bak aan te schuren en bonken en het gooien met zijn hoofd werd echt gevaarlijk als je erop zat.
Dus hebben we hem een poos proberen te longeren maar ook dat ging niet! Hij smeet zijn hoofd overal tegenaan en liep met zijn neus over de grond te slepen en sloeg met zijn voorbenen heel zijn kin kapot en had telkens een bloedneus van het gooien tegen de zijkant. Op de wei deed je hem ook geen plezier en eigenlijk stond hij nergens rustig, altijd maar sheaken.
Tegen de tijd dat het zo erg was hadden we besloten om hem in september maar gewoon ergens op de wei te zetten en kijken of het minder zou gaan worden. (Op advies van de dierenartsen) Het paard fleurde lichamelijk wel op, maar het sheaken stopte niet. Zelfs tijdens het eten stootte hij telkens zijn hoofd en mensen die niets van paarden wisten vertelden in de buurt rond dat er een heel raar paard in de wei stond dat heel de tijd met zijn hoofd gooide.
Het moeilijke was dat Vulcanis lichamelijk vrolijk was, maar wel veel last had van zijn tik natuurlijk.
Op 10 januari hebben we hem dus toch maar in laten slapen omdat de kans op genezing gewoon te klein was. Een zenuw achter zijn ogen was te erg beschadigd waardoor hij dus echt een tik had. Je kunt deze zenuw laten doorhalen, maar de kans dat er meer zenuwen tijdens deze operatie beschadigd worden was heel groot en dat wil je natuurlijk helemaal niet. Ook is het meestal maar een korte-duur oplossing en blijkt het in de praktijk heel vaak terug te komen.
Al met al was het een hele moeilijke beslissing maar het paard had gewoon te veel last van zijn tik en je moet op een gegeven moment ook een goede keuze maken voor je paard al blijf je eraan twijfelen natuurlijk. We hebben veel geprobeerd, maar het mocht gewoon niet zo zijn!
Vulcanis RIP, je zit altijd in mijn hart!
!
en zeker op zo'n manier! maar je hebt er goed aan gedaan meid. weg pijn voor je ventje hoor! 
