Geplaatst We hebben maar 4 maanden van je kunnen genieten. Van de 4 maanden hebben we 1 maand lekker op je kunnen rijden. Na die ene maand at je bijna niet meer. We hebben ander voer geprobeert, je at weer een beetje. Toen stopte je weer. We hebben je in de stal naast je nieuwe maatje gezet. Als hij at, at jij. Vervolgens stopte je weer met eten. Je werd onderzocht en het bleek dat je een maagzweer had. We zijn toen een maand lang, 3 keer per dag bij je geweest om je medicijnen te geven. Je at nogsteeds kleine beetjes en als je maatje wegging helemaal niet meer. Af en toe kreeg je aanvallen van pijn, als het maagzuur een beetje op ging spelen. Na een paar keer een pijnstiller te hebben gehad daarvoor, moesten we toch concluderen dat het niet overging. We hebben je naar de kliniek in Emmeloord gebracht om je te laten onderzoeken. De maagzweren waren zo erg, dat de medicijnen die we je gaven te mild waren en dus niet werkte. 2 weken geleden begonnen we met nieuwe medicijnen, deze bleken na een week al te helpen. Je werd weer vrolijk, weer lekker dwars en eigenwijs zoals je in het begin ook kon zijn. Je ging weer lekker eten, bijna alles wat je aangeboden kreeg at je op. Je maakte zelfs een bokje in de wei.
Helaas mocht het niet zo zijn en kreeg je afgelopen zondag iets heel anders. Een zware koliek aanval.
We hebben je heel veel pijn zien lijden, met tranen in onze ogen naar je gekeken hoe je de hoop opgaf. En toen maar toch besloten je te laten gaan.
Je was zo een verschrikkelijk lief paard. Nergens bang voor, vond alles goed, wilde met elk paard vriendjes zijn.
Ik zal nooit vergeten hoe je altijd opkeek als ik je riep.
Zo'n paard als jou krijgen we nooit meer terug
Slaap zacht lieve Obie
. Ik wens je enorm veeel sterkte met dit grote verlies 
