Geplaatst Quickboy had een koliekaanval gehad, de dierenarts was erbij geweest en had hem gespoten, hij zou mij bellen als het mis zou gaan. De hele nacht ben ik niet gebeld, dus s'morgens ik gebeld en het ging weer de goede kant op, de dierenarts was s'nachts nog wel een keer terug geweest omdat het nog niet ging, maar nu dachten ze wel dat die nog een kans zou maken.
Helaas ging het toch weer mis, zo erg dat het gewoon echt niet meer ging, Quickboy zou de staldeur eruit geduwd hebben van de pijn. Om 3 uur kreeg ik telefoon van de dierenarts dat het echt niet meer langer kon, ik wilde nog naar huis komen om hem te begeleiden als die werd ingeslapen, maar dat kon zelfs niet meer zo'n pijn had die en daar zit je dan 3 uur rijden bij je grote schat vandaan, maar wat moet je doen dus ik heb een hele moeilijke keus gemaakt en gezegd dat ze hem maar moesten laten gaan, mijn vriendin en haar vader (degene die ze die week verzorgde) zijn erbij geweest en hij heeft niet eens meer tegengesparteld, hij had er vrede mee.
Quickboy heeft een mooie leeftijd behaald van 29 jaar, maar dat maakt het verdriet zeker niet minder.
Voor een filmpje zie mijn onderschrift.
Lieve Quickboy rust zacht ik zal je nooit vergeten, ik hou van je.
dat je dat kunt..ik zou het ook heel moeilijk vinden..ik denk dat ik niet zo'n beslissing kan maken in een keer, maarja..als het echt niet anders kan.. 
