Bokt.nl

Citaat:

If it should be I grow frail and weak,
And pain should wake me from my sleep,
Then you must do what must be done
For this last battle can't be won

You will be sad - I understand
Don't let your grief then stay your hand
For this day, more than all the rest,
Your love and friendship stand the test

We've had so many happy years
What is to come will hold no fears
You'd not want me to suffer so
When the time comes - please let me go

Take me where my needs they'll tend
Only stay with me until the end,
And hold me firm and speak to me
Until my eyes no longer see

I know in time you too will see,
It is a kindness you do for me.
Although my tail its last has waved
From pain and suffering I've been saved.

Do not grieve that it should be you
Who has to decide this thing to do.
We've been so close - we two - these years
Don't let your heart hold my tears...

Citaat:

In mijn leven heeft ze in ieder geval heel veel GELUK en LIEFDE gebracht. Mijn steun en toeverlaat, waar ik altijd al mijn zorgen bij vergat. Voor anderen ( Imro & Benny ) heeft ze zelfvertrouwen en opvoeding aangeleerd en bijgebracht. Geborgenheid en haar liefde voor eten leerde haar allerlei pogingen om iets te verdienen ( voetjes geven en knielen ). Terwijl ze eigenlijk al de hele wereld heeft verdiend en bijgestaan met haar persoonlijkheid. Ik hoefde haar geen liefde te geven want die gaf ze mij wel. Hoe kan je zo’n persoonlijkheid omschrijven? Een paard met een HART van goud. Een rots in de branding. De beste ter wereld!!

Terwijl ze toch heel wat heeft meegemaakt. Als veulen veel te vroeg bij haar moeder weggehaald, ( waar ze nu weer mee is herenigd ) en samen met een maatje op transport naar Nederland. In Nederland heeft ze ervaringen gehad met “paardenmensen”die haar straften voor dingen waarvan ze zelf niet wist dat ze ze fout deed. In een stal gezet met vier muren en bijna autistisch door het leven ging, totdat ze werd “gered” en op blokdijk 28 kwam te staan en voor het eerst in haar leven weer samen met andere paarden in de bak werd gezet. Nu kan ze eindelijk haar “ei” kwijt en iedereen laten zien dat zij de baas is en dat ze eindelijk de Alpha merrie tot haar recht kan laten komen. Ze kon eindelijk weer “PAARD” zijn.

De pijn…….ja, als ik pijn heb en op rust word gezet dan stel ik mijn moeder teleur. Dus ik heb geen pijn, nu niet en nooit niet! Totdat een jaar
geleden, ik toch te enthousiast ben geweest. Het was nu echt stuk, toch nog de pijn kunnen verdoezelen. Steeds weer naar die veearts. Een nieuwe stal, nieuwe paarden enz. Ik heb mij weer moeten bewijzen. Mijn moeder en mijn verzorgster hebben het zich toch gerealiseerd. Ik hoef niet meer te doen alsof het allemaal ok is. Ik hoef niet meer te doen alsof. Ik laat mij nu in de handen van mijn moeder, waarvan ik heel veel hou en geloof in alles wat ze voor mij doet. Ik heb geen zin en geen energie meer om de schijn op te houden. Ik geef me over ; over aan het lot. Ik heb mijn werk gedaan op aarde en zal iedereen steunen die het verdiend.

Inmiddels ben ik een EENHOORN en mijn plaats opgevuld als STER van de paarden. Imro, Casper, Benny, Tisby, Beer, Riflex, Mulony, Ollat en alle lieve vrienden “bedankt voor jullie mooie afscheid allemaal”, ik zal over jullie waken.