Geplaatst Ik heb hem dus meteen twee weken op rust gezet en elke dag een half uur met hem aan de hand gestapt. Daar door hebben we binnen een korte tijd een heel goede band opgebouwd. Na twee weken konden we weet beginnen met rijden en dit ging erg goed. Hij werd al lekker soepel en ontspannen en we hebben een paar heerlijke bosritten gemaakt. Ook was hij inmiddels lekker een paar kilootjes aangekomen en zijn vacht begon weer lekker te glanzen.
Alles ging pefect tot die 12de augustus. Ik was op een verjaardag en kreeg het telefoontje dat je nooit wil hebben. Dublin stond met een gebroken been in de weide en ben als een gek naar stal gereden. Daar stond hij (heel rustig en zonder stess) in de weide met een duidelijke breuk in zijn linkervoorbeen. Het was ene heel raar gezicht en hij stond me ook echt aan te kijken met een blik van "mijn been is stuk, wat nu?" Eigenlijk wist ik meteen toen ik hem zag dat dit het einde zou gaan betekenen voor mijn lieve schat. De veearts was er binnen een half uur en hebben toen besloten hem rustig in te laten slapen in de weide. We zijn tot het einde bij hem gebleven en is met zijn hoofd op mijn schoot weg gegeleden. Een heel verschikkelijk maar vredig en intiem moment.
Ik was uiteraard helemaal de weg kwijt. Z'on moment komt als een geweldige schok en je valt heel erg hard van een roze wolk af.
Maar ik kan gelukkig zeggen dat hij nog drie geweldige maanden heft gehad en dat er geen rustiger en respectvoller einde voor een paard kan zijn dan zoals Dublin die heeft gehad. Het klinkt raar maar hierdoor is de verwerking een heel klein beetje minder zwaar. De dierenarts heeft nog gekeken naar het been toen het voorbij was en het vermoeden is er dat Dublin artrose heeft gehad en in combinatie met slijtage uit het verleden is het allemaal te veel geworden. Voor de duidelijkheid hij had geen wonden of trapplekken op zijn been of op zijn lijf. Het was dus een kwestie van wachten tot het zou gebeuren. Maar ja dat is achteraf.Ik had in eerste instantie geen IM topic aangemaakt maar ben via bokt oude verzorgers van Dublin tegengekomen en omdat ik in veel topics al speculaties zag en mensen om info en foto's vroegen heb ik toch maar mijn en Dublin's verhaal gedaan zodat iedereen de juiste waarheid tot zijn/haar beschikking heeft.
Hier een paar foto's van Dublin op volgorde van aankomst tot de laatste weken. Alleen de eertse foto's is bij aankomst in zijn magere tijd. De andere foto's zijn van begin augusus.
Bij aankomst dus de eerste dag dat hij bij mij was.
Foto bij de vorige eigenaren en mijn eerste kennismaking met mijn schatje
http://i215.photobucket.com/albums/cc28 ... 000272.jpg
Alweer een stuk gezonder en solliciteerd naar Barbiepaard
http://i215.photobucket.com/albums/cc28 ... 000275.jpg
http://i215.photobucket.com/albums/cc28 ... 000276.jpg
Ondanks alle pech met Dublin heb ik er echt noooooit spijt van gehad dat ik hem gekocht heb in die tijd. Het was een geweldig paard met een geweldig karakter en een echte vriend die ik gelukkig nog een hele fijne tijd heb kunnen geven. Helaas is het veeeeeel te kort geweest.
