Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-07-07 23:09

bijna anderhalf jaar geleden en nog zoveel verdriet

Geplaatst door de TopicStarter : 13-07-07 23:09

In februari 2006 heb ik mijn vriendin in laten slapen. Mijn eerste eigen pony, zelf gekocht en 10 jaar lang iedere dag voor haar gezorgd. Ik mis d'r nog steeds... Ze was mijn vriendin, ze is bij mij oud geworden, 31 jaar. De laatste jaren werd ze echt oud maar ze hoefde niets meer te doen en genoot nog wel. Ik wist natuurlijk dat het een keer zou gebeuren en was altijd bang dat ik de keuze niet kon maken. Want hoe kan je nou besluiten om je maatje in te laten slapen?! toen het moment daar was heb ik gelukkig niet getwijfeld, ik zag dat ze echt op was en heb het zo snel mogelijk laten gebeuren. We zijn de laatste uren samen geweest. Thuis in haar stal in mijn armen. Ik ben naast d'r gaan zitten en heb d'r hoofd op mijn schoot genomen en steeds maar blijven aaien. Ze viel in mijn armen in slaap, gelukkig kon het zo mooi gaan, wij samen en met mijn andere paard en een hele prettige dierenarts. Ik zie d'r nog liggen, het was over, ze zou nooit meer terug komen. Waar ik al jaren bang voor was was nu gebeurd. Mijn vriendin dood... Mijn vader heeft haar daarna naar de kliniek gebracht, hun wikkelen het dan verder af. Ik zie nog hoe ze op de aanhanger ligt en vergoed verdwijnt. Ik kan d'r nooit meer aanraken.

Heel lang heb ik niet naar foto's kunnen kijken, ik heb haar halster nog steeds in een zak zitten samen met een pluk uit haar staart. Ik heb het een keer gepakt en het ruikt precies naar haar. Maar dan word de pijn zo erg dan zou ik zo ontzettend graag willen dat ik bij haar kon zijn maar het kan niet...

Ik kan haar nog precies voor me halen, tot in alle details. Hoe ze voelde en bewoog, hoe haar lichaam gevormd was, ik weet het allemaal nog exact. En als ik dan mijn ogen dicht doe lijkt het of ze heel dichtbij is maar ik weet dat het niet echt is. Zo graag zou ik haar nog eens echt voelen. Op haar rug zitten, haar vertrouwde passen voelen met dat leuke smalle kontje achter me. Mijn lieve pony, mijn maatje, mijn vriendin... ik hou zo veel van je, ik mis je

Het is natuurlijk niet zo dat ik dit dagelijks zo sterk voel, het slijt wat dat betreft wel wat. Maar soms, als ik écht aan haar denk, aan haar denk zoals ze was, dan word het verdriet zo groot...

**Geplaatst**: 13-07-07 23:13

Re: bijna anderhalf jaar geleden en nog zoveel verdriet

Geplaatst: 13-07-07 23:13

Jeetje..

Ik weet echt precies hoe het voelt, het is zwaar, het doet pijn..

Ik heb 3,5 jaar lang voor een merrietje gezorgd, een schat.. En als ik aan haar denk, doet dat pijn, heel veel pijn.. Ik zou zo graag nog bij d'r zijn, d'r een aaitje, een kusje, een knuffel.. Maar nooit meer..

Ik weet echt hoe je je voelt meis, héél veel sterkte! Ach gut

**Geplaatst**: 15-07-07 21:39

Re: bijna anderhalf jaar geleden en nog zoveel verdriet

Geplaatst: 15-07-07 21:39

het is nooit leuk om je paardje te missen ik weet ook hoe je je voelt want mijn vrindin is op 24 januari dit jaar ook overleden en mis haar ook nog steeds.
echt super veel sterkte

**Geplaatst**: 15-07-07 22:40

Re: bijna anderhalf jaar geleden en nog zoveel verdriet

Geplaatst: 15-07-07 22:40

Hier is het allemaal pas 3 maanden geleden, maar ik herken elk woord wat je neerzet.
Ook hier was de keuze snel gemaakt. Dood veulen, merrie kruisverlamd en keihard vechtend zonder vooruitzichten. Ik weet nog precies hoe ze daar lag, het veulen ernaast. Elk vlekje van m'n merrie weet ik nog feilloos te zitten. 2 grote blauwe ogen, en dat heerlijke koppie. Haar manier van doen en gewoon alles. het doet nog steeds zo'n pijn zonder haar. En waarom zij??
Zoveel vragen waar geen antwoord op is. Soms lijkt het alsof ze vast nog wel terug komt, alsof je geest niet kan accepteren dat het écht écht over is.
Het is natuurlijk nog erg kort geleden hier, en het gemis zal nooit minder worden. Maar de scherpe pijn wordt wel iets minder. Hoewel er dagen zijn dat het in alle hevigheid terug komt.

Ik wens je veel sterkte, het blijft zo moeilijk. Je verliest een stukje van jezelf. En er blijft een grote, eenzame leegte achter
Hopelijk kun je het wel een plekje geven Ach gut

**Geplaatst**: 16-07-07 14:08

Re: bijna anderhalf jaar geleden en nog zoveel verdriet

Geplaatst: 16-07-07 14:08

ik weet wat je voelt , het is sinds 23 november geleden dat ik mijn vriendin, mijn aller eerste eigen paardje, heb moeten laten inslapen,waarom nou zij, ik zit nog met zoveel vragen in mijn hoofd, onbeantwoord, en ze zullen nooit beantwoordworden, ik weet wat je voelt en wens je ook nog veel sterkte Verdrietig

**Geplaatst**: 16-07-07 19:54

Re: bijna anderhalf jaar geleden en nog zoveel verdriet

Geplaatst: 16-07-07 19:54

Het spijt me maar ik moet hier een slotje op doen, het is niet toegestaan een topic te openen over het overlijden van een paard dat meer dan 3 maanden geleden is. Er is hier een verzameltopic voor overleden paarden: viewtopic.php?f=151&t=597114