Geplaatst na 17 dagen te mogen genieten van mijn eigen paard,
is ze door een ongeluk om het leven gekomen.
we hadden nog zoveel plannen voor de toekomst, en zouden nog zoveel beleven samen.....
En dat is gewoon in 1 ochtend weg.
het begon allemaal gistermiddag, wij werden opgebeld door mijn vader ( ik zat m,et mijn moeder naar de kapper) dat er een paard in de sloot is belandt snachts, en dat ze die noodgedwongen hebben moeten inslapen. omdat ze helemaal onder de blubber zat, wist de manegehouder niet wie het was, maar ze hadden een vermoeden dat het Gin was. dit omdat Gin altijd met haar beste vriendjes Riedel en Santhos stond, en deze beide alleen stonden ( ze aten ook niet ofzo, renden de hele tijd door de wei, alleen maar hinneken waar Gin was).
wij meteen naar huis gegaan, me zusje opgehaald en naar de manege gegaan.
daar hebben we het hele verhaal van de manegehoudster (manegehouder was er nog niet) gehoord.
de manegehouder had om 6 uur in het weiland een rondje gemaakt, en heeft niets in de gaten gehad. maar rond half 7 heeft een vrouwtje haar in de sloot ontdekt. de manegehouder is er gelijk naartoe gegaan met een paar mensen en heeft haar de sloot uitgetrokken. toen ze eenmaal op het land lag, bleek haar hele buik open te liggen, en heeft de manegehouder besloten meteen de dierenarts te bellen. ze wisten dus niet om welk paard het ging ( ze was zwart van de blubber), maar aan de tanden gezien te hebben, wisten zij eigelijk al zeker dat het Gin was. ze wilde de hele tijd opstaan, mara zodra ze dit deed, bleek het bloed eruit te gutsen. ze hebben met zen alleen staan vechten om haar rustig te houden. ook toen ze de injectie kreeg, bleef ze vechten.
daarnaast bleek ze in de sloot alleen nog maar met haar neus boven water te liggen, ze was dus helemaal volgelopen met water.
toen wij op de manege waren, heb ik haar niet gezien...
ik kon het gewoon niet, en het was ook het beste om niet te gaan kijken, aangezien ze helemaal opgezwollen bleek te zijn.
Ik ben er gewoon echt kapot van.. Waarom zij? en Waarom wij?
het lijkt wel alsof ik gewoon geen geluk mag hebben=,(
eerst dat hele gedoe met of wij der nou wel of niet konden kopen, hebben wij haar eindelijk gekocht, wordt ze na 17 dagen op zo'n manier van ons afgenomen.
waaraan heeft zij dit verdiend? ze heeft gewoon zoveel moeten lijden de laatste uurtjes, ze bleek ook in doodsstrijd te zijn, ze wilde doorgaan voor ons, maar het mocht gewoon niet zo zijn.
Ik kan het gewoon niet geloven, zelfs mijn vader stond te huilen ( doet ie normaal nooit), en niemand snapt het. Denk je eindelijk het perfecte paard te hebben gevonden, raak je der meteen al weer kwijt....
en de pijn die ze heeft moeten lijden, moet gewoon echt verschrikkelijk zijn geweest.
Ik snap het gewoon niet, We zouden samen oud worden....
30/04/88- 18/06/07
Als twee bruine ogen vragen,
Help mij, want ik voel me niet fijn,
Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde,
Egoïstisch zijn?
Als je van de dierenarts hoort,
Dit komt nooit meer goed,
En ze krijgt steeds meer pijn,
Mag je dan omdat je haar niet kan missen,
Egoïstisch zijn?
Als twee trouwe ogen zich sluiten voorgoed,
En je zonder haar naar huis toe moet,
Met een halster in je hand,
En je hart vol pijn,
Dan probeer je jezelf te overtuigen,
Ik mocht niet egoïstisch zijn.
Al die tijd met zijn tweetjes,
Elke dag samen was een feest,
En in al die tijd,
Is ze zelf niet een keer,
Egoïstisch geweest.
heb geen afscheid van der kunnen nemen, en ik zou maandag lekker de polder ingaan, niet wetende dat dat nooit zou gebeuren....
heel veel sterkte 
