Nou het klinkt misschien raar, maar... ik mis nog altijd me maatje, Harvey.

Harvey was anders, héél anders. En soms dacht ik zelfs dat hij me bij de lessen juist HIELP! Hij was ook erg verzot op snoepjes. Haast elke keer wanneer ik hem had keek hij achterom of ik niet toevallig nog wat bij me had. (en dat al luid brommende.) Vaak was het ook zo dat als hij me zag, hij even naar me moest hinniken. Maarja... het mocht niet zo zijn. Onze knappe 'knul' kreeg schimmel... dat maar niet over wilde gaan. En daar bovenóp kwam ook nog die rugziekte naar boven!
Ook al moet ik nu lessen met De Bruin/Toos, toch zal ik je never vergeten!!!