Geplaatst Zit nu alweer te huilen. Doet mij gewoon zoveel pijn.
Ik zal even kort omschrijven wat er bij mij gebeurd is:
Vorig jaar heeft mijn paard haar been gebroken op de weide door een botsing in volle rengalop met mijn andere paard.
Ik moest de keus maken tussen afmaken of eventueel een operatie met heel weinig slagingskans.
Voor mijn paard was de beste keus in laten slapen na veel overleg met verzekering en DA.
Haar stal heb ik direct leeggemaakt zodat Joris daar kon staan om het contact met mijn pony te verbeteren, deze twee waren altijd water en vuur, de pony maakte echt de dienst uit.
Maar nu heb ik elke keer als ik in de stallen ben of in de zadelkamer het gemis van haar.
Ik ga er echt aan onderdoor.
Gisteren voor het eerste een buitenrit gemaakt en toen kwam ik dus op een paar paden waar ik vroeger met Roos trainde, nou het huilen stond mij nader bij dan het lachen.
Ook als ik op de tv wat zie of ik lees hier op bokt iets schiet ik weer helemaal vol.
Slijt dit ooit?
Het is nu ondertussen alweer 7 maand geleden en mijn ouders zeggen ook dat ik het positieve eruit moet halen, gewoon aan de leuke dingen denken.
Ik heb haar wel 6,5 jaar gehad.
Hoe gaan jullie om met jullie verdriet?
