2e Kerstdag, we hadden de paarden buitengezet en gingen ze mesten, zoals altijd gingen Bonjour en Andor samen naar buiten.
Ik en een ander meisje van stal zijn toen gaan mesten, we hadden net een kruiwagen vol en liepen naar de mesthoop, Alice zag dat Andor allemaal bloed aan zijn benen had en liep wankel, we gingen meteen naar de wei toe en zagen dat hij vast had gezeten in het touw, zijn hele benen lagen open we hadden Palland gehaalt (Alice haar vader) en we hadden meteen de DA gebelt, die was er binnen een kwartier Andor had heel zijn benen open liggen alle pezen waren doormidden en je kon zo op het bot kijken en dat allemaal door glad draad de DA zei: met een operatie zou het ook nooit meer helemaal goed worden! we stonden voor een moeilijke keuze en omdat het Alice haar paard was heeft zij ervoor gekozen om hem te laten inslapen, hij zou nooit meer goed kunnen lopen anders,maar dat betekend niet dat we hem niet missen

we missen hem echt verschrikkelijk, het was zo makke en brave hengst deed nooit geen vlieg kwaad, het was de rust zelf, als veulen had hij al koliek gehad, en met zijn achterbeen, maar toch door alles bleef hij enorm kalm.
Andor we never forget you!! rust zacht

ik wou dit toch nog even kwijt
