Om half 9 werden we gebeld dat ze koliek had.
Veearts gebeld, die heeft haar doorgespoeld,geprobeerd mest eruit te halen (kwam niks uit),pijnstiller gegeven.
En wij vervolgens stappen.
En dan denk je te handelen zoals je altijd handeld met koliek.
Al snel verslechterde ze, ze wilde constant gaan liggen, begon te zweten,ze viel gewoon om als ze even stil stond.
Toen hebben we opnieuw de veearts gebeld.
Toen de veearts kwam had ze inmiddels koorts, en kon ze niet meer staan.
De veearts vertelde ons dat ze niks meer kon doen voor haar.
Ze zei tegen ons; jullie kunnen nog naar Utrecht gaan maar ik weet niet of ze daar loevend aankomt, want ik vermoed dat de darmen aan het afsterven zijn, dus ik adviseer jullie om haar in te laten slapen.
Op dat moment kon ik wel met me kop tegen een muur slaan, je moet dan even in 5 min beslissen om je paard in te laten slapen.
Je wereld stort helemaal in elkaar op dat moment.
De dag ervoor heb ik nog met dr gewandeld, en was ze nog net als altijd even vrolijk, en maandag mochten me zus en ik dr weer langzaam oppakken om te rijden (ze had hoefkatrol).
Dan beslis je om haar in te laten slapen, je wilt gewoon niet dat je paard pijn heeft.
We zijn bij haar in stal gaan zitten, en begonnen rustig tegen haar te praten.
Toen de veearts haar de injectie wilde geven probeerde ze op te staan, alsof ze wilde zeggen '
ik wil niet, ik blijf hier bij jullie'.
Toen hebben we besloten om als nog naar Utrecht te rijden, en tot het uiterste te gaan.
Met veel moeite hebben we haar nog overeind gekregen, en liep ze ik 1x de trailer in.
En dan heb je toch weer hoop.
Op een gegeven moment ging ze liggen in de trailer, maar stond ze ook toch weer op.
vlak voor Utrecht ging ze weer liggen en stond ze niet meer op, in Utrecht lag ze op dr rug in de trailer, en hebben ze dr uit de trailer getrokken de koliekbox in.
Elke keer zagen we een soort vlies over dr ogen komen, alsof ze al weg aan het gaan was, maar als ze me zus of mij hoorde kwam ze weer met dr hoofd overeind alsof ze wilde zeggen 'ik ben er nog'.
Ze hebben nog een infuus aangelegd,bloedafgenomen(daaraan zagen ze dat ze een ontsteking had), dr met stroomstoten overeind laten komen, en buikvocht afgetapt(was rood) en daaraan zagen ze dat ze direct moest opereren.
Toen is ze zelf nog door de gangen naar de O.K gelopen en naar elk paard dat ze tegen kwam hinnikte ze.
En dan heb je toch weer hoop.
We mochten vanaf boven kijken toen ze haar aan het opereren waren, de arts had gezegd dat deze operatie wel enkele uren kon gaan duren en dat hij niet wist wat hij van binnen zou aantreffen.
Na 20 min werden we al geroepen, dan denk je al meteen dit is fouteboel.
De arts vertelde ons dat er 10m van haar darmen al was afgestorven( dat kon hij verwijderen) maar hij vertelde ons dat het restant van dr darmen ookal van kleur aan het veranderen was(dus ook aan het afsterven) en ze had een aankomende buikvliesontsteking.
Dus hij vertelde ons dat hij door kon gaan met operen, maar dat ze dan wakker zou worden met vreselijk veel pijn en ze zou dan binnen enkele dagen alsnog overlijden vanwege die buikvlies ontsteking.
Dus daar sta je dan...
We hebben besloten om dr niet meer wakker te laten worden, en hebben nar de operatie nog afscheid kunnen nemen.
Dan zie je op die operatietafel je aller beste maatje liggen, die eigenlijk al weg is.
Ze ligt er nog, maar is er niet meer.
Ze was nog helemaal warm, en we hebben alle tijd gekregen om afscheid te nemen.
Dan loop je vol onmacht, naar de auto met dr halster in je handen.
Het lijkt net alsof je een in een horrorfilm zit, of boze droom.
Toen we weer op stal aankwamen, stond bijna iedereen met tranen in zn ogen.
Niemand kon het geloven, dat ze er gewoon niet meer was.
Toen ik de volgende dag wakker werd na bijna niet geslapen te hebben, dacht ik nog is het nou echt zo... ja.
En dan ga je toch naar stal om je andere pony te doen die al 35 jr oud is, niet dat ik hem liever kwijt had gewild.
Ik zou ze geen van beide kwijt willen.
Nog steeds vraag ik me af waarom nou..
Yusta ik mis je nog steeds elke dag, en het lijkt alsof het alleen maar erger word.
IK HOU VAN JOU.