Geplaatst Bravura werd bij mij op stal geboren en is 23 jaar geworden. Ze had sinds twee jaar een slokdarmverlamming van 50 cm. Ze kreeg de laatste twee jaar dus alleen nog dunne slobber, nat hooi en gras, waar ze het goed op deed. Sinds haar ziekte twee jaar geleden, waarbij de DA haar verkeerd had gespoten en zij strak tegen de vloer ging, had ze geen vertrouwen meer in dierenartsen. Ze was ook gevoelig geworden voor sedaties en had zo haar ouderdomskwaaltjes die in verband stonden met haar verminderde weerstand. Gisteren moest ze voor gebitscontrole naar Utrecht. Helaas kreeg ze de avond daar voor een flinke slokdarmverstopping. Ze kreeg nog een Buscopanspuit van mijn DA en de volgende dag werd in Utrecht haar slokdarm nagekeken.....Het bleek dat de verlamming nu inmiddels 1 meter betrof en dat er slechts enkele centimeters slokdarm nog wel een peristaltische beweging maakten. Als die centimeters ook zouden verlammen zou haar maaginhoud haar slokdarm in lopen. Aangezien de verlamming de laatste 5 maanden dus 50 centimeter was gevorderd, heb ik besloten haar in te laten slapen omdat zij geen paardwaardig bestaan meer zou hebben; ze zou geen gras en hooi meer mogen eten...
Bravura, je was af en toe een sjacherijnige tante die mij heel wat keren de trailerdaken van boven hebt laten zien, maar je beschermde mij tegen vreemden alsof ik je veulen was. Toch waren we een twee-eenheid. Ik ben blij dat ik 23 jaar van je heb mogen genieten....Mijn vier musketiers zijn eindelijk weer samen!
