Bokt.nl

Niezzz schreef:

Sterke! Nu merk je pas hoeveel je echt van hem houd

Anzjuhlaa schreef:

Aan deze kant van de hemel is een plaats die regenboogbrug heet.
Wanneer een geliefd huisdier overlijdt gaat het naar de regenboogbrug.
Er zijn weiden en heuvels voor onze speciale vrienden, zodat ze samen kunnen rennen en spelen.
Er is een overvloed aan eten, drinken en zonneschijn en onze vrienden zijn er gelukkig.
Dieren die ziek en oud waren worden weer gezond en sterk,
dieren die gewond of verminkt waren worden heel gemaakt,
zoals wij ze ons herinneren in onze dromen van dagen die voorbij zijn.
De dieren zijn blij en tevreden; er is maar een ding wat ze missen;
die speciale persoon waar ze zo aan gehecht waren, die ze achter moesten laten.
Ze spelen en rennen samen, maar de dag komt dat er een plotseling stop en in de verte staart.
De heldere ogen oplettend, het lijf trilt van verwachting.
Ineens rent ze van de groep weg, vliegt over het gras haar benen dragen sneller en sneller.
Ze heeft jou gezien en wanneer jij en je speciale vriend eindelijk weer samen zijn,
omhelzen jullie elkaar in een vreugdevolle hereniging,
nu verlaten jullie elkaar nooit meer.
De blijde kussen regen over je gezicht, je handen strelen dat geliefde hoofd en eens te meer kijk je in de ogen van je lieveling,
die je zo lang hebt moeten missen, maar nooit bent vergeten.
En dan gaan jullie samen over de regenboogbrug



Als ik eens broos en zwak zal zijn,
en niet meer slapen kan van pijn,
Doe dan wat nodig is, want och,
die laatste strijd verliest men toch...

Ik weet dat het je droef zal maken,
dwing toch jezelf niet te verzaken,
Dan, meer dan enig andere dag,
blijkt wat jouw liefde echt vermag

Wij hadden het jaren samen goed,
heb dan voor mij die laatste moed
Jij wilt toch ook dat ik niet lijd?
Laat mij dus gaan te rechter tijd.

Breng mij naar waar men hulp mij biedt,
één bede slechts, verlaat mij niet!
Houd mij zacht pratend tegen je aan,
totdat mijn ogen breken gaan...

Je weet, al is het later pas,
dat dit heus voor mijn bestwil was

Al gaf mijn staart een laatste groet,
ik lijd niet meer, en dat is goed
Treur niet omdat het lot bewerkt,
dat jij, juist jij, mijn tijd beperkt

Wij waren lang elkaar zo na,
laat dat je troost zijn als ik ga.....



Woorden van troost zijn snel gegeven
Over de tijd die alle wonden heelt
Maar weten zij wat wij hebben gedeelt??
Echte vriendschap, zo zeldzaam in het leven!!!