Dit is echt een heftig deel uit het forum, moet ik zeggen. Het is heel zwaar om een vriend te verliezen...daarom heb ik het ook nog steeds moeilijk met de dood van mijn lievelingsmerrie. 15 februari 2005 is ze in haar stal ingeslapen.
Ik was al maanden dag en nacht bij haar omdat het niet goed met haar ging. Ze was achterin de twintig en ze had merkbaar last van de ouderdom. De veertiende ging ze al zover achteruit, op valentijnsdag was dat en ik had haar stal nog volgehangen met vrolijke dingetjes. Rond half 1 's nachts liep ik even naar buiten om een extra deken te halen voor mezelf, ik zou die nacht bij haar blijven. Toen ik nog geen twintig seconden later terugkwam, had ze haar hoofd neergelegd en ademde niet meer...
Af en toe schokte ze nog na, dit is een soort epileptische fase waarin paarden (net als mensen) hun leven voorbij zien flitsen. Toen was ze weg. Ik heb nog de hele nacht tegen haar aangelegen en de volgende dag is ze weggebracht (waar ik bij was). Ik weet dat ze pas dood wou gaan als ik even de stal uitwas, maar het doet me nog zoveel pijn. Ik ben trouwens wel heel blij dat ik bij haar was, dat we het samen mee hebben gemaakt zonder dierenarts en dat soort toestanden...
Voor Fantasy:
Give me a reason to believe that you're gone,
I see your shadow so I know they're all wrong
Moonlight on the soft, brown earth.. it leeds me to where you lay
They took you away from me but now I'm taking you home...
I will stay forever here with you, my love
The softly spoken words you gave me
Even in death our love goes on...