Geplaatst Toch wil ik hier graag nog mijn verhaal doen.
Ik heb ook een heel verhaal geschreven over Ocariena wat ik ook in haar plakboek heb geplakt.
Het is wel een heel verhaal dus voor de liefhebbers zal ik het hier neerzetten.
Ocariena
7 jaar.
Geboren 10 - 05 - 1996
Ze heeft een super karakter
Lief, zal nooit bijten of trappen. Lief met kleine kinderen.
Wil altijd voor je werken, springt altijd, doet alles voor je.
Super mooi paardje.
Mooi hoofdje, lieve ogen.
Mooi in de haren, blinkt in de zon.
Zit goed in haar vel. Niet te dun en niet te dik.
Opgeschoren beentjes en kortgetrokken manen.
Haar staart tot haar hiel afgeknipt. Net iets langer.
Mooie dikke staart.
Geen witte voetjes.
Alleen een grote kol op haar hoofd, een kein schuingestreepte blesje op haar neusbeen en een klein nike vormig snebje op haar neus. Precies tussen de neusgaten.
Op haar hoofd heeft ze ook een litteken. Schuin onder haar linker oog.
Op haar linker voorbeen, net onder haar knie heeft ze een kruisvormig litteken.
Op haar rechter voorbeen onder haar knie, op het pijpbeen 2 witte strepen.
Op de linker kant van haar buik een streep. Je ziet hem bijna niet meer maar als je goed kijkt zie je hem.
Op haar linker achterbeen aan de binnenkant van haar hiel ook een streepvormig litteken. En onder de kogel heeft ze ook een klein littekentje.
Aan de rechter kant op haar bil heeft ze een v vormig litteken staan. Die zie je best goed. Het lijkt net of deze is gebrandmerkt.
Verder heeft ze geen zichtbare littekens.
's Winters scheren we haar altijd.
We scheren dan de benen en het hoofd niet en een gelpad vormig dekje.
Dan wordt ze een mooie lichte vos.
'Zomers is ze een donkere vos. Mooie kleur.
Ook krijgt ze een rode gloed als de zon ondergaat of gewoon op haar schijnt.
Dit is super mooi om te zien.
Haar manen dezelfde kleur.
Haar staart vos met zwart, grijs, wit en bruin.
Beetje alle kleuren.
Haar hoogte geschat tussen d 1.62 en 1.65.
Hebben haar niet meer gemeten.
Ze is een klein paardje. Eigenlijk alleen maar makkelijk
Ze is goed wendbaar.
Het verhaal.
Hier zit ik dan.
Bij de drinkensbak. Naar de paardje te kijken.
Regina, Ocariena, Verona en Wenoma.
Verona is weer eens ontsnapt. Onder de draad door.
Met z'n vieren staan ze samen lekker te eten van het groene gras.
Het is een beetje sober weer.
Het kan elk moment gaan regenen.
Ocariena is vandaag ook jarig. Ze wordt 7 jaar. Ouder zal ze niet worden. Het is een van der laatste dagen. Vandaag of morgen gaat ze weg. Ze is zichzelf er niet bewust van. Maar goed ook.
Elke pas die ze zet doet haar denk ik wel pijn. Dit willen we haar besparen. Wat ze precies heeft weten we niet. Waarschijnlijk een verlamming aan de urinewegen. Ergens.
Beter worden kan niet meer.
Opereren is moeilijk en duur. Het is niet zeker of ze met opereren wel geholpen kan worden.
Ik zou het wel voor haar over hebben maar er is maar zo weinig kans dat ze beter wordt. Dan wil ik dit haar ook wel besparen. Dat is allemaal teveel stress en pijn.
Ik heb het geaccepteerd. Dit doet veel pijn. Maar voor haar is het beter zo. Het knaagt aan je, het vreet je op, je moet er van huilen maar het is beter zo.
Je kan het je niet echt voorstellen.
Ze loopt nu nog lekker te eten van het groene gras.
Met Regina aan haar zijde.Wenoma die niet kan kiezen bij wie ze moet gaan staan. Ze is net zo gek van Ocariena als van haar moeder. Hoe zal ze dadelijk reageren als ocie dadelijk weg gaat. Ze is nog zo klein. Ocariena ook. Ze is nog zo jong.
Ik had nog vanalles met haar mee kunnen maken. Was nog vanalles met haar van plan.
Van springen en buitenrijden. Daar houd ze het meest van. Zo hard als het maak kan. Door de bossen crossen. Andere paarden voorblijven. Ze zat altijd vooraan. In dit spelletje gaf ze zich helemaal.
Met springen stonden we ook bijna altijd bij de eerste 5. Het ging goed of niet goed. Bijna altijd foutloos.
De springles. Daar hebben we allebei veel van geleerd. Veel plezier aan beleefd.
Dressuren ging minder dus daar waren we met de wedstrijden mee gestopt.
Bij de pony's hebben we in de B toch veel gewonnen. Iedereen keek tegen ons op.
Winterconcoursen waren we vaak 1ste.
'Zomers zaten we vaak bij de eerste 10.
Nu staat ze langs mij te drinken. Ze komt even kijken. Druppels water vallen uit haar mond. Rakelings over mij heen. Ze loopt naar de liksteen, wat ze zo lekker vind.
Wenoma langs haar likt ook even mee. Samen lekker genieten van het zout. Ze loopt er zo vredig bij.
Dan krijg je te horen dat ze haar morgen pas komen halen.
Aan de ene kant wel fijn maar aan de andere kant moet je morgen weer afscheid nemen.
Nou je gaat naar huis.
Morgen vroeg op en hopen dat ze er nog staat.
Neemt toch nog maar afscheid voor de zekerheid.
Thuis moet je alleen maar aan haar denken.
Volgende morgen
Vroeg op en aankleden. Je fietst naar de paardjes. Gedachten spoken door je hoofd.
Ze is er nog.
Staat alweer lekker in de wei te eten van het groene gras. Samen met haar halfzusje Regina en Wenoma. Verona staat er dit keer ook bij. Je gaat weer in de wei zitten kijken. Knuffelt nog een paar keer.
Het is dan alweer snel 's middags.
Ineens zijn de mensen er.
Je kunt je er niet echt op voorbereiden. Je schrikt en denkt het is dan nu zover.
Je zult haar nooit meer zien.
Je probeer je groot te houden.
Ze praten vanalles maar je verstaat er niets van.
Ze kijken naar haar.
Je bent toch wel een beetje bang.
Ze willen haar niet meenemen.
Nou oké. Je zet haar weer in de wei. Je blijft toch nog maar even kijken.
Dan ga je toch maar met tegenzin naar huis. Even wat eten.
Dan wordt je gebeld.
We brengen Ocie weg.
Je gaat mee. Je wilt toch wel weten waar ze naar toe gaat.
Je komt weer bij de stallen aan.
Je haalt haar naar binnen en knuffelt nog wat.
Je weet nu dat het echt de laatste keer is dat je haar kunt knuffelen.
Tranen lopen weer over je wangen.
Nog wat verwend met brokjes, die ze zo lekker vind.
Je wordt zenuwachtig. Het moment van het echt afscheid komt dichterbij.
De trailer wordt voorgereden.
Zich niet bewust dat dit de laatste keer is dat ze de trailer wordt opgeleid door mij en waar we heen gaan. Net zo braaf als anders loopt ze de trailer op.
Je stapt in de auto en rijdt aan.
Daar aangekomen. Bij een man thuis. We lopen daar even naar binnen en vragen waar de man is.
In de paardenstal.
We gaan kijken. Ja daar is hij.
Halen Ocie van de trailer. Loopt er weer net zo braaf vanaf.
Moeilijk, je krijgt het dan toch wel moeilijk maar je probeert je toch groot te houden.
De man zet haar binnen en zet haar vast.
Ze krijgt brokjes van de man wat ze lekker opeet.
Dan komt het afscheid. Dit keer echt voor altijd.
Klopt haar nog een keer op de hals.
Dan loop je de stal uit. Kijk nog een keer om. Dan gaat de deur dicht.
Ik zie haar nooit meer. Nooit meer. Je maakt je wijs dat dit beter is.
Je vraagt je wel af wat er nu gaat gebeuren.
Hoelang het nog gaat duren voordat ze door is.
Probeert er niet aan te denken want het is heel moeilijk.
Je probeert te denken aan onze mooie herinneringen die we samen hebben.
Er dan zijn er zo veel.
Ocariena's laatste dagen.
Hier nog wat foto's van Ocariena want jullie zullen ook wel beniewd zijn hoe ze eruit ziet.
Dit zijn de enigste foto's die ik op de computer heb staan.
Wenoma is het veulentje.
Hier zie je heel goed aan haar achterbenen dat het niet goed is.
Laat een berichtje achter wat je van me verhaal vind.
Ik kan het iedereen aanraden zo'n verhaal te maken want het is mooi om dit als herinnering over te houden.
