Geplaatst 
Het was liefde op het eerste gezicht,de jaarling heb ik niet eens meer bekeken.Kim heeft mij uitgezocht.
15 1/2 jaar hebben we lief en leed gedeeld.
Ze is op mijn bruiloft geweest.Ze heeft 3 zwangerschappen mee gemaakt van mij.Ze heeft zelf 2 veulens gehad;Skreia en Aran.
In 2000 heeft ze een koliekoperatie gehad en is daar voorspoedig van hersteld.
4 jaar geleden werd ze slechter ter been.Ze had hoefkatrol.Met behulp van een fysio en AdB hebben we nog 4 jaar heerlijk kunnen rijden en leuke dingen gedaan.
Vorige maand werd ze weer erg kreupel.We waren een buitenrit aan het maken en halverwege ging ze onregelmatig lopen.Het was onze laatste rit.
De volgende dag wilde ze haar stal niet uit
We hebben foto's laten maken en de uitslag was erg slecht.Hoefkatrol in de ergste soort;rechts een 4 en links een 5 !!!Verder ook nog overhoef en artrose.
We kregen glucosamine mee en pijnstillers.
Het leek goed te gaan,maar uiteindelijk bleef ze toch pijn te houden.
Wilde ik dit?Hoe lang moest ze die pijnstillers houden en had dat zin?
De DA weer gebeld en die zei ook,dat het niet meer goed zou komen
Afgelopen donderdagavond heb ik een besluit genomen.Ze kon zo niet langer door.
De aller-,allermoeilijkste beslissing van mijn leven heb ik gemaakt.Ik moest haar in laten slapen
De pijnstillers wat verhoogt,zodat ze de laatste dagen pijnloos door zou komen.
Wat zag ze er ineens weer vrolijk uit.Kon het echt niet anders??
Moest ik het wel doorzetten?
Maandag de afspraak gemaakt.Woensdag gaat het gebeuren.
En toen werd het woensdag…..
Voor de laatste keer hoor ik haar hinniken om me te begroeten.
De laatste keer haar stalletje uitmesten.
De laatste keer poetsen.
De laatste keer wandelen.
De laatste keer grazen.
De laatste,de laatste,speelt het de hele tijd door mijn hoofd.
Om 4 uur pakken we de trailer.Ik ga Kim halen.
Ze wil de trailer niet in.Uiteindelijkk lukt het toch.Ik geef haar een peentje,maar ze wil het niet.
We doen de deur dicht en gaan rijden.
Bij de kliniek aan gekomen,moeten we nog even wachten.We halen Kim uit de trailer en laten haar nog even grazen.
Ik kijk hoe ze het gras pakt,afrukt en kauwt.
Dan is het tijd.
We lopen mee en gaan naar een recoverybox,die bekleed is met rubber.
Ze krijgt haar eerste prik.Ze wordt suf en haar hoofd gaat steeds lager.Ik geef haar huilend heel veel kusjes;Kimmie,Kimmie prevelend
Ze krijgt haar tweede prik.Ze begint steeds meer te wankelen,zakt rustig door haar benen en rolt op haar zij.Zo blijft ze liggen.
Ze ademt zwaar.Ik zit op mijn knieën bij haar hoofd en aai haar overal,waar ik bij kan.Voornamelijk op haar neus.
We doen haar halster af.
De DA vraagt of we zover zijn.Eigenlijk niet,maar het moet toch.Hij geeft haar de laatste prik.
Langzaam zie ik het leven uit haar ogen wegtrekken en stopt haar ademhaling.
Het is voorbij
We blijven nog een tijdje bij haar zitten.Aaien haar overal.Daar ligt mijn vriendin.Zo groot en toch zo klein.
We kregen een kopje thee.Toen dat op was,een laatste aai,een laatste kus,een laatste blik.
We laten onze tranen de vrije loop
Lieve,lieve,geweldige,mooie,super Kim,ik ga je echt verschrikkelijk missen.We zijn zo lang samen geweest en nu ben je er niet meer
Ik koester alle foto's,herinneringen en je tand aan mijn ketting.
Dank je wel voor al die mooie jaren en dat je mij hebt uitgezocht, om die met je te mogen delen
EGOISTISCH
Als twee bruine ogen vragen,
Help mij, want ik voel me niet fijn,
Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde,
Egoïstisch zijn?
Als je van de dierenarts hoort,
Dit komt nooit meer goed,
En zij krijgt steeds meer pijn,
Mag je dan omdat je haar niet kan missen,
Egoïstisch zijn??
Als twee trouwe ogen zich sluiten voorgoed,
En je zonder haar naar huis toe moet,
Met een halster in je hand,
En je hart vol pijn,
Dan probeer je jezelf te overtuigen,
Ik mocht niet egoïstisch zijn.
Al die tijd met zijn tweetjes,
Elke dag samen was een feest,
En in al die tijd,
Is zij zelf niet één keer,
Egoïstisch geweest.
DE REGENBOOGBRUG
DE REGENBOOGBRUG
Precies aan de andere kant van de hemel is een plaats, en die heet Regenboog Brug.
Als een dier waar je heel veel van houdt sterft, dan gaat het naar de Regenboog Brug. Daar zijn grasvelden en heuvels voor onze geliefde vriendjes, waar ze kunnen rennen en met elkaar kunnen spelen. Er is een overvloed aan eten, water en zonneschijn en onze vrienden voelen zich daar warm en behaaglijk.
Alle dieren die ziek of oud waren worden daar weer gezond en vitaal, alle dieren die gewond waren, of verminkt, krijgen weer een sterk gezond lichaam, precies zoals wij ze herinneren in onze dromen of in de dagen die voorbij zijn...
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is alleen een klein dingetje: ze missen allemaal iemand die voor hen heel dierbaar is en die achter moest.
Ze rennen en spelen met elkaar, maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen en in de verte tuurt. Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding. Plotseling breekt hij uit de groep en vliegt over het gras, sneller en sneller.
Hij heeft jou gezien, en als jij en je lieveling bij elkaar komen omhelzen jullie elkaar in een vreugdevolle hereniging om nooit meer gescheiden te worden. Gelukkige kusjes regenen op je gezicht je handen liefkozen zijn geliefde hoofd en jij kijkt opnieuw in de vertrouwde ogen van je huisdier, die je zo lang niet gezien hebt, maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de REGENBOOG BRUG.
