
Venezia is mijn 23‑jarige paard, al vanaf haar geboorte onderdeel van mijn leven. Ze was eerlijk , enthousiast en zó lief — een paard met een hart van goud. Haar vriendelijke karakter maakt dat iedereen haar meteen in het hart sluit, maar voor mij is ze nog veel meer dan dat.
Venezia is mijn grote liefde, mijn maatje en mijn rustpunt. Al meer dan twee decennia delen we momenten vol vertrouwen, vreugde en wederzijds begrip. Ze voelt mijn stemming aan zonder woorden, en haar zachte blik vertelt meer dan duizend verhalen. Voor mij is Venezia niet zomaar een paard, maar een deel van wie ik ben.
Ze is op 23 jarige leeftijd ingeslapen vanwege een paar hoefbeen breuk.
Ze had maanden op stal moeten staan met heel veel pijn. Dat wilde ik haar niet aandoen.
Haar vader was negro, geboren in hetzelfde jaar als broemde halfbroer valegro die 1 december is gestorven.
Ik hoop dat zij met hem en haar moeder op de eeuwige groene weide mogen grazen.
Altijd een plekje in mijn hart.
Sterkte!