Geplaatst Dit verhaal begon heel bijzonder..in mijn tijd in Nijkerk toen ik bij paardenslachterij van de Veen werkte..
De broer van Jan had een pony staan..8 jaar.. voor zijn kleinkinderen.. maarja zoals wel eens gebeurt hadden die geen interesse in en hij wist eigenlijk niet zo goed wat hij met die pony aanmoest..
Ik liep op dat moment stage in Limburg en om de hoek zat een springstal, die heb ik benaderd en die vonden het wel grappig om een opdonder van 1.36 op stal te hebben
Zo gezegd zo gedaan..Noppes meegenomen zodat hij eerst 100 kilo kon afvallen en gewoon weer even pony kon zijn...
We hebben plezier gehad...en met Evelyne van bokt en haar toenmalige paard Devon zijn we ooit nog eens op buitenrit geweest. De grote en de kleine samen.
Maarja hij was niet bedoeld om te blijven... Er kwamen kijkers die laaiend enthousiast waren.
Ze namen hem mee...op proef voor de zekerheid.
Na proeftijd bleek hij voor de mensen toch niet geschikt te zijn en heb ik hem door de eigenaar naar Drenthe laten brengen waar ik woonde. Ik zou hem vanaf daar nog eens proberen te verkopen...
Hij kwam op zn minst behoorlijk in shape terug..
Och wat heb ik in Drenthe genoten van deze kleine rakker...
Wetende dat ik te groot was reden we ook het liefst zonder zadel en hoofdstel en bepaalde Noppes wel of hij ergens zin in had of niet...
Hierna is hij nog enkele keren verkocht tot ik enige jaren geleden een bericht kreeg dat de huidige eigenaren zouden emigreren naar Canada..en Noppes kon niet mee...
Het toeval is geweest dat hij gekocht is door mensen die ik via een fotoshoot kende...en ook nog eens hier in de buurt wonen waar ik nu woon...
Zo is Noppes weer op mijn pad gekomen..
Van midden Nederland...naar Limburg...Naar Noord Holland..naar Groningen...en terug naar Zuid Holland... Het contact bleef en ik heb hem enkele keren opgezocht...
Inmiddels heb ik een dochtertje van 7 maanden...ik had zo graag gewild dat zij Noppes had leren kennen... Wellicht ooit nog eens haar eerste stapjes had kunnen doen op Noppes...
Dit waren mooie dromen.. en ik was altijd welkom, wanneer ik maar wilde!
Tot ik recentelijk het bericht kreeg dat het niet meer ging... Cushing... hoefbevangenheid.. waar ze zo voor gevochten hadden afgelopen zomer..
Noppes kon niet meer..
Inmiddels was hij een jaar of 23...
Het was goed zo..
Ik ben afscheid gaan nemen en heb de laatste foto's gemaakt voor de eigenaren...
En mijn dochterje...die is de laatste geweest die op Noppes heeft gezeten... Wat was ik trots...en ik wist zeker dat die 9 kilo voor Noppes echt niet meer uitmaakte...
20 oktober is Noppes ingeslapen..
Bedankt gouden vriend...
2011
2025
