Geplaatst Vanmorgen kreeg ik een telefoontje van mijn vriendin waar je aan huis stond. Je moet komen, Mellow lijkt niet helemaal fit, ik weet het niet.
Ik ben naar je toe gesjeesd met de auto, wat lijkt die weg ineens 10 keer langer. Aangekomen zie ik je koppie iets omhoog vieren. Mijn vriendin was met je aan het lopen voor als het koliek zou zijn en de dierenarts was al onderweg. Ik neem je over en we wandelen nog wat. Toen kwam de dierenarts, ze gaf aan dat ze het niet helemaal wist maar er gingen het behandelen als koliek omdat ze wel gas vernam. Pijnstilling en na een half uur moesten we gaan wandelen. Dat gedaan maar je was wat kortademig. Ik zei we stoppen er voor nu even mee. In de box leek je ook iets helderder dus ik ging even naar huis want ik was halsoverkop vertrokken naar jou.
Een uurtje later werd ik gebeld, je knapte niet echt op en ook je ademhaling was nog steeds versneld. Je had geen koorts, wat is er toch met je. Kliniek op gebeld en de trailer achter de auto en we haalden je op. Op de kliniek leek je weer even op te leven, jeetje. Je nek kwam er op en je begon te hinniken en te briesen. Dat gaf me een sprankje hoop. En ook de dierenarts dacht bij het zien nog. Goh het zal wel mee vallen. Maar ik voelde aan alles dat het niet goed was. Je bloed werk onderzocht en je kreeg een echo. Het was allesbehalve goed. De dierenarts zei: dit is een taaie, hij is doodziek en andere paarden waren er allang bij gaan liggen. Verwijt jezelf niks want dit zag ik ook niet aan komen. Je was al heel slecht. Ze zegt we nemen hem mee naar de box om te sederen en halen je dan op om bij het inslapen te zijn. Ik geef je een paar kusjes op je zachte neusje en ik loop naar buiten. Wat duurt wachten lang en ik stort op de grond neer. De dierenarts komt terug en zegt: hij is al ingeslapen.
Huh, ik voel boosheid opkomen. Ik wilde erbij zijn. Ze verteld me dat je van het sedeer middel in shock raakte en raar begon te schokken en er geen tijd was het rustig te doen. En hoewel ik het niet kan verkroppen dat ik er niet bij was had ik dit ook niet willen zien.
20 jaar ben jij mijn maatje geweest, mijn grote grote vriend. Die er voor mij was in goede tijden maar ook vooral toen het heel erg slecht met mij ging. Al 20 jaar was je bij me en het hadden nog meer jaren moeten worden.
Zo plotseling ben ik je kwijt, wat ga ik jou vreselijk missen.
Mellow had waarschijnlijk een interne bloeding, er was veel vrij vocht te zien in zijn buik.
In een tijdsbestek van 10/15 minuten is het gegaan. De dierenarts heeft heel vaak sorry tegen me gezegd dat het zo snel is gegaan. Ze gaf aan dat ik en mijn vriendin onszelf echt niks mogen verwijten. Hij liet het namelijk nauwelijks zien hoe ziek hij was.
afschuwelijk wat een bericht. En wat een schok zo plotseling en dan ook nog niet bij het laatste einde kunnen zijn door omstandigheden.
