Geplaatst Vandaag wil ik even een momentje nemen om mijn allereerste verzorgpaard Watske te herdenken.
Watske was een fries van tussen de 20 en 28 jaar. Ik heb 2 jaar met volle teugen van haar kunnen genieten. Lekker galopperen in de wei tot de hele dag door borstelen. Weer of geen weer, ik was er. Ik heb zelfs koekjes gebakken voor haar verjaardag! Helaas is ze 2 jaar terug overleden. Ik kwam terug van scouting zomerkamp, en toen zag ik dat ze al heel erg kreupel liep. De eigenaar was toen op vakantie, dus waren er andere mensen die voor haar zorgden. De volgende dag, kwam ik weer terug om te kijken hoe het met haar was. Ik riep haar, geen idee waar ze was. Tot op mijn schrik ik een zeil in het weiland zag liggen. Ik wist niet wat ik moest doen en ben huilend weer naar huis gefietst. Gelukkig waren mijn ouders er voor me om me te troosten. Die avond ben ik nog naar haar toe geweest. Ik heb haar geknuffeld en haar halster van haar hoofd afgehaald. Die hangt tot op de dag van vandaag nogsteeds in mijn kamer. Ik heb toen een poos later een heel mooi armbandje gekregen van de eigenaar met haar van haar manen. Jammergenoeg ben ik die verloren op de manege. Nu nogsteeds is het vreemd om langs haar wei te lopen. Alsof ze ieder moment weer uit haar schuilstalletje kan lopen….
Ik mis je nog elke dag lieve Wats…
Liefs, Roos ❤️
