Geplaatst Een paar weken geleden opende ik een 'In Memoriam' topic voor onze geliefde Nibbit, waar wij op 16 juni heel onverwachts afscheid van moesten nemen. Een zwaar afscheid, maar hij heeft een mooie leeftijd van 29 jaar mogen bereiken.
Helaas ging het met mijn merrie ook al langere tijd niet goed.
Sommigen van jullie zullen mijn geliefde Stip kennen van ons verhaal. Stip en ik vonden elkaar 12 jaar geleden op de Zuidlaardermarkt. Liefde op het eerste gezicht.
Stip bleek met haar 2,5 jaar drachtig en velen van jullie hebben deze periode gevolgd.
In 2022 hebben we nog een veulen gefokt met haar, onze Sundae die ook trouwe volgers heeft.
Stip was vanaf moment één een wereld paard. Ik zie nog voor mij hoe ik, net nadat we haar gekocht hadden, met haar over de Zuidlaardermarkt loop. Stip braaf achter mij aan alsof ze dagelijks over drukke markten liep. Vervolgens liep ze met haar 2,5 jaar in één keer de trailer op, alsof ze wist wat voor mooie 12 jaar en in het verschiet zouden liggen voor ons.
12 Jaar lang was het op en top genieten met Stip. Zo'n heerlijk gemakkelijk paard, nooit onder de indruk, ze zag altijd over het goede van in. Nooit gebokt, nooit gesteigerd, nooit gemeen.
Stip en ik hebben vele mooie dingen mee mogen maken. Waar ik eigenlijk geen wedstrijd ambities met haar had, bleek ze best wel wat talent te hebben. Uiteindelijk hebben we het tot de L2 dressuur en L springen geschopt.
3,5 jaar geleden verhuisden wij naar een bosrijke omgeving waar het vooral om plezier hebben draaide. Geen wedstrijden of zware trainingen meer, gewoon genieten in het bos, samen met haar grote liefde Nibbit.
Nibbit hebben we helaas op 16 juni moeten laten gaan nadat hij onverwachts veel pijn kreeg en de oorzaak onduidelijk bleef.
In de tussentijd ging het met Stip helaas ook niet goed. Stip werd na gek doen aan de longeerlijn acuut kreupel. Het hele verhaal is te lang om hier te typen maar het komt er op neer dat er meerdere proffesionals en specialisten betrokken zijn geweest, maar de juiste diagnose bleef uit.
Tot we op den duur zagen dat haar zolen bol stonden. Acht weken daarvoor foto's gemaakt, geen kanteling te zien. Acht weken later zaten de hoefbenen al bijna door haar zool heen. De dierenartsen vonden haar te goed om al in te slapen maar de boodschap was hard: ga er maar vanuit dat ze niet meer lang bij je zal zijn.
Via een vriendin kwam ik bij een hoefspecialist in Brabant terecht. Godzijdank zag hij er nog wat in en mocht ik haar vanuit het verre Groningen naar Brabant brengen.
De eerste week ging geweldig, ze leefde op en kreeg dagelijks de juiste behandeling.
Helaas scheurde een van de kroonranden de tweede week waarna het bergafwaarts is gegaan. Stip geen steeds meer liggen wat resulteerde in wondjes van het liggen. Dit zorgde uiteindelijk voor einschuss in haar achterbeen. Vrijdag 26 juli werd ik gebeld of ik het weekend kon komen om te overleggen wat we moeten doen. Stip toonde namelijk nog ontzettend veel vechtlust, maar was het nog wel paardwaardig?
Zaterdag 27 juli, vlak voordat we in de auto stapten om naar haar toe te gaan kreeg ik het bericht dat ze niet meer op kon staan. We zijn die kant opgereden en ondertussen was de dierenarts al geregeld, dit kon niet langer zo.
De Stip die daar lag wilde nog zo graag, maar haar lichaam kon niet meer. Hoe ze daar lag was het een schim van wie ze al die jaren is geweest. Dat sterke paard was nog te zien in haar oogopslag, maar haar lijf was al zo ver heen.
Stip heeft nog een lekkere zak wortels van ons gekregen en is met een volle buik vertrokken naar haar geliefde Nibbit, die haar ongetwijfeld krijsend van blijdschap op heeft staan wachten op die eeuwige groende weides.
In zes weken tijd zijn onze harten twee keer keihard gebroken. Nibbit was 16 jaar bij ons, Stip 12.
Nib en Stip laten gelukkig Sundae bij ons achter. Dankzij Sundae zal ik altijd een stukje van Stip bij mij hebben. Sundae is nu erfgoed en gaat ons nooit verlaten.
Het besef dat Nib en Stip er niet meer zijn is er nog niet altijd. Er zijn dagen dat ik er nuchter over kan praten en er zijn dagen dat het mij keihard aanvliegt.
Stip heeft maar 14 jaar mogen worden. 12 Jaar was ze bij ons en is ze altijd goed voor ons geweest.
Op 27 juli konden wij nog één keer goed zijn voor haar.
De gedachte dat Nib en Stip weer samen zijn biedt ons enige troost.
Vaarwel mijn lieve meisje, untill we meet again
