Geplaatst 
Het klikte enorm goed met de andere paarden die op dat moment op mijn stal stonden. Al snel reden we samen door de duinen en over het strand. Alwaar we ook na een paar weken een fotoshoot hadden gepland samen. Het was koud en best een eindje rijden, maar jij gaf geen kick en ik kon bij de strandopgang met je wachten op de fotograaf met een los teugeltje.
Na een half jaar rijden we onze eerste oefenwedstrijd samen. We reden ook gelijk ons eerste en enige (helaas niet geldende) winstpunt. Ik was heel gespannen, en daarin spiegelde Winner mij. Hierdoor waren wedstrijden toch niet zo voor ons weggelegd. Hier kwam ik echter pas achter nadat ik 2 maanden niet mocht rijden doordat ik een whiplash had gekregen in mijn nek. We hebben nog een aantal wedstrijden gereden, waarvan de laatste bij de manege waar we ook elke week samen leste.
Winner was echt een grote vriendelijke reus. Kinderen van elke leeftijd waren dol op hem. Zo gingen we vaak met zijn twee op Winner zitten om bijvoorbeeld zo naar les te rijden, of kwam mijn nichtje van 4 weer eens langs die er maar al te graag bovenop wilde zitten. Winner was met 1.76 ook geen klein paard!
In juni 2017 liep Winner veel kreupel. De dierenarts besloot na een aantal tests en onderzoeken om een peesscan uit te voeren. Helaas kwam hieruit dat Winner last had van een tussenpeesblessure met verdikking in de schenkel. Er zat eigenlijk letterlijk een gat in de pees. De prognose was slecht. Met ups en downs zijn we samen door deze periode heen gekomen, maar de pees werd nooit meer helemaal beter. We hebben nog wel samen kunnen rijden, maar het was niet meer zoals vroeger. Ik besloot niet op te geven, maar de zin in rijden werd door het 'bakwerk' wel minder en minder. Ook was Win de laatste keren na het rijden steeds kreupel.
Desondanks genoten we enorm van de tijd samen. Knuffelen, poetsen, wandelen, longeren. Wij vermaakten ons wel. En als ik mest ging ruimen terwijl Win geen eten had, pestte hij me net zo lang totdat ik een zak hooi voor hem ophing. Daarnaast was het een enorme knuffel en had hij echt zijn eigen leuke karakter. Regelmatig kreeg ik gekke bekken als ik de hooizakken aan het vullen was, of stampte hij uit ongeduld op de grond. Het was een clown eerste klas.
Helaas kwam er na bijna 7 jaar samen abrupt een einde aan onze tijd samen. Vrijdagavond was er nog niks aan de hand, en zaterdag trof ik Winner hijgend en zwetend aan in de paddock. Het vermoeden koliek werd bevestigd toen hij met geen mogelijkheid voort wilde bewegen. De dierenarts gebeld, die had tussendoor nog een andere spoedklus dus heb ik al die tijd geprobeerd om Winner in beweging te houden. Het zweet gutste echt van zijn lijf en hij liep op een enkele opwelling na amper een stap vooruit. Toen de dierenarts uiteindelijk kwam was het al te laat voor verdere stappen. Winner was zichzelf niet meer, had veel pijn en is met een spuitje uit zijn lijden verlost. Hij mocht helaas maar 18 jaar worden.
Dag lieve Win, tot daarboven
2-7-2003 / 19-3-2022
