Naomi
21-4-1995
25-11-2020
Al ruim negen jaar op pensioen. Het moment dat we je geen pijnvrij leven meer konden geven was aangebroken. Het moment om afscheid te nemen. Het liefst had je in mijn broekzak gestopt en verstopt voor de dierenarts... Maar ik weet dat het beter is zo...
Nog even bedelen om de laatste peren die ik voor je had meegenomen...


Samen met je maatje afscheid van je genomen. Bijzonder intiem hoe we zo nog dik tien minuten “nog even samen met z’n drietjes” hebben gezeten.
Ze heeft nog lang over je lichaam gewaakt die middag en de volgende dag een gat gegraven op de plek waar je hebt gelegen. Ik hoop dat je van boven hebt meegekeken. We missen je.
